31. Enim­ve­ro concla­mant bo­num ut ani­mum ha­be­rent; om­nem se cum il­lis for­tu­nam su­bi­tu­ros. [2] In­ter hoc con­lo­qui­um sig­na consti­te­rant te­ne­ba­tur­que ag­men, nec­dum quae mo­rae cau­sa fo­ret per­ve­ne­rat ad du­ces. Postquam Hip­poc­ra­ten at­que Epi­cy­den ades­se per­va­sit ru­mor, fre­mi­tus­que to­to ag­mi­ne erat haud du­bie adpro­ban­tium ad­ven­tum eorum, ex­templo prae­to­res ci­ta­tis equis ad pri­ma sig­na per­re­xe­runt. [3] Qui mos il­le, quae li­cen­tia Cre­ten­sium es­set ro­gi­tan­tes, con­lo­quia se­ren­di cum hos­te ini­us­su­que prae­to­rum mis­cen­di eos ag­mi­ni suo, conpre­hen­di ini­ci­que ca­te­nas ius­se­runt Hip­poc­ra­ti. [4] Ad quam vo­cem tan­tus ex­templo pri­mum a Cre­ten­si­bus cla­mor est or­tus, dein­de ex­cep­tus ab aliis, ut fa­ci­le, si ultra ten­de­rent, ap­pa­re­ret eis ti­men­dum es­se. [5] Sol­li­ci­ti in­cer­ti­que re­rum sua­rum Me­ga­ra, un­de pro­fec­ti erant, re­fer­ri sig­na iubent nun­tios­que de sta­tu prae­sen­ti Sy­ra­cu­sas mit­tunt.

[6] Frau­dem quo­que Hip­poc­ra­tes ad­dit incli­na­tis ad om­nem sus­pi­cio­nem ani­mis et Cre­ten­sium qui­bus­dam ad iti­ne­ra in­si­den­da mis­sis ve­lut in­ter­cep­tas lit­te­ras quas ip­se com­po­sue­rat, re­ci­tat: [7] «Prae­to­res Sy­ra­cu­sa­ni con­su­li Mar­cel­lo». Se­cun­dum sa­lu­tem, ut ad­so­let, scrip­tum erat rec­te eum at­que or­di­ne fe­cis­se, quod in Leon­ti­nis nul­li pe­per­cis­set. [8] Sed om­nium mer­cen­na­rio­rum mi­li­tum ean­dem es­se cau­sam, nec um­quam Sy­ra­cu­sas quie­tu­ras do­nec quic­quam ex­ter­no­rum auxi­lio­rum aut in ur­be aut in exer­ci­tu suo es­set. [9] Ita­que da­ret ope­ram ut eos qui cum suis prae­to­ri­bus castra ad Me­ga­ra ha­be­rent in suam po­tes­ta­tem re­di­ge­ret ac suppli­cio eorum li­be­ra­ret tan­dem Sy­ra­cu­sas. [10] Haec cum re­ci­ta­ta es­sent, cum tan­to cla­mo­re ad ar­ma dis­cur­sum est ut prae­to­res in­ter tu­mul­tum pa­vi­di abe­qui­ta­ve­rint Sy­ra­cu­sas. [11] Et ne fu­ga qui­dem eorum se­di­tio conpres­sa est, im­pe­tus­que in Sy­ra­cu­sa­nos mi­li­tes fie­bant; nec ab ul­lo tem­pe­ra­tum fo­ret, ni Epi­cy­des at­que Hip­poc­ra­tes irae mul­ti­tu­di­nis ob­viam is­sent, [12] non a mi­se­ri­cor­dia aut hu­ma­no con­si­lio, sed ne spem re­di­tus prae­ci­de­rent si­bi et, cum ip­sos si­mul mi­li­tes fi­dos ha­be­rent si­mul ob­si­des, [13] tum cog­na­tos quo­que eorum at­que ami­cos tan­to me­ri­to pri­mum, dein pig­no­re si­bi con­ci­lia­rent. [14] Ex­per­ti­que quam va­na aut le­vi aura mo­bi­le vol­gus es­set, mi­li­tem nancti ex eo nu­me­ro qui in Leon­ti­nis cir­cum­ses­si erant, su­bor­nant, ut Sy­ra­cu­sas per­fer­ret nun­tium con­ve­nien­tem eis quae ad My­lan fal­so nun­tia­ta erant, [15] auc­to­rem­que se ex­hi­ben­do ac ve­lut vi­sa quae du­bia erant nar­ran­do con­ci­ta­ret iras ho­mi­num.