75. (77) 186 Òàê ïîëó÷àåòñÿ, ÷òî èç-çà ðàçëè÷íîãî ïðèðàùåíèÿ ñâåòà â Ìåðîý ñàìûé äëèííûé äåíü ðàâåí 12 ðàâíîäåíñòâåííûì ÷àñàì, â Àëåêñàíäðèè 14, â Èòàëèè 15, â Áðèòàíèè 17. Çäåñü áåëûå íî÷è ëåòîì ñ íåñîìíåííîñòüþ ïîäòâåðæäàþò òî, âî ÷òî è ðàçóì ïðèíóæäàåò íàñ âåðèòü, à èìåííî, ÷òî â ñåðåäèíå ëåòà Ñîëíöå ïðèáëèæàåòñÿ ê íåáåñíîìó ïîëþñó è ñâåòèò îòòóäà ñ òàêîé óçêîé îðáèòû, ÷òî äëÿ ëåæàùèõ ïîä ýòèì ïîëþñîì ÷àñòÿõ Çåìëè äåíü äëèòñÿ øåñòü ìåñÿöåâ êðÿäó, è ñòîëü æå äîëãèå íî÷è íàñòóïàþò, êîãäà Ñîëíöå óõîäèò â ïðîòèâîïîëîæíóþ ñòîðîíó, ê çèìíåìó ñîëíöåñòîÿíèþ.
187 Ïèôåé èç Ìàññèëèè [Ìàðñåëÿ — Pytheas Massiliensis] ïèøåò, ÷òî èìåííî òàê è îáñòîèò äåëî íà îñòðîâå Òóëå, â øåñòè äíÿõ ïëàâàíèÿ îò áðèòàíñêîãî ãîðîäà Êàìàëîäóíóì [Êîë÷åñòåð]. Òî æå ïîäòâåðæäàþò è æèòåëè Ìîíû [î. Àíãëñè], îòñòîÿùåé îò ýòîãî ãîðîäà ïðèáëèçèòåëüíî íà äâåñòè ìèëü.
|
75. (77) [186] sic fit, ut vario lucis incremento in Meroë longissimus dies XII horas aequinoctiales et octo partes unius horae colligat, Alexandriae vero XIIII horas, in Italia XV, in Britannia XVII, ubi aestate lucidae noctes haut dubie se promittunt, id quod cogit ratio credi, solstiti diebus accedente sole propius verticem mundi angusto lucis ambitu subiecta terrae continuos dies habere senis mensibus noctesque e diverso ad brumam remoto.
[187] quod fieri in insula Thyle Pytheas Massiliensis scribit, sex dierum navigatione in septentrionem a Britannia distante, quidam vero et in Mona, quae distat a Camaloduno Britanniae oppido circiter CC, adfirmant.
|