Ïåðåâîä Â. Ì. Ñìèðèíà. Êîììåíòàðèé Í. Å. Áîäàíñêîé.
Ðåä. ïåðåâîäîâ Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå. Ðåä. êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: W. Weissenborn, H. J. Müller, 1898. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
47. (1) Ñ êàæäûì äíåì òåïåðü ñèëüíåå îïàñíîñòü, íàâèñøàÿ íàä ñòàðîñòüþ Ñåðâèÿ, íàä åãî öàðñêîé âëàñòüþ, ïîòîìó, ÷òî îò ïðåñòóïëåíèÿ ê íîâîìó ïðåñòóïëåíèþ óñòðåìëÿåòñÿ âçîð æåíùèíû è íè íî÷üþ íè äíåì íå äàåò ìóæó ïîêîÿ, ÷òîáû íå îêàçàëèñü íàïðàñíûìè ïðåæíèå êîùóíñòâåííûå óáèéñòâà. (2) Íå ìóæà, ãîâîðèò îíà, åé íåäîñòàâàëî, ÷òîáû çâàòüñÿ ñóïðóãîþ, íå ñîòîâàðèùà ïî ðàáñòâó è íåìîé ïîêîðíîñòè — íåò, åé íå õâàòàëî òîãî, êòî ñ÷èòàë áû ñåáÿ äîñòîéíûì öàðñòâà, êòî ïîìíèë áû, ÷òî îí ñûí Òàðêâèíèÿ Äðåâíåãî, êòî ïðåäïî÷åë áû âëàñòü îæèäàíèÿì âëàñòè. (3) «Åñëè òû òîò, çà êîãî, äóìàëîñü ìíå, ÿ âûõîæó çàìóæ, òî ÿ ãîòîâà òåáÿ íàçâàòü è ìóæ÷èíîþ, è öàðåì, åñëè æå íåò, òî ê õóäøåìó áûëà äëÿ ìåíÿ ïåðåìåíà: âåäü òåïåðü ÿ íå çà òðóñîì òîëüêî, íî è çà ïðåñòóïíèêîì. (4) Î÷íèñü æå! Íå èç Êîðèíôà, íå èç Òàðêâèíèé, êàê òâîåìó îòöó, èäòè òåáå äîáûâàòü Öàðñòâî â ÷óæîé çåìëå: ñàìè áîãè, îòå÷åñêèå ïåíàòû, îòöîâñêèé ñ.52 îáðàç, öàðñêèé äîì, öàðñêèé òðîí â äîìå, èìÿ Òàðêâèíèÿ — âñå ïðèçûâàåò òåáÿ, âñå âîçâîäèò íà öàðñòâî. (5) À åñëè äóõà íåäîñòàåò, ÷åãî ðàäè ìîðî÷èøü òû ãîðîä? ×åãî ðàäè ïîçâîëÿåøü ñìîòðåòü íà ñåáÿ êàê íà öàðñêîãî ñûíà? Ïðî÷ü îòñþäà â Òàðêâèíèè èëè â Êîðèíô! Âîçâðàùàéñÿ òóäà, îòêóäà âûøåë, áîëüøå ïîõîæèé íà áðàòà, ÷åì íà îòöà!» (6) Òàêèìè è äðóãèìè ïîïðåêàìè ïîäñòðåêàåò Òóëëèÿ þíîøó, äà è ñàìà íå ìîæåò íàéòè ïîêîÿ, ïîêóäà îíà, öàðñêèé îòïðûñê, íå âëàñòíà äàâàòü è îòáèðàòü öàðñòâî, òîãäà êàê ó Òàíàêâèëè, ÷óæåñòðàíêè, äîñòàëî ñèëû äóõà ñäåëàòü öàðåì ìóæà è âñëåä çà òåì çÿòÿ. (7) Ïîäñòðåêàåìûé íåèñòîâîé æåíùèíîé, Òàðêâèíèé îáõîäèò ñåíàòîðîâ (îñîáåííî èç ìëàäøèõ ðîäîâ), õâàòàåò èõ çà ðóêè143, íàïîìèíàåò îá îòöîâñêèõ áëàãîäåÿíèÿõ è òðåáóåò âîçäàÿíüÿ, þíîøåé ïðèìàíèâàåò ïîäàðêàìè. Òóò äàâàÿ íåïîìåðíûå îáåùàíüÿ, òàì âîçâîäÿ âñÿ÷åñêèå îáâèíåíèÿ íà öàðÿ, Òàðêâèíèé ïîâñþäó óñèëèâàåò ñâîå âëèÿíèå. (8) Óáåäèâøèñü íàêîíåö, ÷òî ïîðà äåéñòâîâàòü, îí ñ îòðÿäîì âîîðóæåííûõ âîðâàëñÿ íà ôîðóì. Âñåõ îáúÿë óæàñ, à îí, óñåâøèñü â öàðñêîå êðåñëî ïåðåä êóðèåé, âåëåë ÷åðåç ãëàøàòàÿ ñîçûâàòü îòöîâ â êóðèþ, ê öàðþ Òàðêâèíèþ. (9) È îíè òîò÷àñ ñîøëèñü, îäíè óæå çàðàíåå ê òîìó ïîäãîòîâëåííûå, äðóãèå — íå ñìåÿ îñëóøàòüñÿ, ïîòðÿñåííûå ÷óäîâèùíîé íîâîñòüþ è ðåøèâ âäîáàâîê, ÷òî ñ Ñåðâèåì óæå ïîêîí÷åíî. (10) Òóò Òàðêâèíèé ïðèíÿëñÿ ïîðî÷èòü Ñåðâèÿ îò ñàìîãî åãî êîðíÿ: ðàá, ðàáûíåé ðîæäåííûé, îí ïîëó÷èë öàðñòâî ïîñëå óæàñíîé ñìåðòè Òàðêâèíèåâà îòöà — ïîëó÷èë áåç îáúÿâëåíèÿ ìåæäóöàðñòâèÿ (êàê òî äåëàëîñü ïðåæäå), áåç ñîçûâà ñîáðàíèÿ, íå îò íàðîäà, êîòîðûé åãî èçáðàë áû, íå îò îòöîâ, êîòîðûå óòâåðäèëè áû âûáîð, íî â äàð îò æåíùèíû. (11) Âîò êàê îí ðîæäåí, âîò êàê âîçâåäåí íà öàðñòâî, îí, ïîêðîâèòåëü ïîäëåéøåãî ëþäà, èç êîòîðîãî âûøåë è ñàì. Îòòîðãíóòóþ ó çíàòíûõ çåìëþ îí, íåíàâèäÿ ÷óæîå áëàãîðîäñòâî, ðàçäåëèë ìåæäó âñÿ÷åñêîþ ðâàíüþ, (12) à áðåìÿ ïîâèííîñòåé, íåêîãäà îáùåå âñåì, âçâàëèë íà çíàòíåéøèõ ëþäåé ãîñóäàðñòâà; îí ó÷ðåäèë öåíç, ÷òîáû ñîñòîÿíèÿ òåõ, êòî ïîáîãà÷å, áûëè îòêðûòû çàâèñòè, áûëè ê åãî óñëóãàì, åäâà îí çàõî÷åò ïîêàçàòü ñâîþ ùåäðîñòü íèùèì. |
47. tum vero in dies infestior Tulli senectus, infestius coepit regnum esse. iam enim ab scelere ad aliud spectare mulier scelus, nec nocte nec interdiu virum conquiescere pati, ne gratuita praeterita parricidia essent: [2] non sibi defuisse, cui nupta diceretur, nec cum quo tacita serviret; defuisse, qui se regno dignum putaret, qui meminisset se esse Prisci Tarquini filium, qui habere quam sperare regnum mallet. [3] «si tu is es, cui nuptam esse me arbitror, et virum et regem appello; sin minus, eo nunc peius mutata res est, quod istic cum ignavia est scelus. [4] quin accingeris? non tibi ab Corintho nec ab Tarquiniis, ut patri tuo, peregrina regna moliri necesse est; di te penates patriique et patris imago et domus regia et in domo regale solium et nomen Tarquinium creat vocatque regem. [5] aut si ad haec parum est animi, quid frustraris civitatem? quid te ut regium iuvenem conspici sinis? facesse hinc Tarquinios aut Corinthum, devolvere retro ad stirpem, [6] fratris similior quam patris». his aliisque increpando iuvenem instigat nec conquiescere ipsa potest, si, cum Tanaquil, peregrina mulier, tantum moliri potuisset animo, ut duo continua regna viro ac deinceps genero dedisset, ipsa, regio semine orta, nullum momentum in dando adimendoque regno faceret. [7] his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare minorum maxime gentium patres; admonere paterni beneficii ac pro eo gratiam repetere; allicere donis iuvenes; cum de se ingentia pollicendo tum regis criminibus omnibus locis crescere. [8] postremo, ut iam agendae rei tempus visum est, stipatus agmine armatorum in forum inrupit. inde omnibus perculsis pavore in regia sede pro curia sedens patres in curiam per praeconem ad regem Tarquinium citari iussit. convenere extemplo, [9] alii iam ante ad hoc praeparati, alii metu, ne non venisse fraudi esset, novitate ac miraculo attoniti et iam de Servio actum rati. [10] ibi Tarquinius maledicta ab stirpe ultima orsus: servum servaque natum post mortem indignam parentis sui, non interregno, ut antea, inito, non comitiis habitis, non per suffragium populi, non auctoribus patribus, muliebri dono regnum occupasse. [11] ita natum, ita creatum regem, fautorem infimi generis hominum, ex quo ipse sit, odio alienae honestatis ereptum primoribus agrum sordidissimo cuique divisisse; [12] omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis; instituisse census, ut insignis ad invidiam locupletiorum fortuna esset et parata, unde, ubi vellet, egentissimis largiretur. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß