112. Ìàðöèàí â 6-é êíèãå «Èíñòèòóöèé».
( pr.) Åñëè êòî îòêàæåò ïî çàâåùàíèþ èíêâèëèíîâ áåç èìåíèé, ê êîòîðûì îíè ïðèíàäëåæàò, ëåãàò íå èìååò ñèëû; à ïðè÷èòàåòñÿ ëè èõ äåíåæíàÿ îöåíêà, íàäëåæèò ðåøàòü íà îñíîâàíèè âîëè óìåðøåãî, — òàêîé îòâåò äàëè áîæåñòâåííûå Ìàðê è Êîììîä.
( 1) 62 Êîãäà íàñëåäíèê, îáÿçàííûé äàòü ñâîåãî ðàáà, îòïóñòèë òîãî íà âîëþ, îí îáÿçàí â îáúåìå åãî äåíåæíîé îöåíêè, è íå èìååò çíà÷åíèÿ, çíàë îí î çàâåùàòåëüíîì îòêàçå èëè íåò. Íî è åñëè íàñëåäíèê ïîäàðèë ðàáà, à òîò, êîìó îí áûë ïîäàðåí, îòïóñòèë åãî íà âîëþ, íàñëåäíèê îáÿçàí, õîòÿ áû îí è íå çíàë, ÷òî îáðåìåíåí îòêàçîì ýòîãî ðàáà.
( 2) Åñëè áóäåò îòêàçàíî òàêèì îáðàçîì: «Äàþ è îòêàçûâàþ Òèöèþ âìåñòå ñ Ñååì », òî îòêàç ïðè÷èòàåòñÿ è òîìó, è äðóãîìó, òàê æå êàê îòêàçàíî è òî, è äðóãîå, êîãäà îòêàçàíî ïîìåñòüå âìåñòå ñ Ôîðìèåâûì äîìîì.
( 3) Åñëè êòî ïðåäïèøåò â çàâåùàíèè òî, ÷òî ïðîòèâîðå÷èò ïðàâó èëè äîáðûì íðàâàì, ýòî íå èìååò ñèëû, ïîäîáíî òîìó êàê åñëè êòî íàïèøåò íå÷òî ïðîòèâíîå çàêîíó èëè ïðåòîðñêîìó ýäèêòó ëèáî äàæå ÷òî-íèáóäü ïîñòûäíîå.
( 4) Áîæåñòâåííûå Ñåâåð è Àíòîíèí äàëè òàêîé îòâåò: êëÿòâà, ïðåäóñìîòðåííàÿ â çàâåùàíèè âîïðåêè ñóòè çàêîíîâ è íîðìàì ïðàâà, íè÷òîæíà.
|
112. Marcianus libro sexto institutionum
B. 44, 1, 107 (pr.) Si quis inquilinos sine praediis quibus adhaerent legaverit, inutile est legatum: sed an aestimatio debeatur, ex voluntate defuncti statuendum esse divi Marcus et Commodus rescripserunt.
I. 2, 20, 16 (1) Cum servum suum heres damnatus dare eum manumiserit, tenetur in eius aestimationem, nec interest, scierit an ignoraverit legatum. sed et si donaverit servum heres et eum is cui donatus est manumiserit, tenetur heres, quamvis ignoraverit a se eum legatum esse.
(I) (2) Si ita legatum fuerit «Titio cum Seio do lego», utrisque legatum est, sicut utrumque legatum est, cum fundus cum domo Formiana legatus est.
(3) Si quis scripserit testamento fieri, quod contra ius est vel bonos mores, non valet, veluti si quis scripserit contra legem aliquid vel contra edictum praetoris vel etiam turpe aliquid.
(4) Divi Severus et Antoninus rescribserunt iusiurandum contra vim legum et auctoritatem iuris in testamento scriptum nullius esse momenti.
|