Ïåðåâîä Í. À. Ïîçäíÿêîâîé. Êîììåíòàðèé Í. Å. Áîäàíñêîé.
Ðåä. ïåðåâîäîâ Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå. Ðåä. êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: W. Weissenborn, H. J. Müller, 1898. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
26. (1) Òóò æå è ñàáèíÿíå ïîòðåâîæèëè ðèìëÿí; îäíàêî ýòî áûëî ñêîðåé áåñïîêîéñòâî, ÷åì âîéíà. Íî÷üþ â ãîðîä ïðèøëà âåñòü, ÷òî âîéñêî ñàáèíñêèõ ãðàáèòåëåé ïîäîøëî ê ðåêå Àíèåíó è òàì ïîâñþäó ðàçîðÿåò è ææåò óñàäüáû. (2) Òîò÷àñ ñî âñåé íàëè÷íîé êîííèöåé ïîñëàëè òóäà Ïîñòóìèÿ, òîãî, ÷òî â ëàòèíñêóþ âîéíó áûë äèêòàòîðîì, çà íèì ñëåäîâàë êîíñóë Ñåðâèëèé ñ îòáîðíûì îòðÿäîì ïåõîòû. (3) Áîëüøèíñòâî ðàññåÿâøèõñÿ âðàãîâ îêðóæåíî áûëî âñàäíèêàìè, à ïîäîøåäøåé ïåõîòå ñàáèíñêèé ëåãèîí íå îêàçàë íèêàêîãî ñîïðîòèâëåíèÿ: îáåññèëåííàÿ ïîõîäîì è íî÷íûì ãðàáåæîì, áîëüøàÿ ÷àñòü ñàáèíÿí, îáúåâøèñü è ïåðåïèâøèñü â óñàäüáàõ, åäâà èìåëà ñèëû áåæàòü. (4)  îäíó íî÷ü è óñëûøàëè î ñàáèíñêîé âîéíå, è ïîêîí÷èëè ñ íåé, à íàçàâòðà, êîãäà óæå âîçíàäåÿëèñü, ÷òî ìèð âîññòàíîâëåí ïîâñþäó, âäðóã ÿâëÿþòñÿ â ñåíàò ïîñëû îò àâðóíêîâ — îíè îáúÿâëÿþò âîéíó, åñëè ðèìëÿíå íå óéäóò ñ çåìëè âîëüñêîâ. (5) Îäíîâðåìåííî ñ ïîñëàìè âûñòóïèëî èç äîìó è âîéñêî àâðóíêîâ; âåñòü î òîì, ÷òî åãî óæå âèäåëè áëèç Àðèöèè, âûçâàëà òàêîå ñìÿòåíèå ñðåäè ðèìëÿí, ÷òî íå ìîãëî äåëî áûòü îáñóæäåíî îáû÷íûì ïîðÿäêîì â ñåíàòå è íåâîçìîæåí áûë ìèðíûé îòâåò âðàãàì, íàïàâøèì ñ îðóæèåì, îò òåõ, êòî çà îðóæèå âçÿëñÿ. (6) Áîåâûì ïîðÿäêîì âûñòóïàåò âîéñêî ê Àðèöèè è íåïîäàëåêó îò íåå åäèíñòâåííûì ñðàæåíèåì îêàí÷èâàåò âîéíó ñ àâðóíêàìè. |
26. confestim et Sabini Romanos territavere; tumultus enim fuit verius quam bellum. nocte in urbem nuntiatur est exercitum Sabinum praedabundum ad Anienem amnem pervenisse; ibi passim diripi atque incendi villas. [2] missus extemplo eo cum omnibus copiis equitum A. Postumius, qui dictator bello Latino fuerat; secutus consul Servilius cum delecta peditum manu. [3] plerosque palantes eques circumvenit, nec advenienti peditum agmini restitit Sabina legio; fessi cum itinere tum populatione nocturna, magna pars in villis repleti cibo vinoque, vix fugae quod satis esset virium habuere. [4] nocte una audito perfectoque bello Sabino postero die in magna iam spe undique partae pacis legati Aurunci senatum adeunt, ni decedatur Volsco agro, bellum indicentes. [5] cum legatis simul exercitus Auruncorum domo profectus erat; cuius fama haud procul iam ab Aricia visi tanto tumultu concivit Romanos, ut nec consuli ordine patres nec pacatum responsum arma inferentibus arma ipsi capientes dare possent. Ariciam infesto agmine itur, [6] nec procul inde cum Auruncis signa conlata proelioque uno debellatum est. |