Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
38. (1) Âîò ÷òî áûëî ñâåðøåíî â Èñïàíèè ïîä êîìàíäîâàíèåì Ïóáëèÿ Ñöèïèîíà è ïðè åãî àóñïèöèÿõ. Îí ïåðåäàë ïðîâèíöèþ Ëóöèþ Ëåíòóëó è Ëóöèþ Ìàíëèþ Àöèäèíó115, à ñàì ñ äåñÿòüþ êîðàáëÿìè âåðíóëñÿ â Ðèì. (2) Ñåíàò ïðèíÿë åãî âíå ãîðîäà â ñ.355 õðàìå Áåëëîíû; Ñöèïèîí ïîâåäàë, ñêîëüêî äàíî èì ñðàæåíèé, ñêîëüêî ãîðîäîâ îòíÿë îí ó âðàãà, êàêèå ïëåìåíà ïîä÷èíèë ðèìñêîìó íàðîäó. (3) Îí îòïðàâèëñÿ â Èñïàíèþ ñðàæàòüñÿ ñ ÷åòûðüìÿ âîåíà÷àëüíèêàìè116, èìåÿ ïðîòèâ ñåáÿ ÷åòûðå ïîáåäîíîñíûõ âîéñêà, ñåé÷àñ îí íå îñòàâèë íà èñïàíñêîé çåìëå íè îäíîãî êàðôàãåíÿíèíà. (4) Çà âñå, èì ñâåðøåííîå, îí íàäååòñÿ ïîëó÷èòü òðèóìô, íî íå äîìîãàåòñÿ åãî, ïîñêîëüêó èçâåñòíî, ÷òî äî ñåãî äíÿ íè îäèí ÷åëîâåê, íå çàíèìàâøèé åùå äîëæíîñòåé, òðèóìôà íå ïîëó÷àë. (5) Ïî îêîí÷àíèè ñåíàòñêîãî çàñåäàíèÿ Ñöèïèîí âîøåë â Ãîðîä117; îí âíåñ â êàçíó ÷åòûðíàäöàòü òûñÿ÷ òðèñòà ñîðîê äâà ôóíòà ñåðåáðà â ñëèòêàõ è î÷åíü ìíîãî ñåðåáðÿíûõ äåíåã. (6) Âûáîðû êîíñóëîâ ïðîâîäèë Ëóöèé Âåòóðèé Ôèëîí. Âñå öåíòóðèè ïðè îáùåì îäîáðåíèè ïðîâîçãëàñèëè êîíñóëîì Ïóáëèÿ Ñöèïèîíà.  ñîòîâàðèùè áûë åìó äàí Ïóáëèé Ëèöèíèé Êðàññ, ãëàâíûé ïîíòèôèê. (7) Ïåðåäàþò, ÷òî çà âñþ âîéíó íà âûáîðû íå ñîáèðàëîñü ñòîëüêî íàðîäà. (8) Ïðèõîäèëè îòîâñþäó íå òîëüêî ïîäàòü ãîëîñ, íî è ïîñìîòðåòü íà Ñöèïèîíà; òîëïà ñòåêàëàñü è ê åãî äîìó, è íà Êàïèòîëèé, êîãäà îí ïðèíîñèë â æåðòâó ñîòíþ áûêîâ, îáåùàííûõ Þïèòåðó â Èñïàíèè. (9) Âñå áûëè óâåðåíû, ÷òî êàê Ãàé Ëóòàöèé îêîí÷èë ïðîøëóþ âîéíó ñ Êàðôàãåíîì, òàê è Ïóáëèöèé Ñöèïèîí[1] ïîêîí÷èò ñ íûíåøíåé, (10) è êàê âûãíàë îí êàðôàãåíÿí èç âñåé Èñïàíèè, òàê âûãîíèò èõ èç Èòàëèè; åìó ïðî÷èëè êîìàíäîâàíèå â Àôðèêå, ñëîâíî ñ âîéíîé â Èòàëèè óæå áûëî ïîêîí÷åíî. (11)  ïðåòîðû áûëè âûáðàíû äâà ïëåáåéñêèõ ýäèëà — Ñïóðèé Ëóêðåöèé è Ãíåé Îêòàâèé — è äâà ÷àñòíûõ ëèöà — Ãíåé Ñåðâèëèé Öåïèîí è Ëóöèé Ýìèëèé Ïàï. (12) Íà ÷åòûðíàäöàòîì ãîäó âîéíû ñ Êàðôàãåíîì [205 ã.] â êîíñóëüñêóþ äîëæíîñòü âñòóïèëè Ïóáëèé Êîðíåëèé Ñöèïèîí è Ïóáëèé Ëèöèíèé Êðàññ. Êîíñóëàì íàçíà÷åíû áûëè ïðîâèíöèè: Êðàññ óñòóïèë Ñöèïèîíó Ñèöèëèþ áåç æåðåáüåâêè, òàê êàê åãî, ãëàâíîãî ïîíòèôèêà, óäåðæèâàëî â Èòàëèè ïîïå÷åíèå î ñâÿùåííîäåéñòâèÿõ. Êðàññ ïîëó÷èë îáëàñòü áðóòòèéöåâ. (13) Æåðåáüåâêîé ðàñïðåäåëåíû áûëè îáÿçàííîñòè ìåæäó ïðåòîðàìè; ãîðîäñêàÿ ïðåòóðà äîñòàëàñü Ñåðâèëèþ; Àðèìèí (òàê íàçûâàëè Ãàëëèþ118) — Ñïóðèþ Ëóêðåöèþ; Ñèöèëèÿ — Ëóöèþ Ýìèëèþ; Ãíåþ Îêòàâèþ — Ñàðäèíèÿ. (14) Íà Êàïèòîëèè119 ñîáðàëñÿ ñåíàò. Ïóáëèé Ñöèïèîí äîëîæèë î äåëàõ; ñåíàò ïîñòàíîâèë: èãðû, êîòîðûå Ñöèïèîí îáåùàë äàòü âî âðåìÿ ñîëäàòñêîãî ìÿòåæà â Èñïàíèè, ïóñòü äàåò èç òåõ äåíåã, êîòîðûå îí ñàì âíåñ â êàçíó. |
