104. Þëèàí â 1-é êíèãå «Êîììåíòàðèåâ ê Óðñåþ Ôåðîêñó».
( pr.) Âñå íàñëåäíèêè áûëè îáðåìåíåíû çàâåùàòåëüíûì îòêàçîì òàêèì îáðàçîì: «Âñÿêèé, êòî áóäåò ìîèì íàñëåäíèêîì, îáÿçàí äàòü Òèöèþ 100 »; ïîòîì, íèæå, áûëî ñêàçàíî, ÷òîáû îäèí èç íàñëåäíèêîâ åìó íå äàâàë; ñïðàøèâàåòñÿ: äîëæíû ëè îñòàëüíûå íàñëåäíèêè äàòü âñå 100 èëè çà âû÷åòîì íàñëåäñòâåííîé äîëè ýòîãî îäíîãî? Îòâåò: ñêîðåå, îñòàëüíûå íàñëåäíèêè äîëæíû (äàòü) âñå 100 öåëèêîì, <ïîñêîëüêó ýòî ìíåíèå è íå ïðîòèâîðå÷èò çíà÷åíèþ ñëîâ, è ñîãëàñóåòñÿ ñ âîëåé çàâåùàòåëÿ >57.
( 1)  çàâåùàíèè áûëî íàïèñàíî òàê: «Ëóöèþ Òèöèþ, åñëè îí äàñò ìîåìó íàñëåäíèêó òàáëè÷êè, â êîòîðûõ ÿ åìó îáÿçàëñÿ óïëàòèòü âçÿòûå â äîëã äåíüãè, ïóñòü áóäåò äàíî 100 »; çàòåì Òèöèé, äî òîãî êàê îòäàë íàñëåäíèêó òàáëè÷êè, óìåð; âîçíèê âîïðîñ: ïðè÷èòàåòñÿ ëè ëåãàò åãî íàñëåäíèêó? Êàññèé îòâåòèë, ÷òî åñëè äîêóìåíòû áóäóò ñóùåñòâîâàòü, íå ïðè÷èòàåòñÿ, òàê êàê, ïîñêîëüêó îíè íå áûëè îòäàíû, ëåãàò â ñèëó íå âñòóïèë. Þëèàí çàìå÷àåò: åñëè âî âðåìÿ ñîñòàâëåíèÿ çàâåùàíèÿ íèêàêèõ äîêóìåíòîâ íå áûëî, ìîæíî óòâåðæäàòü, ÷òî ëåãàò ïðè÷èòàåòñÿ Òèöèþ íà òîì åäèíñòâåííîì îñíîâàíèè, ÷òî íåâîçìîæíîå óñëîâèå ñ÷èòàåòñÿ íåíàïèñàííûì.
( 2) Ñàáèí ãîâîðèò, ÷òî ìîæíî îòêàçàòü ïî çàâåùàíèþ è âåùü, ïðèíàäëåæàùóþ âðàãàì, åñëè â êàêîì-òî ñëó÷àå åå ìîæíî áûëî áû êóïèòü.
( 3) Åñëè â ïîëüçó Àòòèÿ çàâåùàòåëüíûé îòêàç ñäåëàí òàê: «Âñÿêèé, êòî áóäåò ìîèì íàñëåäíèêîì, îáÿçàí äàòü 10 íàñëåäíèêó Àòòèþ », Àòòèé áóäåò òðåáîâàòü 10 çà âû÷åòîì ñâîåé äîëè.
( 4) Òàêæå è åñëè íàñëåäíèêó áóäåò ïðèêàçàíî äàòü 10 è îñòàâèòü ñåáå ïîìåñòüå, îí äàñò 10 çà âû÷åòîì ñâîåé äîëè.
( 5) Íàêîíåö, èçâåñòíî, ÷òî êîãäà îòêàçàíî áûëî òàê: «Âñÿêèé, êòî áóäåò ìíå íàñëåäíèêîì, îáÿçàí äàòü ìîåìó íàñëåäíèêó 10 », äîëè âñåõ íàñëåäíèêîâ óðàâíèâàþòñÿ èç-çà òîãî, ÷òî î÷åâèäíûì îáðàçîì êàæäûé èç íèõ îáÿçàí äàòü è ñåáå, è ñâîåìó ñîíàñëåäíèêó.
