Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì è Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì.
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1940/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
33. (1) Êîãäà ðèìëÿíàì ñîîáùèëè îá ýòîì, ðèìñêèé ëàãåðü ñðàçó æå ïåðåäâèíóëè îò Ëåîíòèí ê Ñèðàêóçàì. (2) Ïîñëû îò Àïïèÿ, îòïðàâëåííûå ê ñèðàêóçÿíàì ìîðåì, áûëè íà êâèíêâåðåìå; øåäøàÿ âïåðåäè íåå êâàäðèðåìà áûëà çàõâà÷åíà ïðè âõîäå â ãàâàíü; ïîñëàì åäâà óäàëîñü óñêîëüçíóòü. (3) Çàáðîøåíû áûëè ïðàâà íå òîëüêî ìèðíîãî, íî è âîåííîãî âðåìåíè, à ìåæäó òåì ðèìñêîå âîéñêî ñòàëî ëàãåðåì ó Îëèìïèÿ (ýòî õðàì Þïèòåðà119) â ïîëóòîðà ìèëÿõ îò ãîðîäà. (4) Îòòóäà ðåøèëè ïîñëàòü ïîñëîâ; Ãèïïîêðàò è Ýïèêèä, íå æåëàÿ âïóñêàòü èõ â ãîðîä, âûøëè âìåñòå ñî ñâîèìè èì íàâñòðå÷ó. (5) Ðèìëÿíèí çàÿâèë: îíè íå âîåâàòü ïðèøëè ê ñèðàêóçÿíàì, îíè íåñóò èì ïîìîùü è ïîääåðæêó — è òåì, êòî áåæàë ê íèì, óñêîëüçíóâ îò æåñòîêîé ðåçíè, è òåì, êòî çàäàâëåí ñòðàõîì è òåðïèò ðàáñòâî, êîòîðîå õóæå íå òîëüêî èçãíàíèÿ, íî è ñàìîé ñìåðòè. (6) Ðèìëÿíå íå îñòàâÿò íåîòìùåííûì ãíóñíîå óáèéñòâî ñîþçíèêîâ. Èòàê, åñëè òå, êòî áåæàë ê íèì, ïîëó÷àò âîçìîæíîñòü âåðíóòüñÿ íà ðîäèíó; åñëè áóäóò âûäàíû âèíîâíèêè óáèéñòâà; åñëè ñâîáîäà è çàêîííîñòü ó ñèðàêóçÿí áóäóò âîññòàíîâëåíû, òî íåçà÷åì áðàòüñÿ çà îðóæèå. Åñëè âñå ïîéäåò íå òàê è êòî-òî ñòàíåò ÷èíèòü ïðåïÿòñòâèÿ, ðèìëÿíå íà òîãî îïîë÷àòñÿ. (7) Ýïèêèä îòâåòèë: åñëè áû ïîñëû ñ.175 èìåëè äåëî ê íåìó, òî îí áû è äàë èì îòâåò. Êîãäà Ñèðàêóçû áóäóò âî âëàñòè òåõ, ê êîìó ïîñëû ïðèõîäèëè, òîãäà ïóñòü è âîçâðàùàþòñÿ. (8) À åñëè ðèìëÿíå íà÷íóò âîéíó, òî óâèäÿò íà äåëå: îñàæäàòü Ëåîíòèíû è Ñèðàêóçû — ñîâñåì íå îäíî è òî æå. Îñòàâèâ ïîñëîâ, îí çàïåð âîðîòà. (9) Ñèðàêóçû áûëè îñàæäåíû ñ ìîðÿ è ñ ñóøè: ñ ñóøè — îò Ãåêñàïèëà, ñ ìîðÿ — îò Àõðàäèíû, ñòåíó êîòîðîé îìûâàåò ìîðå. Ðèìëÿíå, âçÿâøèå Ëåîíòèíû ñ ïåðâîãî æå ïðèñòóïà, áûëè óâåðåíû, ÷òî îíè ãäå-íèáóäü äà âîéäóò â ýòîò áîëüøîé, øèðîêî ðàñêèíóâøèéñÿ ãîðîä, ê ñòåíàì êîòîðîãî îíè ïîäâåëè ðàçíûå îñàäíûå îðóäèÿ. |
33. Haec nuntiata cum essent Romanis, ex Leontinis mota sunt extemplo castra ad Syracusas. [2] Et ab Appio legati per portum missi forte in quinqueremi erant. Praemissa quadriremis cum intrasset fauces portus, capitur; legati aegre effugerunt. [3] Et iam non modo pacis sed ne belli quidem iura relicta erant, cum Romanus exercitus ad Olympium — Iovis id templum est — mille et quingentos passus ab urbe castra posuit. [4] Inde quoque legatos praemitti placuit; quibus, ne intrarent urbem, extra portam Hippocrates atque Epicydes obviam cum suis processerunt. [5] Romanus orator non bellum se Syracusanis sed opem auxiliumque adferre ait, et eis qui ex media caede elapsi perfugerint ad se, et eis qui metu oppressi foediorem non exilio solum sed etiam morte servitutem patiantur; [6] nec caedem nefandam sociorum inultam Romanos passuros. Itaque, si eis qui ad se perfugerint tutus in patriam reditus pateat, caedis auctores dedantur, et libertas legesque Syracusanis restituantur, nihil armis opus esse; si ea non fiant, quicumque in mora sit bello persecuturos. [7] Ad ea Epicydes, si qua ad se mandata haberent, responsum eis ait se daturos fuisse; cum in eorum ad quos venerint manu res Syracusana esset, tum reverterentur. [8] Si bello lacesserent, ipsa re intellecturos nequaquam idem esse Syracusas ac Leontinos oppugnare. Ita legatis relictis portas clausit. [9] Inde terra marique simul coeptae oppugnari Syracusae, terra ab Hexapylo, mari ab Achradina, cuius murus fluctu adluitur. Et quia, sicut Leontinos terrore ac primo impetu ceperant, non diffidebant vastam disiectamque spatio urbem parte aliqua se invasuros, omnem apparatum oppugnandarum urbium muris admoverunt. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß