Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1935/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
60. (1) Ïî÷òè â òî æå ñàìîå âðåìÿ â Àçèþ ïðèáûë êîíñóë Ãíåé Ìàíëèé, à ê ôëîòó — ïðåòîð Êâèíò Ôàáèé Ëàáåîí. (2) Íî ó êîíñóëà áûëî äîñòàòî÷íî îñíîâàíèé, ÷òîáû íà÷àòü âîéíó ïðîòèâ ãàëëîâ, à íà ìîðå ïîñëå ïîáåäû íàä Àíòèîõîì öàðèë ìèð, òàê ÷òî Ôàáèþ ïðèøëîñü ïîðàçìûñëèòü, ÷åì áû åìó çàíÿòüñÿ, äàáû íå îêàçàëîñü, ÷òî ïðåòîðñêèé ãîä îí ïðîâåë ïðàçäíî. Íàèëó÷øèì îí ñ÷åë îòïðàâèòüñÿ ê îñòðîâó Êðèòó. (3) Êèäîíèéöû òîãäà âåëè âîéíó ïðîòèâ ãîðòèíöåâ è êíîñöåâ, è ðàñïðîñòðàíèëñÿ ñëóõ, ÷òî ïî âñåìó îñòðîâó â ðàáñòâå ñîäåðæàòñÿ ìíîãèå èç ÷èñëà ïëåííûõ ðèìëÿí è èòàëèéöåâ. (4) Ôàáèé ñ ôëîòîì âûøåë èç Ýôåñà è, êàê òîëüêî äîñòèã êðèòñêèõ áåðåãîâ, ðàçîñëàë ïî âñåì ãîðîäàì ãîíöîâ ñ òðåáîâàíèåì ïðåêðàòèòü âîéíó, ðàçûñêàòü â êàæäîì ãîðîäå è îáëàñòè íàõîäÿùèõñÿ òàì ïëåííûõ è âåðíóòü èõ åìó, à çàîäíî è îòðÿäèòü ê íåìó ïîñëîâ äëÿ îáñóæäåíèÿ äåë, êàñàþùèõñÿ ðàâíî êðèòÿí è ðèìëÿí. (5) Íî íà êðèòÿí ýòî íå âîçûìåëî äåéñòâèÿ. Íèêòî èç íèõ, êðîìå ãîðòèíöåâ, ïëåííûõ íå âîçâðàòèë. Âàëåðèé Àíòèàò ïèøåò, (6) ÷òî, óãðîæàÿ âîéíîé, ïî âñåìó îñòðîâó óäàëîñü ñîáðàòü ÷åòûðå òûñÿ÷è ïëåííûõ è ÷òî çà ýòî Ôàáèé, õîòÿ íè÷åãî äðóãîãî è íå ñîâåðøèë, âûòðåáîâàë îò ñåíàòà ìîðñêîé òðèóìô. (7) Ñ Êðèòà Ôàáèé âåðíóëñÿ â Ýôåñ è, ïîñëàâ îòòóäà òðè êîðàáëÿ ê ôðàêèéñêîìó ïîáåðåæüþ, ïîòðåáîâàë âûâåñòè Àíòèîõîâû ãàðíèçîíû èç Ýíîñà è Ìàðîíåè138, äàáû ãîðîäà ýòè áûëè ñâîáîäíûìè. |
60. Eodem fere tempore et Cn. Manlius consul in Asiam et Q. Fabius Labeo praetor ad classem venit. [2] Ceterum consuli non deerat cum Gallis belli materia. Mare pacatum erat devicto Antiocho, cogitantique Fabio, cui rei potissimum insisteret, ne otiosam provinciam habuisse videri posset, optimum visum est in Cretam insulam traicere. [3] Cydoniatae bellum adversus Gortynios Gnosiosque gerebant, et captivorum Romanorum atque Italici generis magnus numerus in servitute esse per totam insulam dicebatur. [4] Classe ab Epheso profectus cum primum Cretae litus attigit, nuntios circa civitates misit ut armis absisterent captivosque in suis quaeque urbibus agrisque conquisitos reducerent, et legatos mitterent ad se, cum quibus de rebus ad Cretenses pariter Romanosque pertinentibus ageret. [5] Nihil magnopere ea Cretenses moverunt; captivos praeter Gortynios nulli reddiderunt. [6] Valerius Antias quattuor milia captivorum, quia belli minas timuerint, ex tota insula reddita scripsit; eamque causam Fabio, cum rem nullam aliam gessisset, triumphi navalis impetrandi ab senatu fuisse. [7] A Creta Ephesum Fabius redit; inde tribus navibus in Thraciae oram missis ab Aeno et Maronea praesidia Antiochi deduci iussit, ut in libertate eae civitates essent. |