( 6) Êîãäà êòî-òî íàçíà÷èë íàñëåäíèêà (ñ óñëîâèåì, ÷òî îí èì ñòàíåò), êàê òîëüêî óìðåò åãî ìàòü, à çàòåì áóäåò âïèñàí âòîðîé íàñëåäíèê è ÷åðåç íåãî îñòàâëåíû çàâåùàòåëüíûå îòêàçû â ïîëüçó òîãî, êòî áûë íàçíà÷åí íàñëåäíèêîì ïîä óñëîâèåì, à òîò óìðåò, ïîêà ìàòü æèâà, ïîñëå òîãî êàê ëåãàò âñòóïèë â ñèëó, ñïðàøèâàëîñü: ïðè÷èòàþòñÿ ëè ëåãàòû åãî íàñëåäíèêó? Ñêîðåå, ëåãàò íàñëåäíèêó ïðè÷èòàåòñÿ, ïîñêîëüêó áûë äàí ïåðâîìó íàñëåäíèêó ÷åðåç ïîäíàçíà÷åííîãî ëèáî áåç âñÿêèõ óñëîâèé, ëèáî ïîä óñëîâèåì «åñëè íàñëåäíèêîì íå ñòàíåò », èáî ñ åãî ñìåðòüþ óñëîâèå èñïîëíÿåòñÿ.
( 7)  ñëó÷àå, åñëè ïðè íàçíà÷åíèè òåñòÿ íàñëåäíèêîì çÿòÿ äîëÿ íàñëåäñòâà áóäåò îòêàçàíà ïî çàâåùàíèþ â ïîëüçó äðóãîãî ëèöà, Ñàáèí îòâåòèë, ÷òî òîò äîëæåí áóäåò (ïðåäîñòàâèòü) îòêàçàííóþ ÷àñòü íàñëåäñòâà çà âû÷åòîì ïðèäàíîãî, ïîäîáíî òîìó êàê åñëè áû äåíüãè ïðè÷èòàëèñü òåñòþ íà îñíîâàíèè äîëãà, îí äîëæåí áûë áû (ïðåäîñòàâèòü) äîëþ íàñëåäñòâà çà âû÷åòîì ýòèõ äåíåã.
|
104. Iulianus libro primo ad Urseium Ferocem
B. 44, 1, 99 (pr.) Ab omnibus heredibus legatum ita erat: «quisquis mihi heres erit, damnas esto Titio dare centum»: deinde infra conprehensum erat, ne unus ex heredibus ei daret: quaeritur, reliqui heredes utrum tota centum dare deberent an deducta unius illius hereditaria portione. respondit verius esse reliquos heredes tota centum debere, cum et significatio verborum non repugnet huic sententiae et voluntas testatoris congruat.
(1) In testamento sic erat scriptum: «Lucio Titio, si is heredi meo tabellas, quibus ei pecuniam expromiseram, dederit, centum dato»: Titius deinde antequam tabellas heredi redderet, decesserat: quaesitum est, an heredi eius legatum deberetur. Cassius respondit, si tabulae fuissent, non deberi, quia non redditis his dies legati non cessit. Iulianus notat: si testamenti faciendi tempore tabulae nullae fuerunt, una ratione dici potest legatum Titio deberi, quod ἀδύνατος condicio pro non scripta habetur.
(2) Etiam rem hostium posse legari Sabinus ait, si aliquo casu emi possit.
(3) Si Attio ita legatum fuerit: «quisquis mihi heres erit, damnas esto Attio heredi decem dare», deducta sua parte Attius decem petet.
(4) Item si iussus fuisset heres decem dare et fundum sibi habere, deducta sua parte decem dabit.
(5) Denique constitit, cum ita legatum fuisset: «quisquis mihi heres erit, damnas esto heredi meo decem dare», exaequari omnium heredum partes eo, quod unusquisque et sibi et coheredi suo dari damnatus videtur.
(6) Cum quidam heredem instituit, quandoque mater eius decessisset, deinde secundus heres scriptus fuisset et ab eo legata ei, qui sub condicione heres institutus fuisset, relicta essent isque viva matre decessisset, postquam dies legati cesserit, quaesitum est, an heredi eius legata deberentur. verius est legatum heredi deberi, sive pure a substituto legatum datum est primo heredi sive sub hac condicione «si heres non fuerit», quia moriente eo condicio impletur.
(7) Si socero a genero suo herede instituto pars hereditatis alii legata fuisset, deducta dote eum debiturum esse partem hereditatis legatam Sabinus respondit, quemadmodum, si pecunia ex crediti causa socero debita fuisset, ea deducta partem hereditatis daturus fuisset.
|