Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1940/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
ñ.220 35. (1) Êàðôàãåíñêèå âîæäè íå ñèäåëè ñëîæà ðóêè: èì âåçëî è îíè ñðàçó æå ïîñëå áèòâû, íå äàâ ñîëäàòàì äàæå ïåðåäîõíóòü, òîðîïëèâî, óñêîðåííûìè ïåðåõîäàìè, ïîì÷àëèñü ê Ãàçäðóáàëó, ñûíó Ãàìèëüêàðà. Îíè íå ñîìíåâàëèñü, ÷òî, ñîåäèíèâ ñâîè ñèëû, óñïåøíî îêîí÷àò âîéíó. (2) Ïî èõ ïðèáûòèè ñîëäàòû è ïîëêîâîäöû, ðàäóÿñü ïîáåäå, ñòàëè ïîçäðàâëÿòü äðóã äðóãà: óáèò òàêîé ïîëêîâîäåö, óíè÷òîæåíî âñå åãî âîéñêî è òàêàÿ æå, íåñîìíåííî, ïîáåäà æäåò èõ âïåðåäè. (3) Äî ðèìëÿí íå äîøëè åùå âåñòè î ïîñòèãøåì èõ íåñ÷àñòüå, íî â ëàãåðå ñòîÿëà ñêîðáíàÿ òèøèíà: âñå, êàê ýòî áûâàåò, ïðåä÷óâñòâîâàëè íàèâûñøóþ áåäó. (4) Ïîëêîâîäåö129a âèäåë è ñàì: ñîþçíèêè åãî ïîêèíóëè, íåïðèÿòåëüñêîå âîéñêî ñèëüíî óâåëè÷èëîñü — íàäåÿòüñÿ íå íà ÷òî. Ðèìëÿíå ðàçáèòû, îá ýòîì ìîæíî áûëî äîãàäûâàòüñÿ, è çäðàâûé ñìûñë òàêóþ äîãàäêó ïîääåðæèâàë. Âåäü òîëüêî çàêîí÷èâ ýòó âîéíó, Ãàçäðóáàë è Ìàãîí ìîãëè ïîäâåñòè ñþäà áåç ñðàæåíèÿ ñâîè âîéñêà. (5) Ðàçâå áðàò130 íå îñòàíîâèë áû èõ èëè íå ïîøåë çà íèìè ñëåäîì? (6) À åñëè îí íå ñìîã ïîìåøàòü íåïðèÿòåëþ ñîåäèíèòüñÿ, òî ðàçâå ñàì îí íå ñîåäèíèëñÿ áû ñ áðàòîì? (7) Âñòðåâîæåííûé, îáåñïîêîåííûé, îí ïîëàãàë, ÷òî åäèíñòâåííûé ïóòü ê ñïàñåíèþ — óéòè îòñþäà êàê ìîæíî äàëüøå. Íî÷üþ — íåïðèÿòåëü íè÷åãî íå ïîäîçðåâàë è íå áåñïîêîèëñÿ — ðèìëÿíå âûøëè èç ëàãåðÿ è ïðîøëè äîâîëüíî äàëåêî. (8) Êîãäà íà ðàññâåòå êàðôàãåíÿíå ïîíÿëè, ÷òî âðàãè óøëè, îíè âûñëàëè âïåðåä íóìèäèéöåâ, ñàìè ñàìûì áûñòðûì õîäîì êèíóëèñü â ïîãîíþ. Íóìèäèéöû íàñòèãëè óõîäèâøèõ åùå äî íàñòóïëåíèÿ íî÷è: íàïàäàÿ òî ñ òûëà, òî ñ ôëàíãîâ, îíè çàñòàâèëè óõîäèâøèõ îñòàíîâèòüñÿ è çàùèùàòüñÿ. (9) Ñöèïèîí îáîäðÿë ñâîèõ: ïóñòü èäóò è íà õîäó ñðàæàþòñÿ, ïîêà ýòî åùå âîçìîæíî, ïîêà èõ åùå íå íàñòèãëà ïåõîòà. |
35. Haud segniter inde duces Poeni fortuna usi confestim e proelio vix necessaria quiete data militibus ad Hasdrubalem Hamilcaris citatum agmen rapiunt non dubia spe, cum se coniunxissent, debellari posse. [2] Quo ubi est ventum, inter exercitus ducesque victoria recenti laetos gratulatio ingens facta, imperatore tanto cum omni exercitu deleto et alteram pro haud dubia parem victoriam expectantes. [3] Ad Romanos nondum quidem fama tantae cladis pervenerat, sed maestum quoddam silentium erat et tacita divinatio, qualis iam praesagientibus animis inminentis mali esse solet. [4] Imperator ipse, praeterquam quod ab sociis se desertum, hostium tantum auctas copias sentiebat, coniectura etiam et ratione ad suspicionem acceptae cladis quam ad ullam bonam spem pronior erat: [5] quonam modo enim Hasdrubalem ac Magonem, nisi defunctos suo bello, sine certamine adducere exercitum potuisse? [6] Quo modo autem non obstitisse aut ab tergo secutum fratrem, ut, si prohibere quo minus in unum coirent et duces et exercitus hostium non posset, ipse certe cum fratre coniungeret copias? [7] His anxius curis id modo esse salutare in praesens credebat, cedere inde quantum posset; exinde una nocte ignaris hostibus et ob id quietis aliquantum emensus est iter. [8] Luce ut senserunt profectos, hostes praemissis Numidis quam poterant maxime citato agmine sequi coeperunt. Ante noctem adsecuti Numidae, nunc ab tergo, nunc in latera incursantes, consistere coegerunt ac tutari agmen; [9] quantum possent tamen tuto, ut simul pugnarent procederentque Scipio hortabatur, priusquam pedestres copiae adsequerentur. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß