История Рима от основания города

Книга XXIV, гл. 29

29. Dies haud ita mul­ti in­ter­ces­se­runt, cum ex Leon­ti­nis le­ga­ti prae­si­dium fi­ni­bus suis oran­tes ve­ne­runt; quae le­ga­tio pe­rop­por­tu­na vi­sa ad mul­ti­tu­di­nem in­con­di­tam ac tu­mul­tuo­sam exo­ne­ran­dam du­ces­que eius ab­le­gan­dos. [2] Hip­poc­ra­tes prae­tor du­ce­re eo transfu­gas ius­sus; se­cu­ti mul­ti ex mer­cen­na­riis auxi­liis quat­tuor mi­lia ar­ma­to­rum ef­fe­ce­runt. [3] Et mit­ten­ti­bus et mis­sis ea lae­ta ex­pe­di­tio fuit; nam et il­lis, quod iam diu cu­pie­bant, no­van­di res oc­ca­sio da­ta est, et hi sen­ti­nam quan­dam ur­bis ra­ti ex­haus­tam lae­ta­ban­tur. Ce­te­rum le­va­ve­runt mo­do in prae­sen­tia ve­lut cor­pus aeg­rum, quo mox in gra­vio­rem mor­bum re­ci­de­ret. [4] Hip­poc­ra­tes enim fi­ni­ti­ma pro­vin­ciae Ro­ma­nae pri­mo fur­ti­vis ex­cur­sio­ni­bus vas­ta­re coe­pit; dein­de, cum ad tuen­dos so­cio­rum ag­ros mis­sum ab Ap­pio prae­si­dium es­set, om­ni­bus co­piis im­pe­tum in op­po­si­tam sta­tio­nem cum cae­de mul­to­rum fe­cit. [5] Quae cum es­sent nun­tia­ta Mar­cel­lo, le­ga­tos ex­templo Sy­ra­cu­sas mi­sit qui pa­cis fi­dem rup­tam es­se di­ce­rent nec bel­li de­fu­tu­ram um­quam cau­sam, ni­si Hip­poc­ra­tes at­que Epi­cy­des non ab Sy­ra­cu­sis mo­do, sed to­ta pro­cul Si­ci­lia ab­le­ga­ren­tur. [6] Epi­cy­des, ne aut reus cri­mi­nis ab­sen­tis frat­ris prae­sens es­set, aut dees­set pro par­te sua con­ci­tan­do bel­lo, pro­fec­tus et ip­se in Leon­ti­nos, quia sa­tis eos ad­ver­sus po­pu­lum Ro­ma­num con­ci­ta­tos cer­ne­bat, aver­te­re etiam ab Sy­ra­cu­sa­nis coe­pit: [7] nam ita eos pa­cem pe­pi­gis­se cum Ro­ma­nis ut qui­cum­que po­pu­li sub re­gi­bus fuis­sent suae di­cio­nis es­sent, nec iam li­ber­ta­te con­ten­tos es­se ni­si etiam reg­nent ac do­mi­nen­tur. [8] Re­nun­tian­dum igi­tur eis es­se Leon­ti­nos quo­que aequom cen­se­re li­be­ros es­se, vel quod in so­lo ur­bis suae ty­ran­nus ce­ci­de­rit, vel quod ibi pri­mum concla­ma­tum ad li­ber­ta­tem re­lic­tis­que re­giis du­ci­bus Sy­ra­cu­sas con­cur­sum sit. [9] Ita­que aut exi­men­dum id de foe­de­re es­se, aut le­gem eam foe­de­ris non ac­ci­pien­dam. [10] Fa­ci­le mul­ti­tu­di­ni per­sua­sum; le­ga­tis­que Sy­ra­cu­sa­no­rum et de cae­de sta­tio­nis Ro­ma­nae que­ren­ti­bus et Hip­poc­ra­tem at­que Epi­cy­dem abi­re seu Loc­ros seu quo alio mal­lent, dum­mo­do Si­ci­lia ce­de­rent, iuben­ti­bus fe­ro­ci­ter res­pon­sum est [11] ne­que man­das­se se­se Sy­ra­cu­sa­nis ut pa­cem pro se cum Ro­ma­nis fa­ce­rent, ne­que te­ne­ri alie­nis foe­de­ri­bus. [12] Haec ad Ro­ma­nos Sy­ra­cu­sa­ni de­tu­le­runt, ab­nuen­tes Leon­ti­nos in sua po­tes­ta­te es­se: ita­que in­teg­ro se­cum foe­de­re bel­lum Ro­ma­nos cum iis ges­tu­ros, ne­que se­se de­fu­tu­ros ei bel­lo, ita ut in po­tes­ta­tem re­dac­ti suae rur­sus di­cio­nis es­sent, si­cut pax con­ve­nis­set.