Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1950/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
18. (1) Áëèæàéøåå èç êàðôàãåíñêèõ âîéñê — Ãàçäðóáàëîâî — ñòîÿëî ïîä ãîðîäîì Áåêóëà95; ïåðåä ëàãåðåì áûëè êîííûå ïîñòû. (2) Íà íèõ è íàïàëè ëåãêîâîîðóæåííûå è ïåðåäîâûå — ñ õîäó, íå ðàçáèâ äàæå ëàãåðÿ, è âûñêàçàëè òàêîå ïðåçðåíèå ê âðàãó, ÷òî íàñòðîåíèå îáîèõ âîéñê îáíàðóæèëîñü ñðàçó. (3) Âñàäíèêîâ, îøàëåâøèõ îò ñòðàõà, çàãíàëè â èõ ëàãåðü, êóäà åäâà íå âîøëè ñî çíàìåíàìè ðèìëÿíå. (4) Ðàçäðàçíèâøè ñåáÿ è âðàãîâ, îíè â òîò æå äåíü ïîñòàâèëè ëàãåðü. (5) Íî÷üþ Ãàçäðóáàë îòâåë ñâîå âîéñêî íà õîëì, âåðøèíà êîòîðîãî áûëà ðîâíîé è ãëàäêîé; ñçàäè ïðîòåêàëà ðåêà, à ñïåðåäè è âîêðóã êðàé õîëìà îêàéìëÿëñÿ îòâåñíûì îáðûâîì. (6) Ïîíèæå íàõîäèëàñü äðóãàÿ ðîâíàÿ ïëîùàäêà, íî âçîáðàòüñÿ òóäà áûëî íå ëåã÷å. (7) Íà ýòó íèæíþþ ïëîùàäêó Ãàçäðóáàë íà äðóãîé äåíü, âèäÿ âðàãîâ ïåðåä ñâîèì ëàãåðåì, ñïóñòèë íóìèäèéñêèõ âñàäíèêîâ, ëåãêîâîîðóæåííûõ áàëåàðöåâ è àôðèêàíöåâ. (8) Ñöèïèîí, îáúåõàâ ðÿäû ñîëäàò ïîä çíàìåíàìè, óêàçàë íà âðàãîâ, ñòîÿâøèõ íà âèäó: îíè çàíÿëè õîëì, óæå íå íàäåÿñü íà óñïåõ â áîþ íà ðàâíèíå; îíè ïîëàãàþòñÿ íå íà ìóæåñòâî, íå íà îðóæèå, à íà íåïðèñòóïíîñòü ñàìîãî ìåñòà, íî ñòåíû Íîâîãî Êàðôàãåíà, íà êîòîðûå âçîøåë ðèìñêèé ñîëäàò, áûëè âûøå; (9) íè õîëìû, íè êðåïîñòü, íè äàæå ìîðå — íå ïðåïÿòñòâèå ðèìñêîìó îðóæèþ. Íà âûñîòàõ çàêðåïëÿëèñü âðàãè, èì æå ïðèäåòñÿ â ñëó÷àå áåãñòâà ñêàêàòü ïî êðóòûì ñêëîíàì. (10) Íî îí, Ñöèïèîí, çàêðîåò âðàãàì è ýòîò ïóòü ê áåãñòâó. Ñöèïèîí âçÿë äâå êîãîðòû: îäíó ïîñòàâèë ó âõîäà â äîëèíó, ïî êîòîðîé ïðîòåêàëà ðåêà, à äðóãóþ òàì, ãäå äîðîãà, ïåòëÿÿ ïî õîëìó, ñïóñêàëàñü èç ãîðîäà ê ïîëÿì. (11) Ñàì îí ïîâåë âîèíîâ (òåõ ñàìûõ, ÷òî íàêàíóíå ïðîãíàëè íåïðèÿòåëüñêèå êàðàóëû) ê íèæíåìó âûñòóïó õîëìà, ãäå ñòîÿëè ëåãêîâîîðóæåííûå êàðôàãåíÿíå. Øëè ñíà÷àëà ïî íåðîâíîé, êàìåíèñòîé äîðîãå — òîëüêî äîðîãà èõ è çàäåðæèâàëà, — ïîòîì, êîãäà ïîäîøëè áëèæå, â ðèìëÿí ïîëåòåëè ñ.292 äðîòèêè, êàìíè è ïðî÷åå. (12) Îíè â îòâåò ñòàëè áðîñàòü êàìíè, êîòîðûìè óñåÿíà áûëà äîðîãà, — ïî÷òè âñå îíè ãîäèëèñü äëÿ ýòîãî äåëà. Êàìíè êèäàëè íå òîëüêî ñîëäàòû, íî è çàìåøàâøàÿñÿ ìåæäó íèìè îáîçíàÿ ïðèñëóãà. (13) Õîòÿ ïîäúåì áûë òðóäåí è âîèíû ïîä ãðàäîì äðîòèêîâ è êàìíåé åäâà øëè, íà ïëîùàäêó îíè âçîøëè ïåðâûìè — ñêàçàëîñü âðîæäåííîå óïîðñòâî è ïðèâû÷êà áðàòü ñòåíû. (14) Êàê òîëüêî îíè çàíÿëè íåáîëüøîå, íî ðîâíîå ìåñòî, ãäå ìîæíî áûëî òâåðäî ñòîÿòü íà íîãàõ, îíè ïðîãíàëè ïðîòèâíèêà, êîòîðûé áûë ïîäâèæåí è õîðîø â ñòû÷êàõ, íî óêëîíÿëñÿ îò íàñòîÿùåãî áîÿ, ïîðàæàë íåïðèÿòåëÿ ñ áåçîïàñíîãî ðàññòîÿíèÿ, íî íå âûäåðæèâàë ðóêîïàøíîé. Ðèìëÿíå ïåðåáèëè ìíîãèõ, à îñòàëüíûõ îòîãíàëè ê âîéñêó, ñòîÿâøåìó íàâåðõó. (15) Ñöèïèîí ïðèêàçàë ïîáåäèòåëÿì ïîäíèìàòüñÿ è íàïàäàòü íà ñåðåäèíó âðàæåñêîãî ñòðîÿ; îñòàëüíîå âîéñêî îí ðàçäåëèë ìåæäó ñîáîé è Ëåëèåì, âåëåë åìó îáîéòè õîëì ñïðàâà è íàéòè áîëåå ëåãêèé ïîäúåì, à ñàì áûñòðî îáîøåë õîëì ñëåâà è íàïàë íà âðàãà ñ ôëàíãà. (16) Íåïðèÿòåëüñêèé ñòðîé äðîãíóë: êàðôàãåíÿíå õîòåëè ðàçâåðíóòü ôëàíãè íàâñòðå÷ó ðàçäàþùèìñÿ îòîâñþäó êðèêàì. (17) Ïðè ýòîì çàìåøàòåëüñòâå ïîäíÿëñÿ íà ïëîùàäêó è Ëåëèé; êàðôàãåíÿíå ñòàëè îòñòóïàòü, èñïóãàâøèñü íàïàäåíèÿ ñ òûëà; ïåðâûå ðÿäû ðàçîðâàëèñü â ñåðåäèíå ñòðîÿ, îòêðûâàÿ ïóòü ðèìëÿíàì. (18) Åñëè áû êàðôàãåíÿíå, çàíèìàÿ ñòîëü îïàñíîå ìåñòî, ñòîÿëè òâåðäî, à âïåðåäè ñòðîÿ âûñòàâèëè ñëîíîâ, ðèìëÿíå íèêîãäà áû íå âçîáðàëèñü íàâåðõ. (19) Êðóãîì óáèéñòâî; Ñöèïèîí áðîñèë ñâîé ëåâûé ôëàíã íà âðàæåñêèé ïðàâûé, îêàçàâøèéñÿ íåïðèêðûòûì. (20) Áåæàòü áûëî íåêóäà; íà äîðîãàõ è ñïðàâà, è ñëåâà ñòîÿëè ðèìñêèå êàðàóëû; âîðîòà ëàãåðÿ ïîñëå áåãñòâà âîåíà÷àëüíèêà è ïðî÷èõ êîìàíäèðîâ çàïåðëè; âçâîëíîâàëèñü ñëîíû — èñïóãàííûå, îíè ñòðàøíåå âðàãîâ. Ïåðåáèòî áûëî îêîëî âîñüìè òûñÿ÷ ÷åëîâåê. |
18. Proximus Carthaginiensium exercitus Hasdrubalis prope urbem Baeculam erat. Pro castris equitum stationes habebant. [2] In eas velites antesignanique et qui primi agminis erant advenientes ex itinere, priusquam castris locum caperent, adeo contemptim impetum fecerunt ut facile appareret quid utrique parti animorum esset. [3] In castra trepida fuga conpulsi equites sunt, signaque Romana portis prope ipsis inlata. [4] Atque illo quidem die inritatis tantum ad certamen animis castra Romani posuerunt. [5] Nocte Hasdrubal in tumulum copias recipit plano campo in summo patentem; fluvius ab tergo, ante circaque velut ripa praeceps oram eius omnem cingebat. [6] Suberat et altera inferior summissa fastigio planities; eam quoque altera crepido haud facilior in ascensum ambibat. [7] In hunc inferiorem campum postero die Hasdrubal, postquam stantem pro castris hostium aciem vidit, equites Numidas leviumque armorum Baliares et Afros demisit. [8] Scipio circumvectus ordines signaque ostendebat hostem, praedamnata spe aequo dimicandi campo captantem tumulos, loci fiducia, non virtutis aut armorum stare in conspectu; sed altiora moenia habuisse Carthaginem, quae transcendisset miles Romanus: [9] nec tumulos nec arcem, ne mare quidem armis obstitisse suis. Ad id fore altitudines quas cepissent hostibus, ut per praecipitia et praerupta salientes fugerent; eam quoque se illis fugam clausurum. [10] Cohortesque duas alteram tenere fauces vallis per quam deferretur amnis iubet, alteram viam insidere quae ab urbe per tumuli obliqua in agros ferret. Ipse expeditos qui pridie stationes hostium pepulerant ad levem armaturam infimo stantem supercilio ducit. [11] Per aspreta primum, nihil aliud quam via impediti, iere. Deinde ut sub ictum venerunt, telorum primo omnis generis vis ingens effusa in eos est; [12] ipsi contra saxa quae locus strata passim, omnia ferme missilia, praebet ingerere, non milites solum sed etiam turba calonum inmixta armatis. [13] Ceterum quamquam ascensus difficilis erat, et prope obruebantur telis saxisque, adsuetudine tamen succedendi muros et pertinacia animi subierunt primi. [14] Qui simul cepere aliquid aequi loci ubi firmo consisterent gradu, levem et concursatorem hostem atque intervallo tutum, cum procul missilibus pugna eluditur, instabilem eundem ad comminus conserendas manus, expulerunt loco et cum caede magna in aciem altiori superstantem tumulo inpegere. [15] Inde Scipio iussis adversus mediam evadere aciem victoribus ceteras copias cum Laelio dividit, atque eum parte dextra tumuli circumire, donec mollioris ascensus viam inveniret, iubet; ipse ab laeva, circuitu haud magno, in transversos hostes incurrit. [16] Inde primo turbata acies est, dum ad circumsonantem undique clamorem flectere cornua et obvertere ordines volunt. [17] Hoc tumultu et Laelius subiit, et dum pedem referunt, ne ab tergo volnerarentur, laxata prima acies locusque ad evadendum et mediis datus est, [18] qui per tam iniquum locum stantibus integris ordinibus elephantisque ante signa locatis numquam evasissent. [19] Cum ab omni parte caedes fieret, Scipio, qui laevo cornu in dextrum incucurrerat, maxime in nuda latera hostium pugnabat; [20] et iam ne fugae quidem patebat locus; nam et stationes utrimque Romanae dextra laevaque insederant vias, et porta castrorum ducis principumque fuga clausa erat, addita trepidatione elephantorum, quos territos aeque atque hostes timebant. Caesa igitur ad octo milia hominum. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß