13. Óëüïèàí â 7-é êíèãå «Îá îáÿçàííîñòÿõ ïðîêîíñóëà».
( pr.) Õîðîøåìó è äîñòîéíîìó ïðåçèäó íàäëåæèò çàáîòèòüñÿ î òîì, ÷òîáû ïðîâèíöèÿ, êîòîðîé îí óïðàâëÿåò, áûëà ìèðíîé è ñïîêîéíîé. Ýòîãî íåòðóäíî áóäåò äîáèòüñÿ, åñëè îí ïîñòàðàåòñÿ î÷èñòèòü ïðîâèíöèþ îò çëîíàìåðåííûõ ëèö è ïðèìåò ìåðû ê èõ ðîçûñêó. Âåäü îí äîëæåí îòûñêèâàòü ñâÿòîòàòöåâ, ðàçáîéíèêîâ, ïîõèòèòåëåé ëþäåé, âîðîâ è êàðàòü èõ ñîîáðàçíî ñ âèíîé êàæäîãî. Ñëåäóåò íàêàçûâàòü è óêðûâàòåëåé, áåç êîòîðûõ ðàçáîéíèê íå ìîæåò äîëãî ñêðûâàòüñÿ.
( 1) Åñëè óìàëèøåííûõ óæå íå ñïîñîáíû îáóçäàòü èõ ðîäñòâåííèêè, òî ïðåçèä äîëæåí ïðèíÿòü ïðîòèâ íèõ ñîîòâåòñòâóþùèå ìåðû, à èìåííî çàêëþ÷èòü èõ â òþðüìó. Òàêîâ ðåñêðèïò áîæåñòâåííîãî Ïèÿ. Ïî ìíåíèþ Áîæåñòâåííûõ áðàòüåâ, â ñëó÷àå óáèéñòâà íàäî âíèìàòåëüíî ðàññìîòðåòü ëè÷íîñòü ïðåñòóïíèêà: ñèìóëèðîâàë ëè îí áåçóìèå â ìîìåíò óáèéñòâà èëè â ñàìîì äåëå íå áûë â çäðàâîì óìå. È â ñëó÷àå ïðèòâîðñòâà åãî ñëåäóåò ïîêàðàòü, à â ñëó÷àå íàñòîÿùåãî áåçóìèÿ îí äîëæåí ñîäåðæàòüñÿ â òþðüìå.
|
13. Ulpianus libro septimo de officio proconsulis
B. 6, 1, 46 (pr.) Congruit bono et gravi praesidi curare, ut pacata atque quieta provincia sit quam regit. quod non difficile obtinebit, si sollicite agat, ut malis hominibus provincia careat eosque conquirat: nam et sacrilegos latrones plagiarios fures conquirere debet et prout quisque deliquerit, in eum animadvertere, receptoresque eorum coercere, sine quibus latro diutius latere non potest.
(1) Furiosis, si non possint per necessarios contineri, eo remedio per praesidem obviam eundum est: scilicet ut carcere contineantur. et ita divus Pius rescripsit. sane excutiendum divi fratres putaverunt in persona eius, qui parricidium admiserat, utrum simulato furore facinus admississet an vero re vera compos mentis non esset, ut si simulasset, plecteretur, si fureret, in carcere contineretur.
|