Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1950/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
35. (1) Îòïóñòèâ êàìïàíöåâ è ñèöèëèéöåâ, ïðîèçâåëè âîèíñêèé íàáîð. Êîãäà âîéñêî áûëî íàáðàíî, çàíÿëèñü ïîïîëíåíèåì ñîñòàâà ãðåáöîâ. (2) Íå õâàòàëî ëþäåé, ïëàòèòü áûëî íå÷åì — êàçíà â òó ïîðó áûëà ïóñòà. (3) Êîíñóëû èçäàëè óêàç: ïóñòü ÷àñòíûå ëèöà ñîîòâåòñòâåííî ñâîåìó ñîñòîÿíèþ è çâàíèþ âûñòàâÿò ãðåáöîâ, êàê ýòî áûâàëî è ðàíüøå164, âûäàâ èì æàëîâàíüå è äîâîëüñòâèå íà òðèäöàòü äíåé. (4) Óêàç ýòîò âñòðåòèëè òàêèì ðîïîòîì, òàêèì íåãîäîâàíèåì, ÷òî äëÿ ìÿòåæà íåäîñòàâàëî òîëüêî âîæäÿ. Òâåðäèëè, ÷òî êîíñóëû, ðàçîðèâ ñíà÷àëà ñèöèëèéöåâ è êàìïàíöåâ, âçÿëèñü òåïåðü è çà ðèìñêèé ïðîñòîé íàðîä: (5) ïëåáåè èñòîùåíû ìíîãîëåòíåé ïîäàòüþ — ó íèõ íåò íè÷åãî, êðîìå ãîëîé çåìëè. Ïîñòðîéêè ñîæãëè âðàãè; ðàáîâ-ïàõàðåé ñâåëî ãîñóäàðñòâî: òî ïîêóïàëî èõ çà ãðîøè äëÿ âîåííîé ñëóæáû, òî çàáèðàëî â ãðåáöû. (6) Åñëè ó êîãî ÷òî-òî åùå è áûëî, âñå óøëî íà æàëîâàíüå ãðåáöàì è íà åæåãîäíûå ïîäàòè165. Íèêàêîé ñèëîé, íèêàêîé âëàñòüþ íåëüçÿ èõ ïðèíóäèòü äàòü òî, ÷åãî ó íèõ íåò. Ïóñòü ïðîäàþò èõ èìóùåñòâî, ïóñòü òåðçàþò òåëî — ïîñëåäíåå èõ äîñòîÿíèå, âûêóïèòüñÿ èì áóäåò íå íà ÷òî. (7) Âñå ýòî ãîâîðèëîñü íå òàéêîì, à îòêðûòî, íà ôîðóìå, â ëèöî êîíñóëàì, êîòîðûõ îêðóæàëà îãðîìíàÿ âçâîëíîâàííàÿ òîëïà; (8) îíè íå ìîãëè óñïîêîèòü åå íè áðàíüþ, íè óãîâîðàìè. Íàêîíåö îíè îáúÿâèëè, ÷òî äàþò ëþäÿì òðè äíÿ ñðîêó îäóìàòüñÿ, à ñàìè âîñïîëüçîâàëèñü âðåìåíåì, ÷òîáû âñå èññëåäîâàòü è ðàñïóòàòü. (9) Ñîçâàííûé íàçàâòðà ñåíàò îáñóæäàë, êàê ïîïîëíèòü ñîñòàâ ãðåáöîâ. Ìíîãî ãîâîðèëè î òîì, ïî÷åìó ïðàâ ïðîñòîé íàðîä, îòêàçûâàÿñü âûñòàâèòü ãðåáöîâ, íî çàêëþ÷àëè âñåãäà îäèíàêîâî: ïðàâäîé ëè, íåïðàâäîé ëè, íî áðåìÿ ýòî ïðèäåòñÿ âîçëîæèòü íà ÷àñòíûõ ëèö. (10) Èíà÷å îòêóäà åùå âçÿòü ìîðÿêîâ, åñëè êàçíà ïóñòà? À êàê áåç ôëîòà óäåðæàòü Ñèöèëèþ, íå ïóñòèòü â Èòàëèþ Ôèëèïïà, êàê âîîáùå îõðàíÿòü èòàëèéñêîå ïîáåðåæüå? |
35. Dimissis Siculis Campanisque dilectus habitus. Scripto deinde exercitu de remigum supplemento agi coeptum; [2] in quam rem cum neque hominum satis, nec ex qua pararentur stipendiumque acciperent pecuniae quicquam ea tempestate in publico esset, [3] edixerunt consules ut privati ex censu ordinibusque, sicut antea, remiges darent cum stipendio cibariisque dierum triginta. [4] Ad id edictum tantus fremitus hominum, tanta indignatio fuit ut magis dux quam materia seditioni deesset: secundum Siculos Campanosque plebem Romanam perdendam lacerandamque sibi consules sumpsisse. [5] Per tot annos tributo exhaustos nihil reliqui praeter terram nudam ac vastam habere. Tecta hostis incendisse, servos agri cultores rem publicam abduxisse, nunc ad militiam parvo aere emendo, nunc remiges imperando; [6] si quid cui argenti aerisve fuerit, stipendio remigum et tributis annuis ablatum. Se ut dent quod non habeant nulla vi, nullo imperio cogi posse. Bona sua venderent; in corpora quae reliqua essent saevirent; ne unde redimantur quidem quicquam superesse. [7] Haec non in occulto, sed propalam in foro atque oculis ipsorum consulum ingens turba circumfusi fremebant; [8] nec eos sedare consules nunc castigando, nunc consolando poterant. Spatium deinde iis tridui se dare ad cogitandum dixerunt; quo ipsi ad rem inspiciendam et expediendam usi sunt. [9] Senatum postero die habuerunt de remigum supplemento; ubi cum multa disseruissent cur aequa plebis recusatio esset, verterunt orationem eo ut dicerent privatis id seu aequum seu iniquum onus iniungendum esse; [10] nam unde, cum pecunia in aerario non esset, paraturos navalis socios? Quo modo autem sine classibus aut Siciliam obtineri aut Italia Philippum arceri posse aut tuta Italiae litora esse? |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß