86. Þëèàí â 34-é êíèãå «Äèãåñò».
( pr.) Åñëè ðàá, êîòîðîãî òû îòäàë â çàëîã, áóäåò îòêàçàí òåáå ïî çàâåùàíèþ äðóãèì ÷åëîâåêîì, ó òåáÿ áóäåò ïðîòèâ íàñëåäíèêà èñê î çàâåùàòåëüíîì îòêàçå, ÷òîáû îñâîáîäèòü (âåùü) îò çàëîãà.
( 1) Åñëè ïî çàâåùàíèþ Ñòèõ áóäåò ÷åðåç îäíîãî íàñëåäíèêà îòêàçàí Ìåâèþ è åìó æå òîò æå Ñòèõ ÷åðåç âñåõ íàñëåäíèêîâ ïî êîäèöèëëàì, è ïðåæäå ÷åì áóäóò âñêðûòû êîäèöèëëû, Ìåâèé ïîëó÷èò îöåíêó òÿæáû, òî â ñèëó ñàìîãî ïðàâà íà îñíîâàíèè êîäèöèëëîâ âèíäèöèðîâàòü íåëüçÿ, òàê êàê çàâåùàòåëü õîòåë, ÷òîáû îí ïîëó÷èë ëåãàò òîëüêî îäèí ðàç.
( 2) Êîãäà ïî çàâåùàíèþ îòêàçûâàþò ðàáà, ïîëîæåíèå è ñàìîãî ðàáà, è âñåãî, îòíîñÿùåãîñÿ ê åãî ëè÷íîñòè, íàõîäèòñÿ â ñîñòîÿíèè íåîïðåäåëåííîñòè. Âåäü åñëè îòêàçîïîëó÷àòåëü ëåãàòà íå ïðèìåò, îêàæåòñÿ, ÷òî îí íèêîãäà åìó íå ïðèíàäëåæàë; åñëè ïðèìåò, òî áóäåò ñ÷èòàòüñÿ, ÷òî (ðàá) ïðèíàäëåæèò åìó ñî äíÿ ïðèíÿòèÿ íàñëåäñòâà. Ñîãëàñíî ýòîìó ïðàâèëó ñëåäóåò îïðåäåëÿòü è ïðàâîâîå ïîëîæåíèå òîãî, ÷òî ðàáó áóäåò ïåðåäàíî èëè îáåùàíî ïî ñòèïóëÿöèè, à òàêæå áûëî åìó îòêàçàíî ïî çàâåùàíèþ ëèáî ïîäàðåíî, ÷òîáû ñóäèòü, âåë ëè â êàæäîì ñëó÷àå ðàá äåëà íàñëåäíèêà èëè îòêàçîïîëó÷àòåëÿ.
( 3) Åñëè ïî ëåãàòó, êîòîðûì îáðåìåíåíû âñå íàñëåäíèêè, ïðè÷èòàåòñÿ ïîìåñòüå, ïðèíàäëåæàùåå îäíîìó èç íàñëåäíèêîâ, òîò, ÷üå ýòî ïîìåñòüå, äîëæåí áóäåò ïðåäîñòàâèòü íå áîëüøå ÷åì ñâîþ äîëþ, â îñòàâøèõñÿ äîëÿõ áóäóò îáÿçàíû îñòàëüíûå.
( 4) Ëåãàò èìååò ñèëó â òîì ñëó÷àå, åñëè ïîñòðîéêà (ñóïåðôèöèé) áóäåò îòêàçàíà òîìó, íà ÷üåé çåìëå îíà íàõîäèòñÿ, õîòÿ òîò è ñîáñòâåííèê çåìëè: âåäü â ðåçóëüòàòå îí îñâîáîäèòñÿ îò ýòîãî ñåðâèòóòà è îáîãàòèòñÿ, ïîëó÷èâ ïîñòðîéêó.
|
86. Iulianus libro trigesimo quarto digestorum
B. 44, 1, 82 (pr.) Si tibi homo, quem pignori dederas, legatus ab alio fuerit, actionem ex testamento habebis adversus heredem, ut pignus luatur.
(1) Si testamento Stichus ab uno herede legatus fuerit Maevio et eidem codicillis idem Stichus ab omnibus heredibus et antequam codicilli aperirentur Maevius litis aestimationem consecutus fuerit, ipso iure vindicari ex codicillis non potest, quia testator semel legatum ad eum pervenire voluit.
(2) Cum servus legatur, et ipsius servi status et omnium, quae personam eius attingunt, in suspenso est. nam si legatarius reppulerit a se legatum, numquam eius fuisse videbitur: si non reppulerit, ex die aditae hereditatis eius intellegetur. secundum hanc regulam et de iure eorum, quae per traditionem servus acceperit aut stipulatus fuerit, deque his, quae legata ei vel donata fuerunt, statuetur, ut vel heredis vel legatarii servus singula gessisse existimetur.
(3) Si fundus ab omnibus heredibus legatus sit, qui unius heredis esset, is quidem cuius fundus esset non amplius quam partem suam praestabit, ceteri in reliquas partes tenebuntur.
(4) Valet legatum, si superficies legata sit ei, cuius in solo fuerit, licet is dominus soli sit: nam consequetur, ut hac servitute liberetur et superficiem lucrifaciat.
|