Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1950/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
48. (1)  òîò äåíü Ñöèïèîí ïðèêàçàë Ãàþ Ëåëèþ è ìîðÿêàì îõðàíÿòü ãîðîä, (2) à ñàì îòâåë ëåãèîíû â ëàãåðü, ïóñòü îòäîõíóò ñîëäàòû, êîòîðûå çà îäèí òàêîé äåíü âûïîëíèëè òðóäû öåëîé âîéíû: âåäü îíè è ñðàæàëèñü â ñòðîþ, è ñ òàêèì òðóäîì ïðè òàêîé îïàñíîñòè áðàëè ãîðîä, è, âçÿâ ãîðîä, ñðàæàëèñü â íåâûãîäíûõ óñëîâèÿõ ñ óêðûâøèìèñÿ â êðåïîñòè. (3) Íà ñëåäóþùèé äåíü ñîçâàë îí ñîëäàò è ìîðÿêîâ. Ïðåæäå âñåãî îí âîçäàë õâàëó è ïðèíåñ áëàãîäàðíîñòü áåññìåðòíûì áîãàì, êîòîðûå çà îäèí äåíü íå òîëüêî ñäåëàëè åãî õîçÿèíîì áîãàòåéøåãî èç âñåõ ãîðîäîâ Èñïàíèè, íî è åùå äî òîãî ñîáðàëè â íåì áîãàòñòâà âñåé Èñïàíèè è Àôðèêè, ÷òîáû íè÷åãî íå îñòàëîñü âðàãàì, à âñå áûëî ñîõðàíåíî äëÿ íåãî è åãî âîéñêà. (4) Çàòåì îí ïîõâàëèë âîèíîâ çà ìóæåñòâî: èõ íå èñïóãàëè íè âûëàçêà âðàãîâ, íè âûñîòà ñòåí, íè íåçíàêîìîå èì äíî ëàãóíû, íè óêðåïëåíèå íà âûñîêîì õîëìå, íè õîðîøî çàùèùåííàÿ êðåïîñòü: îíè ñîêðóøèëè è ïðåîäîëåëè âñå ïðåãðàäû. (5) È õîòÿ êàæäîìó ñîëäàòó îáÿçàí îí âñåì, íî ïîëó÷èòü «ñòåííîé âåíîê» óäîñòîèòñÿ òîò, êòî ïåðâûì âçîøåë íà ñòåíó: ïóñòü îáúÿâèòñÿ òîò, êòî ñ÷èòàåò ñåáÿ äîñòîéíûì ýòîãî ïî÷åòíîãî äàðà. (6) Îáúÿâèëèñü äâîå: Êâèíò Òðåáåëëèé, öåíòóðèîí ÷åòâåðòîãî ëåãèîíà, è ìîðÿê Ñåêñò Äèãèòèé. Îíè îæåñòî÷åííî ñïîðèëè, (7) íî åùå áîëüøå âîëíîâàëèñü òå, êòî ïðåäñòàâëÿë ñòîðîíó êàæäîãî: ìîðÿêîâ ïîääåðæèâàë Ãàé Ëåëèé, íà÷àëüíèê ôëîòà, ëåãèîíåðîâ — Ìàðê Ñåìïðîíèé Òóäèòàí. (8) Íåìíîãîãî íåäîñòàâàëî äëÿ ìÿòåæà, íî Ñöèïèîí çàÿâèë, ÷òî îí íàçíà÷àåò òðåõ òðåòåéñêèõ ñóäåé, êîòîðûå, ðàçîáðàâ äåëî è âûñëóøàâ ñâèäåòåëåé, ðåøàò, êòî èç íèõ ïåðâûì âçîøåë íà ñòåíó. (9) Îò îáåèõ ñòîðîí ïðèãëàøåíû áûëè Ãàé Ëåëèé è Ìàðê Ñåìïðîíèé, òðåòüèì áûë Ïóáëèé Êîðíåëèé Êàâäèí, ÷åëîâåê ñòîðîííèé. Ñöèïèîí âåëåë èì âî âñåì ðàçîáðàòüñÿ. (10) Âîëíåíèå ðîñëî — îò ïîêàçàíèé îòñòðàíåíû áûëè äîñòîéíåéøèå ëþäè, íå ñòîëüêî ñ.270 ïîääåðæèâàâøèå, ñêîëüêî óìåðÿâøèå ïðèòÿçàíèÿ ñòîðîí. (11) Òîãäà Ãàé Ëåëèé îñòàâèë ñîâåùàíèå è, ïîäîéäÿ ê Ñöèïèîíó, ñèäåâøåìó íà òðèáóíàëå, îáúÿñíèë, ÷òî ñòîðîíû ïðè ðàçáèðàòåëüñòâå âåäóò ñåáÿ áåñ÷èííî — ñêîðî äîéäåò äî ðóêîïàøíîé, à åñëè äàæå îáîéäåòñÿ áåç äðàêè, òî âñå ðàâíî áóäåò äàí ñàìûé ãíóñíûé ïðèìåð — âåäü ëîæüþ è êëÿòâîïðåñòóïëåíèåì äîáèâàþòñÿ íàãðàäû çà äîáëåñòü. (12) Òóò ñòîÿò ëåãèîíåðû, òàì — ìîðÿêè; òå è äðóãèå ãîòîâû ïîêëÿñòüñÿ âñåìè áîãàìè â èñòèííîñòè òîãî, ÷òî èì íå ñòîëüêî èçâåñòíî, ñêîëüêî æåëàííî. Îíè íàâëåêàþò ïðîêëÿòèå êëÿòâîïðåñòóïëåíèÿ íå òîëüêî íà ñåáÿ ñàìèõ, íî íà îðëîâ è çíàìåíà: îíè êîùóíñòâóþò. (13) Îí, Ãàé Ëåëèé, ãîâîðèò ýòî Ñöèïèîíó ñ âåäîìà è ñîãëàñèÿ Ïóáëèÿ Êîðíåëèÿ è Ìàðêà Ñåìïðîíèÿ. Ñöèïèîí, ïîáëàãîäàðèâ Ëåëèÿ, ñîçâàë ñîëäàò è ïðîâîçãëàñèë: îí óäîñòîâåðèëñÿ — Êâèíò Òðåáåëëèé è Ñåêñò Äèãèòèé îäíîâðåìåííî âçîøëè íà ñòåíó, è îí îáîèõ íàãðàæäàåò çà äîáëåñòü «ñòåííûì âåíêîì». (14) Çàòåì îí íàãðàäèë îñòàëüíûõ ñîëäàò ñîîòâåòñòâåííî çàñëóãàì êàæäîãî. Íàèâûñøèõ ïîõâàë óäîñòîèëñÿ Ãàé Ëåëèé, íà÷àëüíèê ôëîòà, — Ñöèïèîí ïðèðàâíÿë åãî ê ñåáå è äàðîâàë çîëîòîé âåíîê è òðèäöàòü áûêîâ. |
48. Eo die Scipio, C. Laelio cum sociis navalibus urbem custodire iusso, [2] ipse in castra legiones reduxit fessosque milites omnibus uno die belli operibus, quippe qui et acie dimicassent et capienda urbe tantum laboris periculique adissent et capta cum iis qui in arcem confugerant iniquo etiam loco pugnassent, curare corpora iussit. [3] Postero die militibus navalibusque sociis convocatis primum dis immortalibus laudes gratesque egit, qui se non urbis solum opulentissimae omnium in Hispania uno die compotem fecissent, sed ante eo congessissent omnis Africae atque Hispaniae opes, ut neque hostibus quicquam relinqueretur, et sibi ac suis omnia superessent. [4] Militum deinde virtutem conlaudavit quod eos non eruptio hostium, non altitudo moenium, non inexplorata stagni vada, non castellum in alto tumulo situm, non munitissima arx deterruisset quo minus transcenderent omnia perrumperentque. [5] Itaque quamquam omnibus omnia deberet, praecipuum muralis coronae decus eius esse qui primus murum ascendisset; profiteretur qui se dignum eo duceret dono. [6] Duo professi sunt, Q. Trebellius, centurio legionis quartae, et Sex. Digitius, socius navalis. Nec ipsi tam inter se acriter contendebant quam studia excitaverant uterque sui corporis hominum. [7] Sociis C. Laelius, praefectus classis, legionariis M. Sempronius Tuditanus aderat. [8] Ea contentio cum prope seditionem veniret, Scipio tris recuperatores cum se daturum pronuntiasset qui cognita causa testibusque auditis iudicarent uter prior in oppidum transcendisset, [9] C. Laelio et M. Sempronio, advocatis partis utriusque, P. Cornelium Caudinum de medio adiecit eosque tris recuperatores considere et causam cognoscere iussit. [10] Cum res eo maiore ageretur certamine quod amoti tantae dignitatis non tam advocati quam moderatores studiorum fuerant, C. Laelius relicto consilio ad tribunal ad Scipionem accedit, [11] eumque docet rem sine modo ac modestia agi, ac prope esse ut manus inter se conferant. Ceterum, etiam si vis absit, nihilo minus detestabili exemplo rem agi, quippe ubi fraude ac periurio decus petatur virtutis. [12] Stare hinc legionarios milites, hinc classicos, per omnis deos paratos iurare magis quae velint quam quae sciant vera esse, et obstringere periurio non se solum suumque caput, sed signa militaria et aquilas sacramentique religionem. [13] Haec se ad eum de sententia P. Cornelii et M. Sempronii deferre. Scipio conlaudato Laelio ad contionem advocavit pronuntiavitque se satis compertum habere Q. Trebellium et Sex. Digitium pariter in murum escendisse, seque eos ambos virtutis causa coronis muralibus donare. [14] Tum reliquos prout cuiusque meritum virtusque erat donavit; ante omnis C. Laelium praefectum classis et omni genere laudis sibimet ipse aequavit et corona aurea ac triginta bubus donavit. |