Ïåðåâîä À. È. Ñîëîïîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1983. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
12. (1) Òåì æå ëåòîì, áîëüøå òîãî, ïî÷òè â òå æå ñàìûå äíè, êîãäà êîíñóë Ìàðê Ôóëüâèé áûë çàíÿò âñåì ýòèì â Ýòîëèè, äðóãîé êîíñóë, Ãíåé Ìàíëèé, âîåâàë â Ãàëëîãðåöèè — ê ðàññêàçó îá ýòîé âîéíå ÿ è ïåðåéäó. (2) Êîíñóë ïðèáûë â Ýôåñ â íà÷àëå âåñíû è ïðèíÿë êîìàíäîâàíèå ó Ëóöèÿ Ñöèïèîíà; ñîâåðøèâ îáðÿä î÷èùåíèÿ âîéñêà28, îí ïðîèçíåñ ðå÷ü ïåðåä ñîëäàòàìè. (3)  íåé îí âîçäàë õâàëó èõ äîáëåñòè çà òî, ÷òî îíè çàâåðøèëè — îäíîé áèòâîé — âîéíó ñ Àíòèîõîì, è ïîîùðÿë èõ ê íîâîé âîéíå — ñ ãàëëàìè, (4) êîòîðûå è Àíòèîõó ïîìîãàëè âîåííîé ñèëîé, è ñàìè ñòîëü íåîáóçäàííû, ÷òî Àíòèîõà, ìîæåò ñòàòüñÿ, íåçà÷åì áûëî îòòåñíÿòü çà Òàâðñêèå ãîðû, åñëè îñòàâèòü íåñëîìëåííîé ñèëó ãàëëîâ.  êîíöå ðå÷è êîíñóë âêðàòöå ðàññêàçàë î ñåáå, ïðàâäèâî è ñêðîìíî. (5) Ñîëäàòû âûñëóøàëè ýòó ðå÷ü ñ ðàäîñòüþ, ÷àñòî âûðàæàÿ ñâîå îäîáðåíèå, èáî ïîëàãàëè, ÷òî ãàëëû ñîñòàâëÿëè ëèøü ÷àñòü Àíòèîõîâà âîéñêà è ïîñëå òîãî, êàê öàðü ïîòåðïåë ïîðàæåíèå, íå áóäóò ñàìè ïî ñåáå ñåðüåçíûì ïðîòèâíèêîì. (6) Ýâìåíà ïðè âîéñêå íå áûëî — îí òîãäà íàõîäèëñÿ â Ðèìå29 — íå êî âðåìåíè, êàê ñ÷èòàë êîíñóë, — âåäü ïåðãàìñêèé öàðü õîðîøî çíàë è ýòè ìåñòà è ñ.277 òàìîøíèõ æèòåëåé è æåëàë, ÷òîáû ìîùü ãàëëîâ áûëà ñëîìëåíà. (7) Ïîýòîìó êîíñóë âûçâàë èç Ïåðãàìà Ýâìåíîâà áðàòà, Àòòàëà, è ïðèçâàë âûñòóïèòü íà âîéíó âìåñòå ñ ñîáîé. Àòòàë äàë îáåùàíèå, è Ôóëüâèé îòïðàâèë åãî äîìîé äëÿ ïðèãîòîâëåíèé. (8) ×åðåç íåñêîëüêî äíåé, êîãäà êîíñóë äâèíóëñÿ èç Ýôåñà ê Ìàãíåñèè, Àòòàë ïðèñîåäèíèëñÿ ê íåìó ñ òûñÿ÷åé ïåõîòèíöåâ è ïÿòüþ ñîòíÿìè êîííèêîâ. Áðàòó Àôèíåþ îí ïðèêàçàë ñëåäîâàòü çà ñîáîé ñ îñòàëüíûì âîéñêîì, à îõðàíó Ïåðãàìà ïîðó÷èë òåì, êîãî ñ÷èòàë âåðíûìè áðàòó è öàðñòâóþùåìó äîìó. (9) Êîíñóë ïîõâàëèë þíîøó; ïðîéäÿ ñî âñåì âîéñêîì ê Ìåàíäðó, îí ïîñòàâèë ëàãåðü íà áåðåãó, ïîòîìó ÷òî íå íàøåë áðîäà è äëÿ ïåðåïðàâû íàäî áûëî ñîáðàòü êîðàáëè. (10) Ïåðåïðàâèâøèñü ÷åðåç Ìåàíäð, îíè ïðèøëè ê Ãèåðàêîìå. |
12. Eadem non aestate solum, sed etiam iisdem prope diebus quibus haec a M. Fulvio consule in Aetolia gesta sunt, consul alter Cn. Manlius in Gallograecia bellum gessit, quod nunc ordiri pergam. [2] Vere primo Ephesum consul venit, acceptisque copiis ab L. Scipione et exercitu lustrato contionem apud milites habuit, [3] qua collaudata virtute eorum, quod cum Antiocho uno proelio debellassent, adhortatus eos ad novum cum Gallis suscipiendum bellum, [4] qui et auxiliis iuvissent Antiochum et adeo indomita haberent ingenia ut nequiquam Antiochus emotus ultra iuga Tauri montis esset, nisi frangerentur opes Gallorum, de se quoque pauca, nec falsa nec immodica, adiecit. [5] Laeti milites cum frequenti adsensu consulem audiverunt, partem virium Antiochi fuisse Gallos credentes; rege superato nullum momentum in solis per se Gallorum copiis fore. [6] Eumenen haud in tempore abesse — Romae tum erat — credere consul, gnarum locorum hominumque, et cuius interesset frangi Gallorum opes. [7] Attalum igitur fratrem eius accersit a Pergamo, hortatusque ad capessendum secum bellum pollicentem suam suorumque operam domum ad comparandum dimittit. [8] Paucos post dies profecto ab Epheso consuli ad Magnesiam occurrit Attalus cum mille peditibus equitibusque quingentis, Athenaeo fratre iusso cum ceteris copiis subsequi, commendata iis custodia Pergami quos fratri regnoque fidos credebat. [9] Consul collaudato iuvene cum omnibus copiis ad Maeandrum progressus castra posuit, quia vado superari amnis non poterat [10] et contrahendae naves erant ad exercitum traiciendum. Transgressi Maeandrum ad Hieran Comen pervenerunt. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß