История Рима от основания города

Книга II, гл. 4

4. Vi­tel­liis Aqui­liis­que frat­ri­bus pri­mo com­mis­sa res est. Vi­tel­lio­rum so­ror con­su­li nup­ta Bru­to erat, iam­que ex eo mat­ri­mo­nio adu­les­cen­tes erant li­be­ri, Ti­tus Ti­be­rius­que; eos quo­que in so­cie­ta­tem con­si­lii avun­cu­li ad­su­munt. [2] prae­te­rea ali­quot no­bi­les adu­les­cen­tes conscii ad­sumpti, quo­rum ve­tus­ta­te me­mo­ria abiit. in­te­rim cum in se­na­tu vi­cis­set sen­ten­tia, [3] quae cen­se­bat red­den­da bo­na, eam­que ip­sam cau­sam mo­rae in ur­be ha­be­rent le­ga­ti, quod spa­tium ad ve­hi­cu­la con­pa­ran­da a con­su­li­bus sumpsis­sent, qui­bus re­gum as­por­ta­rent res, om­ne id tem­pus cum co­niu­ra­tis con­sul­tan­do ab­su­munt evin­cuntque instan­do, ut lit­te­rae si­bi ad Tar­qui­nios da­ren­tur: [4] nam ali­ter qui cre­di­tu­ros eos non va­na ab le­ga­tis su­per re­bus tan­tis ad­fer­ri? da­tae lit­te­rae, ut pig­nus fi­dei es­sent, ma­ni­fes­tum fa­ci­nus fe­ce­runt.

[5] nam cum pri­die, quam le­ga­ti ad Tar­qui­nios pro­fi­cis­ce­ren­tur, ce­na­tum for­te apud Vi­tel­lios es­set, co­niu­ra­ti­que ibi re­mo­tis ar­bit­ris mul­ta in­ter se de no­vo, ut fit, con­si­lio egis­sent, ser­mo­nem eorum ex ser­vis unus ex­ce­pit, [6] qui iam an­tea id sen­se­rat agi, sed eam oc­ca­sio­nem, ut lit­te­rae le­ga­tis da­ren­tur, quae dep­re­hen­sae rem coar­gue­re pos­sent, ex­pec­ta­bat. postquam da­tas sen­sit, rem ad con­su­les de­tu­lit. [7] con­su­les ad dep­re­hen­den­dos le­ga­tos co­niu­ra­tos­que pro­fec­ti do­mo si­ne tu­mul­tu rem om­nem oppres­se­re; lit­te­ra­rum in pri­mis ha­bi­ta cu­ra, ne in­ter­ci­de­rent. pro­di­to­ri­bus ex­templo in vincla co­niec­tis de le­ga­tis pau­lu­lum ad­du­bi­ta­tum est, et quam­quam vi­si sunt com­mi­sis­se, ut hos­tium lo­co es­sent, ius ta­men gen­tium va­luit.