Ïåðåâîä Ì. Ë. Ãàñïàðîâà.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå.
Ñâåðåíî ðåäàêöèåé ñàéòà ñ èçäàíèåì 1994 ã.
Ïàãèíàöèÿ ïî èçäàíèþ: Òèò Ëèâèé. Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà. Òîì III. Ì., «Íàóêà», 1994.
Ëàò. òåêñò: T. Livi Periochae omnium librorum, Fragmenta Oxyrhynchi reperta, Iulii Obsequentis Prodigiorum liber. Ed. O. Rossbach. Teubner, 1910. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
Êíèãà 119 (43 ã.). Ãàé Òðåáîíèé â Àçèè óáèò êîâàðñòâîì Ïóáëèÿ Äîëàáåëëû; çà ýòî ïðåñòóïëåíèå ñåíàò îáúÿâëÿåò åãî âðàãîì. Ìåæäó òåì êîíñóë Ïàíñà áåçóñïåøíî ñðàæàåòñÿ ñ Àíòîíèåì; íî êîíñóë Àâë Ãèðöèé, ïîäîñïåâ ñ âîéñêîì, ðàññåèâàåò ñèëû Àíòîíèÿ è óðàâíèâàåò ïîëîæåíèå äâóõ ñòîðîí. Àíòîíèé, ðàçáèòûé Ãèðöèåì è Öåçàðåì, ñïàñàåòñÿ â Ãàëëèþ è ïðèñîåäèíÿåò ê ñåáå Ëåïèäà ñ ïîäíà÷àëüíûìè åìó ëåãèîíàìè; çà ýòî ñåíàò îáúÿâëÿåò åãî âðàãîì âìåñòå ñî âñåìè, êòî â åãî ñòàíå. Àâë Ãèðöèé, êîòîðûé, îäåðæàâ ïîáåäó, áûë óáèò â ñàìîì âðàæåñêîì ëàãåðå, è Ãàé Ïàíñà, êîòîðûé óìåð îò ðàíû, ïîëó÷åííîé â îòêðûòîì áîþ, îáà ïîãðåáåíû íà Ìàðñîâîì ïîëå. Ê Öåçàðþ æå, êîòîðûé îäèí èç òðåõ âîæäåé îñòàëñÿ â æèâûõ, ñåíàò ïîêàçàë ñåáÿ íåáëàãîäàðíûì: Äåöèìó Áðóòó, êîòîðîãî Öåçàðü îñâîáîäèë â Ìóòèíå îò îñàäû, íàçíà÷åí òðèóìô, à î Öåçàðå è åãî âîéñêàõ ëèøü óïîìÿíóòî è áåç äîëæíîãî ïî÷òåíèÿ. Ïî ýòîé ïðè÷èíå Öåçàðü, âîçîáíîâèâ äðóæåñêèå îòíîøåíèÿ ñ Ìàðêîì Ëåïèäîì è Ìàðêîì Àíòîíèåì, äâèíóëñÿ ñ âîéñêîì íà Ðèì è, ïîðàçèâ ñâîèì ÿâëåíèåì ïðåæíèõ íåäîáðîæåëàòåëåé, áûë èçáðàí êîíñóëîì äåâÿòíàäöàòè ëåò îòðîäó. |
EX LIBRO CXVIIII C. Trebonius in Asia fraude P. Dolabellae occisus est. ob id facinus Dolabella hostis a senatu iudicatus est. cum Pansa cos. male adversus Antonium pugnasset, A. Hirtius cos. cum exercitu superveniens fusis M. Antoni copiis fortuna<m> utriusque partis aequavit. victus deinde ab Hirtio et Caesare Antonius in Galliam confugit et M. Lepidum cum legionibus, quae sub eo erant, sibi iunxit, hostisque a senatu cum omnibus, qui intra praesidia eius essent, iudicatus est. A. Hirtius, qui post victoriam in ipsis hostium castris ceciderat, et C. Pansa ex vulnere, quod in adverso proelio exceperat, defunctus in campo Martio sepulti sunt. adversus C. Caesarem, qui solus ex tribus ducibus supererat, parum gratus senatus fuit, qui Dec. Bruto obsidione Mutinensi a Caesare liberato triumphi honore decreto Caesaris militumque eius mentionem non satis gratam habuit. ob quae C. Caesar reconciliata per M. Lepidum cum M. Antonio gratia Romam cum exercitu venit et praeclusis adventu eius his, qui in eum iniqui erant, cum XVIIII annos haberet, consul creatus est. |