Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì è Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì.
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1940/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
6. (1) Èòàê, êîãäà Ôðàçîíà íå ñòàëî è îáîðâàëîñü åäèíñòâåííîå çâåíî, ñîåäèíÿâøåå Ñèðàêóçû ñ Ðèìîì, ñðàçó íà÷àëàñü î÷åâèäíàÿ ïîäãîòîâêà ê îòïàäåíèþ; (2) ê Ãàííèáàëó îòïðàâëåíû áûëè ïîñëû, à îò íåãî ïðèáûëè âìåñòå ñî çíàòíûì þíîøåé Ãàííèáàëîì17 Ãèïïîêðàò è Ýïèêèä18, ðîäèâøèåñÿ â Êàðôàãåíå, íî ïðîèñõîäèâøèå èç Ñèðàêóç: äåä èõ áûë èçãíàííèêîì, à ïî ìàòåðè îíè áûëè ïóíèéöàìè. (3) Ïðè èõ ïîñðåäíè÷åñòâå çàêëþ÷åí áûë ñîþç ìåæäó Ãàííèáàëîì è ñèðàêóçñêèì öàðåì; ïîñëû îñòàëèñü ó öàðÿ — Ãàííèáàë ýòîãî è õîòåë. (4) Àïïèé Êëàâäèé, ïðåòîð, â ÷üåì âǻäåíèè áûëà Ñèöèëèÿ, óçíàâ îá ýòîì, òîò÷àñ æå îòïðàâèë ê Ãèåðîíèìó ïîñëîâ çàÿâèòü, ÷òî îíè ïðèøëè âîçîáíîâèòü ñîþç, êîòîðûé áûë ñ åãî äåäîì. Ãèåðîíèì âûñëóøàë èõ ñ óñìåøêîé è ñïðîñèë, èçäåâàÿñü, ñêîëü óäà÷íà áûëà äëÿ íèõ áèòâà ïîä Êàííàìè; (5) ðàññêàçàì Ãàííèáàëîâûõ ïîñëîâ òðóäíî ïîâåðèòü, îí æå õî÷åò óçíàòü ïðàâäó è òîãäà ðåøèòü, êîãî åìó äåðæàòüñÿ. (6) Ðèìëÿíå óøëè, ñêàçàâ, ÷òî îíè âåðíóòñÿ, êîãäà Ãèåðîíèì áóäåò èõ ñëóøàòü ñåðüåçíî; îíè åãî ñêîðåé óáåæäàëè, ÷åì ïðîñèëè, îïðîìåò÷èâî íå íàðóøàòü äîãîâîðà. (7) Ãèåðîíèì îòïðàâèë ïîñëîâ â Êàðôàãåí, ÷òîáû ñîþç ñ Ãàííèáàëîì áûë ñêðåïëåí äîãîâîðîì ìåæäó íàðîäàìè. Äîãîâîðèëèñü: ïî èçãíàíèè ðèìëÿí èç Ñèöèëèè (à ýòî ñëó÷èòñÿ âñêîðå, åñëè Êàðôàãåí ïðèøëåò ôëîò è âîéñêî) ðåêà Ãèìåðà19, êîòîðàÿ äåëèò îñòðîâ ïî÷òè ïîïîëàì, áóäåò ãðàíèöåé ìåæäó öàðñòâîì ñèðàêóçÿí è Êàðôàãåíà. (8) Ëüñòåöû âñêðóæèëè ãîëîâó þíîøå: ïóñòü ïîìíèò îí íå òîëüêî î Ãèåðîíå, íî è î öàðå Ïèððå, ñâîåì äåäå ïî ìàòåðè20. È îí îòïðàâèë äðóãîå ïîñîëüñòâî: ñïðàâåäëèâî-äå óñòóïèòü åìó âñþ Ñèöèëèþ, à êàðôàãåíñêîìó íàðîäó èñêàòü ñåáå âëàñòè íàä Èòàëèåé. (9) Ýòîìó õâàñòëèâîìó ëåãêîìûñëèþ íå óäèâëÿëèñü â þíîøå áåçóìñòâóþùåì è íå ñïîðèëè ñ íèì, òîëüêî áû îòâðàòèòü åãî îò ñîþçà ñ ðèìëÿíàìè. |
6. Ita, quod unum vinculum cum Romanis societatis erat, Thrasone sublato e medio extemplo haud dubie ad defectionem res spectabat; [2] legatique ad Hannibalem missi ac remissi ab eo cum Hannibale, nobili adulescente, Hippocrates et Epicydes, nati Carthagine sed oriundi ab Syracusis exule avo, Poeni ipsi materno genere. [3] Per hos iuncta societas Hannibali ac Syracusano tyranno, nec invito Hannibale apud tyrannum manserunt. [4] Appius Claudius praetor, cuius Sicilia provincia erat, ubi ea accepit extemplo legatos ad Hieronymum misit. Qui cum sese ad renovandam societatem quae cum avo fuisset venisse dicerent, per ludibrium auditi dimissique sunt ab quaerente per iocum Hieronymo quae fortuna eis pugnae ad Cannas fuisset; [5] vix credibilia enim legatos Hannibalis narrare; velle quid veri sit scire, ut ex eo utram spem sequatur consilium capiat. [6] Romani, cum serio legationes audire coepisset redituros se ad eum dicentes esse, monito magis eo quam rogato ne fidem temere mutaret proficiscuntur. [7] Hieronymus legatos Carthaginem misit ad foedus ex societate cum Hannibale pacta faciendum. Convenit ut, cum Romanos Sicilia expulissent — id autem brevi fore, si naves atque exercitum misissent, — Himera amnis, qui ferme mediam dividit, finis regni Syracusani ac Punici imperii esset. [8] Aliam deinde, inflatus adsentationibus eorum qui eum non Hieronis tantum sed Pyrrhi etiam regis, materni avi, iubebant meminisse, legationem misit, qua aecum censebat Sicilia sibi omni cedi, Italiae imperium proprium quaeri Carthaginiensi populo. [9] Hanc levitatem ac iactationem animi neque mirabantur in iuvene furioso neque arguebant, dummodo averterent eum ab Romanis. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß