Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
17. (1) Çàäîëãî äî ýòîãî Ëåëèé ïðèáûë â Ðèì ñ Ñèôàêîì è çíàòíûìè ïëåííûìè èç íóìèäèéöåâ; îáî âñåì, ÷òî áûëî èì ñîâåðøåíî â Àôðèêå, îí ðàññêàçàë ïî ïîðÿäêó ñåíàòîðàì; âåëèêà áûëà îáùàÿ ðàäîñòü, âåëèêè áûëè è íàäåæäû íà áóäóùåå. (2) Ñåíàòîðû, ïîñîâåùàâøèñü, ðåøèëè îòïðàâèòü öàðÿ â Àëüáó46 ïîä ñòðàæó, à Ëåëèÿ çàäåðæàòü, ïîêà íå ïðèäóò êàðôàãåíñêèå ïîñëû. (3) Îáúÿâëåíî áûëî ÷åòûðåõäíåâíîå ìîëåáñòâèå. Ïðåòîð Ïóáëèé Ýëèé îòïóñòèë ñåíàòîðîâ è, ñîçâàâ ñõîäêó, ïîäíÿëñÿ íà ðîñòðû ñ Ãàåì Ëåëèåì. (4) Êîãäà íàðîä óñëûøàë, ÷òî êàðôàãåíñêîå âîéñêî ðàçáèòî, ÷òî ïîáåæäåí è âçÿò â ïëåí çíàìåíèòûé öàðü, ÷òî ïîáåäîíîñíîå âîéñêî ðèìëÿí ïðîøëî ÷åðåç âñþ Íóìèäèþ, (5) ëþäè íå ñìîãëè ñäåðæàòü ñâîåé ðàäîñòè è òîëïà, êàê âîäèòñÿ, ðàçðàçèëàñü ëèêóþùèìè âîçãëàñàìè. (6) Ïðåòîð òóò æå ðàñïîðÿäèëñÿ, ÷òîáû õðàìîâûå ñòîðîæà äåðæàëè ïî âñåìó ãîðîäó õðàìû îòêðûòûìè, ÷òîáû íàðîä ñìîã çà äåíü îáîéòè èõ è âîçáëàãîäàðèòü áîãîâ. (7) Íà ñëåäóþùèé äåíü ñåíàòó ïðåäñòàâèëè ïîñëîâ Ìàñèíèññû: îíè ñíà÷àëà ïîçäðàâèëè ñåíàò ñ óñïåõàìè Ñöèïèîíà â Àôðèêå, (8) çàòåì èçúÿâèëè ñâîþ áëàãîäàðíîñòü çà òî, ÷òî îí íå òîëüêî ïðîâîçãëàñèë, íî è ñäåëàë Ìàñèíèññó öàðåì, âåðíóâ åìó îòöîâñêîå öàðñòâî, ãäå îí ïîñëå ñâåðæåíèÿ Ñèôàêà áóäåò ñ ñîèçâîëåíèÿ ñåíàòà öàðñòâîâàòü â ìèðå è ñïîêîéñòâèè; (9) ïîòîì — çà òî, ÷òî â ñîáðàíèè Ñöèïèîí ïîõâàëèë Ìàñèíèññó è íàãðàäèë åãî âåëèêîëåïíûìè äàðàìè; Ìàñèíèññà ñòàðàëñÿ è âïðåäü áóäåò ñòàðàòüñÿ áûòü èõ äîñòîéíûì. (10) Îí ïðîñèò, ÷òîáû ñåíàò óòâåðäèë çà íèì è öàðñêîå çâàíèå, è âñå áëàãîäåÿíèÿ è äàðû Ñöèïèîíà; (11) è, åñëè ýòî íå òÿãîñòíî äëÿ ñåíàòà, åñòü ó Ìàñèíèññû åùå îäíà ïðîñüáà: îòîñëàòü äîìîé ïëåííûõ íóìèäèéöåâ, êîòîðûõ äåðæàò â Ðèìå ïîä ñòðàæåé: ýòî î÷åíü ïîäíèìåò åãî â ãëàçàõ ñîïëåìåííèêîâ. ñ.415 (12) Ïîñëàì îòâåòèëè: ñåíàò ñî ñâîåé ñòîðîíû òîæå ïîçäðàâëÿåò Ìàñèíèññó ñ óñïåõàìè â Àôðèêå. Ñöèïèîí ïðàâèëüíî è õîðîøî ïîñòóïèë, ïðîâîçãëàñèâ åãî öàðåì è ñäåëàâ âñå îñòàëüíîå, ÷òî ïðèøëîñü ïî ñåðäöó Ìàñèíèññå. (13) Îïðåäåëèëè, êàêèå äàðû ïîñëàòü Ìàñèíèññå: äâà ïóðïóðíûõ ïëàùà ñ çîëîòîé çàñòåæêîé êàæäûé è òóíèêó ñ øèðîêîé ïóðïóðíîé êàéìîé, äâóõ áîåâûõ êîíåé ñ óáîðîì, âîîðóæåíèå äëÿ äâóõ âñàäíèêîâ ñ ïàíöèðåì è êîíñóëüñêóþ ïîõîäíóþ ïàëàòêó. (14) Ïðåòîðó âåëåíî áûëî îòîñëàòü ýòè äàðû öàðþ. Èç ïîñëîâ êàæäûé ïîëó÷èë â äàð íå ìåíåå ïÿòè òûñÿ÷ àññîâ, êàæäîìó èç ñîïðîâîæäàþùèõ äàëè ïî òûñÿ÷å; ïîñëàì — ïî äâå îäåæäû, ñîïðîâîæäàþùèì — ïî îäíîé, êàê è íóìèäèéöàì, êîòîðûõ âûïóñòèëè íà ñâîáîäó è âåðíóëè öàðþ. Ïîñëàì îòâåëè æèëüå, ïðåäîñòàâèëè ìåñòà â öèðêå è ñîäåðæàíèå îò êàçíû. |
17. Multis ante diebus Laelius cum Syphace primoribusque Numidarum captivis Romam venit, quaeque in Africa gesta essent omnia ordine exposuit patribus, ingenti hominum et in praesens laetitia et in futurum spe. [2] Consulti inde patres regem in custodiam Albam mittendum censuerunt, Laelium retinendum, donec legati Carthaginienses venirent. [3] Supplicatio in quadriduum decreta est. P. Aelius praetor senatu misso et contione inde advocata cum C. Laelio in rostra escendit. [4] Ibi vero audientes fusos Carthaginiensium exercitus, devictum et captum ingentis nominis regem, Numidiam omnem egregia victoria peragratam, [5] tacitum continere gaudium non poterant quin clamoribus quibusque aliis multitudo solet laetitiam inmodicam significarent. [6] Itaque praetor extemplo edixit uti aeditui aedes sacras omnes tota urbe aperirent, circumeundi salutandique deos agendique grates per totum diem populo potestas fieret. [7] Postero die legatos Masinissae in senatum introduxit. Gratulati primum senatui sunt quod P. Scipio prospere res in Africa gessisset; [8] deinde gratias egerunt quod Masinissam non appellasset modo regem, sed fecisset restituendo in paternum regnum, in quo post Syphacem sublatum, si ita patribus visum esset, sine metu et certamine esset regnaturus, [9] dein conlaudatum pro contione amplissimis decorasset donis, quibus ne indignus esset et dedisse operam Masinissam et porro daturum esse. [10] Petere ut regium nomen ceteraque Scipionis beneficia et munera senatus decreto confirmaret; [11] et, nisi molestum esset, illud quoque petere Masinissam, ut Numidas captivos qui Romae in custodia essent remitterent; id sibi amplum apud populares futurum esse. [12] Ad ea responsum legatis rerum gestarum prospere in Africa communem sibi cum rege gratulationem esse; Scipionem recte atque ordine videri fecisse, quod eum regem appellaverit, et quidquid aliud fecerit quod cordi foret Masinissae, id patres comprobare ac laudare. [13] Munera quoque quae legati ferrent regi decreverunt, sagula purpurea duo cum fibulis aureis singulis et lato clavo tunicis, equos duo phaleratos, bina equestria arma cum loricis, et tabernacula militaremque supellectilem qualem praeberi consuli mos esset. [14] Haec regi praetor mittere iussus. Legatis in singulos dona ne minus quinum milium, comitibus eorum milium aeris, et vestimenta bina legatis, singula comitibus Numidisque qui ex custodia emissi redderentur regi; ad hoc aedes liberae, loca, lautia legatis decreta. |