Ïåðåâîä Â. Í. ×åìáåðäæè.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
5. (1) Ìåæäó òåì ïî ñëó÷àéíîñòè àêâèëåéöû Ãíåé è Ëóöèé Ãàâèëëèè Íîâåëëû, ïðèáûâ ñ ïðèïàñàìè è íè î ÷åì íå ïîäîçðåâàÿ, åäâà íå ïîïàëè â çàõâà÷åííûé íåïðèÿòåëåì ðèìñêèé ëàãåðü. (2) Êîãäà îíè, áðîñèâ îáîç, áåæàëè íàçàä â Àêâèëåþ, òî ïîñåÿëè ñòðàõ è ñìÿòåíèå íå òîëüêî ÷òî â Àêâèëåå, íî ÷åðåç íåñêîëüêî äíåé è â ñàìîì Ðèìå; (3) âåäü îíè ñîîáùèëè, áóäòî íå òîëüêî ñîëäàòû áåæàëè è ëàãåðü âçÿò (÷òî áûëî ïðàâäîé), íî è âîéñêî ðàçáèòî, è âñåìó êîíåö. (4) Ïîýòîìó, êàê âñåãäà ïðè ñìÿòåíèè, áûë îáúÿâëåí ñïåøíûé âîèíñêèé íàáîð è â Ðèìå, è ïî âñåé Èòàëèè. Íàáðàíû áûëè äâà ëåãèîíà ðèìñêèõ ãðàæäàí, ëàòèíñêèì ñîþçíèêàì ïðèêàçàëè ïîñòàâèòü äåñÿòü òûñÿ÷ ïåõîòû è ïÿòüñîò êîííèêîâ. (5) Êîíñóë Ìàðê Þíèé ïîëó÷èë ïðèêàç ïåðåéòè â Ãàëëèþ è îò êàæäîé îáùèíû â ýòîé ïðîâèíöèè òðåáîâàòü âîèíîâ ñêîëüêî âîçìîæíî. (6) Òóò æå ïîñòàíîâèëè, ÷òîáû ïî ïðèêàçó ïðåòîðà Òèáåðèÿ Êëàâäèÿ Íåðîíà8 â Ïèçó ñîáðàëèñü ÷åòâåðòûé ëåãèîí è ïÿòü òûñÿ÷ ëàòèíñêèõ ñîþçíèêîâ, à òàêæå äâåñòè ïÿòüäåñÿò êîííèêîâ, ÷òîáû îõðàíÿòü ýòó ïðîâèíöèþ âî âðåìÿ îòñóòñòâèÿ êîíñóëà; (7) ïðåòîðó ñ.402 Ìàðêó Òèòèíèþ âåëåíî áûëî ñîáðàòü â Àðèìèíå ïåðâûé ëåãèîí è ñòîëüêî æå ïåõîòèíöåâ è âñàäíèêîâ èç ÷èñëà ñîþçíèêîâ-ëàòèíîâ. (8) Íåðîí, îáëà÷èâøèñü â âîåííûé ïëàù, îòáûë â ïðîâèíöèþ, â Ïèçó; Ãàé Òèòèíèé, ïðîèçâåäÿ íàáîð â Ðèìå, îòïðàâèë â Àðèìèí âîåííîãî òðèáóíà Ëóöèÿ Êàññèÿ êîìàíäîâàòü ëåãèîíîì. (9) Êîíñóë Ìàðê Þíèé, ïåðåéäÿ èç Ëèãóðèè â ïðîâèíöèþ Ãàëëèþ è ïðèêàçàâ ãàëëüñêèì îáùèíàì ïîñòàâèòü âñïîìîãàòåëüíûå âîéñêà, à êîëîíèÿì — âîèíîâ, ïðèáûë â Àêâèëåþ. (10) Òàì, óäîñòîâåðèâøèñü, ÷òî âîéñêî öåëî, îí îòïðàâèë â Ðèì ïèñüìî, ÷òîáû òàì íå áåñïîêîèëèñü, à ñàì, îòïóñòèâ âîéñêî, ñîáèðàåìîå â Ãàëëèè, îòïðàâèëñÿ ê ñâîåìó ñîòîâàðèùó. (11) Ðèì îò íåîæèäàííîñòè ëèêîâàë: íàáîð áûë ïðåêðàùåí, âîèíû îñâîáîæäåíû îò ïðèñÿãè, à âîéñêî, ïîñòðàäàâøåå â Àðèìèíå îò ìîðîâîãî ïîâåòðèÿ, ðàñïóñòèëè ïî äîìàì. (12) Êîãäà èñòðèéöû, ÷üå âîéñêî íàõîäèëîñü íåïîäàëåêó îò êîíñóëüñêîãî ëàãåðÿ, óñëûõàëè, ÷òî ñ íîâûì âîéñêîì ïðèáëèæàåòñÿ âòîðîé êîíñóë, îíè ðàññåÿëèñü ïî ñâîèì ãîðîäàì, êòî êóäà. Êîíñóëû æå îòâåëè ëåãèîíû íà çèìó â Àêâèëåþ. |
5. Forte ita evenit ut Cn. et L. Gavillii Novelli, Aquileienses, cum commeatu venientes, ignari prope in capta castra ab Histris inciderent. [2] Ii cum Aquileiam relictis impedimentis refugissent, omnia terrore ac tumultu non Aquileiae modo, sed Romae quoque post paucos dies impleverunt; [3] quo non capta tantum castra ab hostibus nec fuga, quae vera erant, sed perditas res deletumque exercitum omnem allatum est. [4] Itaque, quod in tumultu fieri solet, dilectus extra ordinem non in urbe tantum, sed tota Italia indicti. Duae legiones civium Romanorum conscriptae, et decem milia peditum cum equitibus quingentis sociis nominis Latini imperata. [5] M. Iunius consul transire in Galliam et ab civitatibus provinciae eius quantum quaeque posset militum exigere iussus. [6] Simul decretum ut Ti. Claudius praetor militibus legionis quartae et socium Latini nominis quinque milibus, equitibus ducentis quinquaginta, Pisas ut convenirent ediceret, eamque provinciam dum consul inde abesset tutaretur; [7] M. Titinius praetor legionem primam, parem numerum sociorum peditum equitumque, Ariminum convenire iuberet. [8] Nero paludatus Pisas in provinciam est profectus; Titinius C. Cassio tribuno militum Ariminum qui praeesset legioni misso dilectum Romae habuit. [9] M. Iunius consul ex Liguribus in provinciam Galliam transgressus, auxiliis protinus per civitates Galliae militibusque coloniis imperatis, Aquileiam pervenit. [10] Ibi certior factus exercitum incolumem esse, scriptis litteris Romam, ne tumultuarentur, ipse remissis auxiliis quae Gallis imperaverat, ad collegam est profectus. [11] Romae magna ex necopinato laetitia fuit: dilectus omissus est, exauctorati, qui sacramento dixerant, et exercitus qui Arimini pestilentia adfectus erat domum dimissus. [12] Histri magnis copiis cum castra haud procul consulis castris haberent, postquam alterum consulem cum exercitu novo advenisse audierunt, passim in civitates dilapsi sunt. Consules Aquileiam in hiberna legiones reduxerunt. |