Òèò Ëèâèé

Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà

Ïåðèîõà êíèãè 18

<<<
ÎÃËÀÂËÅÍÈÅ
>>>
Òèò Ëèâèé. Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà. Òîì III. Ì., èçä-âî «Ëàäîìèð», 2002.
Ïåðåâîä Ì. Ë. Ãàñïàðîâà.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå.
Ñâåðåíî ðåäàêöèåé ñàéòà ñ èçäàíèåì 1994 ã.
Ïàãèíàöèÿ ïî èçäàíèþ: Òèò Ëèâèé. Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà. Òîì III. Ì., «Íàóêà», 1994.
Ëàò. òåêñò: T. Livi Periochae omnium librorum, Fragmenta Oxyrhynchi reperta, Iulii Obsequentis Prodigiorum liber. Ed. O. Rossbach. Teubner, 1910.
ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ

Êíè­ãà 18 (256—255 ãã.).[1] Àòè­ëèé Ðåãóë âñòðå­÷à­åò â Àôðè­êå èñïî­ëèí­ñêóþ çìåþ è óáè­âà­åò åå, ïîòå­ðÿâ ìíî­ãî âîè­íîâ.  íåñêîëü­êèõ ñðà­æå­íè­ÿõ îí óñïåø­íî îäîëå­âà­åò êàð­ôà­ãå­íÿí, íî òàê êàê ñåíàò íå ïðè­ñû­ëà­åò åìó ïðå­åì­íè­êà â ýòîé óäà÷­íîé âîéíå, îí â ïèñü­ìå ê ñåíà­òó æàëó­åò­ñÿ íà ýòî, ïðè­÷åì îäíîé èç ïðè­÷èí ïðî­ñèòü î ïðå­åì­íè­êå (âûñòàâ­ëÿ­åò òî), ÷òî èç åãî ìàëåíü­êî­ãî èìå­íèÿ ðàç­áå­æà­ëèñü íàåì­íûå ðàáîò­íè­êè. Âîëåþ Ôîð­òó­íû, ïîæå­ëàâ­øåé ÿâèòü â Ðåãó­ëå ñóãó­áûé îáðà­çåö âåëè­÷èÿ, îí ðàç­áèò è âçÿò â ïëåí Êñàí­òèï­ïîì, ëàêåäå­ìîí­ñêèì ïîë­êî­âîä­öåì, ïðè­çâàí­íûì êàð­ôà­ãå­íÿ­íà­ìè. Óñïåø­íûå äåé­ñò­âèÿ âñåõ ðèì­ñêèõ ïîë­êî­âîä­öåâ íà ñóøå è ìîðå íàðó­øå­íû ìîð­ñêèì êîðàá­ëå­êðó­øå­íè­åì. Òèáå­ðèé Êîðóí­êà­íèé ïåð­âûé èçáðàí âåëè­êèì ïîí­òè­ôè­êîì èç ïëå­áå­åâ. Öåí­çî­ðû Ìàðê[2] Ñåì­ï­ðî­íèé Ñîô è Ìàíèé Âàëå­ðèé Ìàê­ñèì, ïðî­âî­äÿ ïðî­âåð­êó ñåíà­òà, èñêëþ­÷à­þò øåñò­íà­äöàòü ÷åëî­âåê; îíè ñîâåð­øà­þò î÷è­ñòè­òåëü­íûå æåðò­âû; ãðàæ­äàí íàñ÷è­òà­íî 297797 ÷åëî­âåê. Ðåãóë ïîñëàí êàð­ôà­ãå­íÿ­íà­ìè â ñåíàò ïðî­ñèòü åñëè íå î ìèðå, òî õîòÿ áû îá îáìåíå ïëåí­íû­ìè, îáÿ­çàâ åãî êëÿò­âîþ âåð­íóòü­ñÿ â Êàð­ôà­ãåí, åñëè îáìåí ïëåí­íû­ìè íå óäàñò­ñÿ; íî îí, óáåäèâ ñåíàò íå äåëàòü íè òîãî, íè äðó­ãî­ãî, âîðî­òèë­ñÿ â Êàð­ôà­ãåí, íå ïðå­ñòó­ïèâ­øè êëÿò­âû, è ïîãèá, êàç­íåí­íûé êàð­ôà­ãå­íÿ­íà­ìè.

EX LIB­RO XVIII
Ati­lius Re­gu­lus in Af­ri­ca ser­pen­tem por­ten­to­sae mag­ni­tu­di­nis cum mag­na cla­de mi­li­tum oc­ci­dit, et cum ali­quot proe­liis be­ne ad­ver­sus Car­tha­gi­nien­ses pug­nas­set, suc­ces­sor­que ei a se­na­tu pros­pe­re bel­lum ge­ren­ti non mit­te­re­tur, id ip­sum per lit­te­ras ad se­na­tum scrip­tas ques­tus est, in qui­bus in­ter cau­sas pe­ten­di suc­ces­so­ris <erat>, quod agel­lus eius a mer­cen­na­riis de­ser­tus es­set. quae­ren­te dein­de for­tu­na, ut mag­num ut­rius­que ca­sus exemplum in Re­gu­lo pro­de­re­tur, ar­ces­si­to a Car­tha­gi­nien­si­bus Xan­thip­po, La­ce­dae­mo­nio­rum du­ce, vic­tus proe­lio et cap­tus est. res dein­de a du­ci­bus Ro­ma­nis om­ni­bus ter­ra ma­ri­que pros­pe­re ges­tas de­for­ma­ve­runt nauf­ra­gia clas­sium. Tib. Co­run­can<i>us pri­mus ex ple­be pon­ti­fex ma­xi­mus crea­tus est. M’. Va­le­rius Ma­xi­mus P. Sempro­nius Sophus cen­so­res cum se­na­tum lege­rent, XVI se­na­tu mo­ve­runt. lustrum con­di­de­runt, quo cen­sa sunt ci­vium ca­pi­ta CCXCVII DCCXCVII. Re­gu­lus mis­sus a Car­tha­gi­nien­si­bus ad se­na­tum, ut de pa­ce et, si eam non pos­set im­pet­ra­re, de com­mu­tan­dis cap­ti­vis age­ret, et iureiu­ran­do adstric­tus, re­di­tu­rum se Car­tha­gi­nem, si com­mu­ta­ri cap­ti­vos non pla­cuis­set, ut­rum­que ne­gan­di auc­tor se­na­tui fuit, et cum fi­de cus­to­di­ta re­ver­sus es­set, suppli­cio a Car­tha­gi­nien­si­bus de eo sumpto perît.
<<<
ÎÃËÀÂËÅÍÈÅ
>>>
  • ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß ÐÅÄÀÊÖÈÈ ÑÀÉÒÀ

  • [1]Ïðà­âèëü­íî: 256—252 ãã. (Ïðèì. ðåä. ñàé­òà).
  • [2]Â ðóêî­ïè­ñè M. («Mar­cus»); ñîâðå­ìåí­íûå èçäà­òå­ëè èñïðàâ­ëÿ­þò íà P. («Pub­lius») íà îñíî­âà­íèè ñâèäå­òåëü­ñòâà Êàïè­òî­ëèé­ñêèõ ôàñò. (Ïðèì. ðåä. ñàé­òà).
    • ÈÑÒÎÐÈß ÄÐÅÂÍÅÃÎ ÐÈÌÀ
    1364004323 1364004404 1364004409 1364143019 1364143020 1364143021