68. Ãàé â 18-é êíèãå «Êîììåíòàðèåâ ê ïðîâèíöèàëüíîìó ýäèêòó».
( pr.) Åñëè áóäåò îòêàçàíî â ïîëüçó ñûíà ïîñëå ñìåðòè îòöà, íåò ñîìíåíèÿ, ÷òî ñî ñìåðòüþ îòöà çàâåùàòåëüíûé îòêàç ïðèíàäëåæèò ñûíó, è íå èìååò çíà÷åíèÿ, ñòàë ëè îí íàñëåäíèêîì îòöà èëè íåò.
( 1) Íî åñëè ëåãàò îñòàâëåí ðàáó ïîñëå ñìåðòè ãîñïîäèíà, åñëè, êîíå÷íî, òîò (ðàá) îñòàíåòñÿ â ýòîì ñîñòîÿíèè, îí ïðèíàäëåæèò íàñëåäíèêó ãîñïîäèíà; âïëîòü äî òîãî, ÷òî òàêîå æå ïðàâî (ïðèìåíÿåòñÿ) è â ñëó÷àå, åñëè ðàá áûë îòïóùåí íà âîëþ ïî çàâåùàíèþ ãîñïîäèíà: âåäü ëåãàò âñòóïèë â ñèëó ïðåæäå, ÷åì êòî-òî ñòàë íàñëåäíèêîì ãîñïîäèíó, è â ðåçóëüòàòå ýòîãî ëåãàò, ïðèîáðåòåííûé â ïîëüçó íàñëåäñòâà, âïîñëåäñòâèè, êîãäà ïîÿâèòñÿ êàêîé-ëèáî íàñëåäíèê, äîñòàåòñÿ åìó; çà èñêëþ÷åíèåì òîãî ñëó÷àÿ, åñëè íàñëåäíèêîì ïî ýòîìó çàâåùàíèþ ñòàíåò êàêîé-òî ñâîé èëè íåîáõîäèìûé íàñëåäíèê: âåäü òîãäà, ïîñêîëüêó îäíîâðåìåííî è ïîÿâëÿåòñÿ íàñëåäíèê, è âñòóïàåò â ñèëó ëåãàò, áîëåå âåðîÿòíûì áóäåò ñêàçàòü, ÷òî ëåãàò ñêîðåå ïðèíàäëåæèò òîìó ñàìîìó, êîìó áûë îñòàâëåí, íåæåëè íàñëåäíèêó òîãî, îò êîãî îí ïîëó÷àåò ñâîáîäó.
( 2) Åñëè ðàá, îòêàçàííûé ïî çàâåùàíèþ áåç óñëîâèé, îòïóùåí íà âîëþ ïîä óñëîâèåì, òî ëåãàò äåéñòâèòåëåí ïîä ïðîòèâîïîëîæíûì óñëîâèåì: ïîýòîìó ïðè èñïîëíåíèè óñëîâèÿ ëåãàò ïîãàøàåòñÿ, à ïðè íåèñïîëíåíèè (îí) áóäåò ïðèíàäëåæàòü ëåãàòàðèþ. È ïîýòîìó, åñëè ïðè ñîõðàíåíèè íåîïðåäåëåííîñòè îòíîñèòåëüíî èñïîëíåíèÿ óñëîâèÿ äëÿ ïîëó÷åíèÿ ñâîáîäû îòêàçîïîëó÷àòåëü óìðåò, à óñëîâèå ïîòîì íå èñïîëíèòñÿ, ëåãàò íàñëåäíèêó ëåãàòàðèÿ íå ïðèíàäëåæèò.
( 3) Åñëè æå îäèí è òîò æå (ðàá) è áûë îòêàçàí ïî çàâåùàíèþ áåç óñëîâèé, è îòïóùåí íà âîëþ ñ óêàçàíèåì íà÷àëüíîãî ñðîêà, ëåãàò â ëþáîì ñëó÷àå íå èìååò ñèëû, òàê êàê èçâåñòíî, ÷òî ñðîê íàñòàíåò. Òàê ðåøèë Þëèàí, ïî÷åìó è ñêàçàë: åñëè Òèöèþ îòêàçàí ïî çàâåùàíèþ ðàá è ýòîò æå ðàá îòïóñêàåòñÿ ïî çàâåùàíèþ íà âîëþ ïîñëå ñìåðòè Òèöèÿ, ëåãàò íåäåéñòâèòåëåí, òàê êàê ÿñíî, ÷òî Òèöèé óìðåò.
|
68. Gaius libro octavo decimo ad edictum provinciale
B. 44, 1, 64 (pr.) Si post mortem patris filio legetur, dubium non est, quin mortuo patre ad filium pertineat legatum nec intersit, an patri heres exstiterit nec ne,
(1) sed si servo post mortem domini relictum legatum est, si quidem in ea causa durabit, ad heredem domini pertineat: usque adeo, ut idem iuris est et si testamento domini liber esse iussus fuerit: ante enim cedit dies legati, quam aliquis heres domino exsistat, quo fit, ut hereditati adquisitum legatum postea herede aliquo exsistente ad eum pertineat: praeterquam si suus heres aliquis aut necessarius domino ex eo testamento factus erit: tunc enim quia in unum concurrit, ut et heres exsistat et dies legati cedat, probabilius dicitur ad ipsum potius cui relictum est pertinere legatum quam ad heredem eius, a quo libertatem consequitur.
(2) Si pure legatus servus sub condicione liber esse iussus fuerit, sub contraria condicione valet legatum: et ideo exsistente condicione legatum peremitur, deficiente ad legatarium pertinebit. et ideo si pendente condicione libertatis legatarius decesserit posteaque defecerit condicio libertatis, ad heredem legatarii non pertinet legatum.
(3) Quod si idem pure legatus sit et ex die liber esse iussus erit, omnimodo inutile legatum est, quia diem venturam certum est. ita Iulianus quoque sensit, unde ait: si servus Titio legatus sit et idem post mortem Titii liber esse iussus fuerit, inutile legatum est, quia moriturum Titium certum est.
|