38. Haec in Hispania P. Scipionis ductu auspicioque gesta. Ipse L. Lentulo et L. Manlio Acidino propraetoribus provincia tradita decem navibus Romam rediit, [2] et senatu extra urbem dato in aede Bellonae quas res in Hispania gessisset disseruit, quotiens signis conlatis dimicasset, quot oppida ex hostibus vi cepisset, quas gentes in dicionem populi Romani redegisset; [3] adversus quattuor se imperatores, quattuor victores exercitus in Hispaniam isse; neminem Carthaginiensem in iis terris reliquisse. [4] Ob has res gestas magis temptata est triumphi spes quam petita pertinaciter, quia neminem ad eam diem triumphasse qui sine magistratu res gessisset constabat. [5] Senatu misso urbem est ingressus, argentique prae se in aerarium tulit quattuordecim milia pondo trecenta quadraginta duo et signati argenti magnum numerum. [6] Comitia inde creandis consulibus habuit L. Veturius Philo, centuriaeque omnes ingenti favore P. Cornelium Scipionem consulem dixerunt; collega additur ei P. Licinius Crassus pontifex maximus. [7] Ceterum comitia maiore quam ulla per id bellum celebrata frequentia proditum memoriae est. [8] Convenerant undique non suffragandi modo, sed etiam spectandi causa P. Scipionis, concurrebantque et domum frequentes et in Capitolium ad immolantem eum, cum centum bubus votis in Hispania Iovi sacrificaret; [9] spondebantque animis, sicut C. Lutatius superius bellum Punicum finisset, ita id quod instaret P. Cornelium finiturum, [10] atque uti Hispania omni Poenos expulisset, sic Italia pulsurum esse; Africamque ei, perinde ac debellatum in Italia foret, provinciam destinabant. [11] Praetoria inde comitia habita. Creati duo qui tum aediles plebis erant, Sp. Lucretius et Cn. Octavius, et ex privatis Cn. Servilius Caepio et L. Aemilius Papus. [12] Quarto decimo anno Punici belli P. Cornelius Scipio et P. Licinius Crassus ut consulatum inierunt, nominatae consulibus provinciae sunt, Sicilia Scipioni extra sortem, concedente collega, quia sacrorum cura pontificem maximum in Italia retinebat, Bruttii Crasso. [13] Tum praetoriae provinciae in sortem coniectae. Urbana Cn. Servilio obtigit, Ariminum — ita Galliam appellabant — Sp. Lucretio, Sicilia L. Aemilio, Cn. Octavio Sardinia. [14] Senatus in Capitolio habitus. Ibi referente P. Scipione senatus consultum factum est ut, quos ludos inter seditionem militarem in Hispania vovisset, ex ea pecunia quam ipse in aerarium detulisset faceret. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß