Ïåðåâîä Â. Ì. Ñìèðèíà. Êîììåíòàðèé Í. Å. Áîäàíñêîé.
Ðåä. ïåðåâîäîâ Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå. Ðåä. êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: W. Weissenborn, H. J. Müller, 1898. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
17. (1) À îòöû ìåæäó òåì ñ âîæäåëåíèåì äóìàëè î öàðñòâå è òåðçàëèñü ñêðûòîé âðàæäîþ. Íå òî ÷òîáû êòî-ëèáî æåëàë âëàñòè äëÿ ñåáÿ — â ìîëîäîì íàðîäå íè îäèí åùå íå óñïåë âîçâûñèòüñÿ, — áîðüáà âåëàñü ìåæäó ðàçðÿäàìè ñåíàòîðîâ. (2) Âûõîäöû èç ñàáèíÿí, ÷òîáû íå ïîòåðÿòü ñîâñåì ñâîþ äîëþ ó÷àñòèÿ â ïðàâëåíèè (âåäü ïîñëå ñìåðòè Òàöèÿ ñ èõ ñòîðîíû öàðÿ íå áûëî), õîòåëè ïîñòàâèòü öàðÿ èç ñâîèõ; ñòàðûå ðèìëÿíå è ñëûøàòü íå æåëàëè î öàðå-÷óæåçåìöå. (3) Íî, ðàñõîäÿñü â æåëàíèÿõ, âñå õîòåëè èìåòü íàä ñîáîþ öàðÿ, èáî åùå íå áûëà èçâåäàíà ñëàäîñòü ñâîáîäû. (4) Âäîáàâîê îòöàìè âëàäåë ñòðàõ, ÷òî ìîãóò îæèâèòüñÿ ìíîãî÷èñëåííûå îêðóæàþùèå ãîñóäàðñòâà è êàêîé-íèáóäü ñèëüíûé âðàã çàñòàíåò Ðèì ëèøåííûì âëàñòè, à âîéñêî ëèøåííûì âîæäÿ. Âñåì áûëî ÿñíî, ÷òî êàêîé-òî ãëàâà íóæåí, íî íèêòî íå ìîã ðåøèòüñÿ óñòóïèòü äðóãîìó. (5) À ïîòîìó ñòî îòöîâ ðàçäåëèëèñü íà äåñÿòêè, è â êàæäîì äåñÿòêå âûáðàëè ãëàâíîãî, ïîäåëèâ òàêèì îáðàçîì óïðàâëåíèå ãîñóäàðñòâîì. Ïðàâèëè äåñÿòü ÷åëîâåê, íî çíàêè âëàñòè è ëèêòîðû áûëè ó îäíîãî; (6) ïî èñòå÷åíèè ïÿòè äíåé èõ ïîëíîìî÷èÿ èñòåêàëè è âëàñòü ïåðåõîäèëà ê ñëåäóþùåé äåñÿòêå, íèêîãî íå ìèíóÿ; òàê íà ãîä ïðåðâàëîñü ïðàâëåíüå öàðåé. Ïåðåðûâ ýòîò ïîëó÷èë íàçâàíèå ìåæäóöàðñòâèÿ, ÷åì îí íà äåëå è áûë; ñëîâî ýòî â õîäó è ïîíûíå. (7) Ïîòîì ïðîñòîíàðîäüå ñòàëî ðîïòàòü, ÷òî ðàáñòâî óìíîæèëîñü — ñòî ãîñïîä çàìåñòèëè îäíîãî. Êàçàëîñü, íàðîä áîëüøå íå ñòàíåò òåðïåòü íèêîãî, êðîìå öàðÿ, êîòîðîãî ñàì ïîñòàâèò. (8) Êîãäà îòöû ïî÷óâñòâîâàëè, êàêîé îáîðîò ïðèíèìàåò äåëî, òî, äîáðîâîëüíî æåðòâóÿ òåì, ÷åãî ñîõðàíèòü íå ìîãëè, îíè ñíèñêàëè ðàñïîëîæåíüå íàðîäà, ââåðèâ åìó âûñøóþ âëàñòü, íî òàê, ÷òîáû óñòóïèòü íå áîëüøå ïðàâ, íåæåëè óäåðæàòü: (9) îíè ïîñòàíîâèëè, ÷òî, êîãäà íàðîä íàçíà÷èò öàðÿ, ðåøåíèå áóäåò ñ÷èòàòüñÿ ïðèíÿòûì ëèøü ïîñëå òîãî, êàê åãî óòâåðäÿò îòöû. È äî ñåãî äíÿ, åñëè ðåøàåòñÿ âîïðîñ î çàêîíàõ èëè äîëæíîñòíûõ ëèöàõ, ñåíàòîðû ïîëüçóþòñÿ òåì æå ïðàâîì, õîòÿ óæå ëèøåííûì äåéñòâåííîñòè: ïðåæäå ÷åì íàðîä ïðèñòóïàåò ê ãîëîñîâàíèþ, ïðè åùå íåÿñíîì åãî èñõîäå, îòöû çàðàíåå äàþò ñâîå óòâåðæäåíèå. (10) À â òîò ðàç èíòåððåêñ, ñîçâàâ ñîáðàíèå, îáúÿâèë: «Äà ïîñëóæèò ýòî êî áëàãó, ïîëüçå è ñ÷àñòüþ! Êâèðèòû, ñòàâüòå öàðÿ: òàê ðàññóäèëè îòöû. À ïîòîì, åñëè äîñòîéíîãî ïîñòàâèòå ïðååìíèêà Ðîìóëó, îòöû äàäóò ñâîå óòâåðæäåíüå». (11) Ýòî òàê ïîëüñòèëî íàðîäó, ÷òî îí, íå æåëàÿ îñòàâàòüñÿ â äîëãó, ïîñòàíîâèë òîëüêî, ÷òîáû ñåíàò âûíåñ ðåøåíüå, êîìó áûòü â Ðèìå öàðåì. |
17. patrum interim animos certamen regni ac cupido versabat. necdum ad singulos, quia nemo magnopere eminebat in novo populo, pervenerat; factionibus inter ordines certabatur. [2] oriundi ab Sabinis, ne, quia post Tatii mortem ab sua parte non erat regnatum, in societate aequam possessionem imperii amitterent, sui corporis creari regem volebant; [3] Romani veteres peregrinum regem aspernabantur. in variis voluntatibus regnari tamen omnes volebant libertatis dulcedine nondum experta. [4] timor deinde patres incessit, ne ciuitatem sine imperio, exercitum sine duce multarum circa civitatium inritatis animis vis aliqua externa adoriretur. et esse igitur aliquod caput placebat, et nemo alteri concedere in animum inducebat. [5] ita rem inter se centum patres decem decuriis factis singulisque in singulas decurias creatis, qui summae rerum praeessent, consociant. decem imperitabant; unus cum insignibus imperii et lictoribus erat; [6] quinque dierum spatio finiebatur imperium ac per omnes in orbem ibat; annuumque intervallum regni fuit. id ab re, quod nunc quoque tenet nomen, interregnum appellatum. fremere deinde plebs multiplicatam servitutem, [7] centum pro uno dominos factos: nec ultra nisi regem et ab ipsis creatum videbantur passuri. [8] cum sensissent ea moveri patres, offerendum ultro rati, quod amissuri erant, ita gratiam ineunt summa potestate populo permissa, ut non plus darent iuris, quam retinerent. [9] decreverunt enim, ut, cum populus regem iussisset, id sic ratum esset, si patres auctores fierent. hodie quoque in legibus magistratibusque rogandis usurpatur idem ius vi adempta; priusquam populus suffragium ineat, in incertum comitiorum eventum patres auctores fiunt. [10] tum interrex contione advocata «quod bonum, faustum felixque sit» inquit «Quirites, regem create; ita patribus visum est. patres deinde, si dignum, qui secundus ab Romulo numeretur, crearitis, auctores fient.» [11] adeo id gratum plebi fuit, ut, ne victi beneficio viderentur, id modo sciscerent iuberentque, ut senatus decerneret, qui Romae regnaret. |