Ïåðåâîä À. È. Ñîëîïîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1983. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
4. (1) Ïî ïðèáûòèè íà ìåñòî êîíñóë ïðèøåë ê âûâîäó, ÷òî îñàäà áóäåò òðóäíîé. Àìáðàêèÿ ðàñïîëîæåíà ó ïîäíîæèÿ ñêàëèñòîãî õîëìà, (2) êîòîðûé ìåñòíûå æèòåëè íàçûâàþò Ïåððàíòîì. Ñ çàïàäà ãîðîäñêàÿ ñòåíà âûõîäèò íà ÷èñòîå ïîëå è îìûâàåòñÿ ðåêîé, ñ âîñòîêà ãîðîä çàùèùåí ñòîÿùåé íà õîëìå êðåïîñòüþ. (3) Ðåêà Àðåòîíò áåðåò íà÷àëî â Àôàìàíèè è âïàäàåò â ìîðñêîé çàëèâ, íàçâàííûé ïî ëåæàùåìó âáëèçè íåãî ãîðîäó Àìáðàêèéñêèì. (4) Êðîìå òîãî, ÷òî ñ îäíîé ñòîðîíû ãîðîä çàùèùåí ðåêîé, à ñ äðóãîé õîëìàìè, îí åùå îêðóæåí ïðî÷íîé ñòåíîé ïðîòÿæåííîñòüþ áîëåå ÷åòûðåõ ìèëü. (5) Ôóëüâèé ðàñïîëîæèë äâà ëàãåðÿ íà íåáîëüøîì ðàññòîÿíèè äðóã îò äðóãà ñ òîé ñòîðîíû, ãäå çà ñòåíîé íà÷èíàåòñÿ ïîëå, è åùå îäèí ëàãåðü ïîñòàâèë íà âûñîêîì ìåñòå íàïðîòèâ êðåïîñòè. (6) Îí ñîáèðàëñÿ ñîåäèíèòü ýòè ëàãåðè âàëîì è ðâîì òàê, ÷òîáû íåëüçÿ áûëî íè îñàæäåííûì âûéòè èç ãîðîäà, íè âïóñòèòü ïîäêðåïëåíèå â ãîðîä. Åùå ïðè ïåðâûõ ñëóõàõ îá îñàäå Àìáðàêèè ýòîëèéöû ïî ïðèêàçó ïðåòîðà Íèêàíäðà ñîáðàëèñü â Ñòðàòå. ñ.271 (7) Âíà÷àëå îíè çàäóìàëè âñåì âîéñêîì èäòè â Àìáðàêèþ, ÷òîáû ïîìåøàòü îñàäå; ïîòîì, óáåäèâøèñü, ÷òî îñàäíûå ñîîðóæåíèÿ îêðóæàþò óæå çíà÷èòåëüíóþ ÷àñòü ãîðîäà, à çà ðåêîé íà ðàâíèíå ðàñïîëîæèëèñü ëàãåðåì ýïèðöû, ðåøèëè ðàçäåëèòü ñâîè ñèëû. (8) Ýâïîëåì íàïðàâèëñÿ ê Àìáðàêèè ñ òûñÿ÷åé ëåãêîâîîðóæåííûõ âîèíîâ è âîøåë â ãîðîä, ïðîéäÿ ÷åðåç óêðåïëåíèÿ òàì, ãäå ðèìëÿíå åùå íå óñïåëè èõ ñîåäèíèòü. (9) Êîìàíäîâàâøèé îñòàëüíîé ÷àñòüþ âîéñêà Íèêàíäð ñïåðâà ðåøèë íî÷üþ íàïàñòü íà ëàãåðü ýïèðöåâ, îòäåëåííûé ðåêîé îò ðèìëÿí, êîòîðûå èç-çà ýòîãî íå ìîãëè áû áûñòðî ïðèéòè íà ïîìîùü; (10) íî ïîòîì, îïàñàÿñü, ÷òî ðèìëÿíå êàê-òî óçíàþò îá ýòîì è îáðàòíûé ïóòü äëÿ íåãî áóäåò íåáåçîïàñåí, îí ïåðåäóìàë è ïîâåðíóë â ñòîðîíó Àêàðíàíèè, ÷òîáû îïóñòîøàòü ýòó îáëàñòü. |
4. Consuli ad Ambraciam advenienti magni operis oppugnatio visa est. Ambracia tumulo aspere subiecta est; Perranthem incolae vocant. [2] Urbs, qua murus vergit in campos et flumen, occidentem, arx, quae imposita tumulo est, orientem spectat. [3] Amnis Aretho ex Athamania fluens cadit in sinum maris ab nomine propinquae urbis Ambracium appellatum. [4] Praeterquam quod hinc amnis munit, hinc tumuli, muro quoque firmo saepta erat, patente in circuitu paulo amplius quattuor milia passuum. [5] Fulvius bina a campo castra, modico inter se distantia intervallo, unum castellum loco edito contra arcem obiecit; [6] ea omnia vallo atque fossa ita iungere parat, ne exitus inclusis ab urbe neve aditus foris ad auxilia intromittenda esset. Ad famam oppugnationis Ambraciae Stratum iam edicto Nicandri praetoris convenerant Aetoli. [7] Inde primo copiis omnibus ad prohibendam obsidionem venire in animo fuerat; dein, postquam urbem iam magna ex parte operibus saeptam viderunt, Epirotarum trans flumen loco plano castra posita esse, dividere copias placuit. [8] Cum mille expeditis Eupolemus Ambraciam profectus per nondum commissa inter se munimenta urbem intravit. [9] Nicandro cum cetera manu primo Epirotarum castra nocte aggredi consilium fuerat haud facili ab Romanis auxilio, quia flumen intererat; [10] dein, periculosum inceptum ratus, ne qua sentirent Romani et regressus inde in tuto non esset, deterritus ab hoc consilio ad depopulandam Acarnaniam iter convertit. |