Ïåðåâîä Ã. ×. Ãóñåéíîâà. Êîììåíòàðèé Í. Å. Áîäàíñêîé.
Ðåä. ïåðåâîäîâ Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå. Ðåä. êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, B. O. Foster, 1922. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
16. (1) Ñåíàòîðàì è êîíñóëàì âñå ñòàëî ÿñíî. Êðîìå òîãî ÷òî èì áûëî èçâåñòíî, îíè îïàñàëèñü çàãîâîðà âåéÿí è ñàáèíÿí, êîòîðûì ñòîèëî òîëüêî ïîäâåñòè çàðàíåå íàáðàííûå ëåãèîíû ê Ãîðîäó, ãäå óæå óãíåçäèëñÿ íåïðèÿòåëü, (2) à òîãäà âîëüñêè è ýêâû, âå÷íûå âðàãè Ðèìà, ÿâÿòñÿ íå äëÿ îïóñòîøåíèÿ ñòðàíû, êàê ïðåæäå, íî âîéäóò â ñàìûé Ãîðîä, óæå îò÷àñòè âçÿòûé. (3) Ìíîãîå âûçûâàëî îïàñåíèÿ, íî ñèëüíåé âñåãî áûë ñòðàõ ïåðåä ðàáàìè: â êàæäîì äîìå ìîã îêàçàòüñÿ âðàã, êîòîðîìó îïàñíî äîâåðÿòü è îïàñíî íå äîâåðÿòü, ÷òîáû íå îæåñòî÷èòü åùå ñèëüíåé. Êàçàëîñü, ñîãëàñèþ ñîñëîâèé ïðèøåë êîíåö. (4)  çàõëåñòûâàþùåé ïó÷èíå áåäñòâèé íèêòî íå áîÿëñÿ íè òðèáóíîâ, íè ïëåáååâ: ýòà áåäà, ïðîáóæäàþùàÿñÿ, ëèøü òîëüêî ïðîéäóò äðóãèå áåäû, êàçàëîñü, óñòóïèëà ìåñòî âíåøíèì óãðîçàì. (5) Íî íåò, îíà-òî è îáðóøèëàñü â ÷àñ õóäøèõ èñïûòàíèé. Òðèáóíàìè îâëàäåëî íàñòîÿùåå áåçóìèå, è îíè óâåðÿëè, ÷òî íà Êàïèòîëèè äåëî èäåò íå î âîéíå, íî ëèøü î ïðèçðàêå âîéíû, ïðèçâàííîì îòâëå÷ü âíèìàíèå ïëåáååâ îò îáñóæäåíèÿ èõ çàêîíà; åñëè æå ïî ïðèíÿòèè çàêîíà ãîñòè è êëèåíòû ïàòðèöèåâ óâèäÿò, ÷òî èõ íàïðàñíî ðàñòðåâîæèëè, òî îíè óéäóò îòòóäà òèøå, ÷åì ïðèøëè. (6) Ïîñëå ýòîãî òðèáóíû ïðèçâàëè íàðîä, îñòàâèâ îðóæèå, ïðîãîëîñîâàòü çà ïðèíÿòèå çàêîíà. Òåì âðåìåíåì êîíñóëû, êîòîðûì òðèáóíû âíóøàëè áîëüøå ñòðàõà, ÷åì íî÷íîå íàïàäåíèå íà Êàïèòîëèé, ñîçâàëè ñåíàò. |
16. dilucere res magis patribus atque consulibus. praeter ea tamen quae denuntiabantur, ne Veientium neu Sabinorum id consilium esset timere, et, [2] cum tantum in urbe hostium esset, mox Sabinae Etruscaeque legiones ex composite adessent, tum aeterni hostes, Volsci et Aequi, non ad populandos, ut ante, fines sed ad urbem ut ex parte captam venirent. [3] multi et varii timores; inter ceteros eminebat terror servilis, ne suus cuique domi hostis esset, cui nec credere nec non credendo, ne infestior fieret, fidem abrogare satis erat tutum; [4] vixque concordia sisti videbatur posse. tantum superantibus aliis ac mergentibus malis nemo tribunos aut plebem timebat; mansuetum id malum et per aliorum quietem malorum semper exoriens tum quiesse peregrino terrore sopitum videbatur. [5] at id prope unum maxime inclinatis rebus incubuit. tantus enim tribunos furor tenuit ut non bellum sed vanam imaginem belli ad avertendos ab legis cura plebis animos Capitolium insedisse contenderent; patriciorum hospites clientesque si perlata lege frustra tumultuatos esse se sentiant, maiore quam venerint silentio abituros. [6] concilium inde legi perferendae habere avocato populo ab armis. senatum interim consules habent alio se maiore ab tribunis metu ostendente, quam quem nocturnus hostis intulerat. |