Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
16. (1) Ñöèïèîí, îòîñëàâ Ëåëèÿ ñ Ñèôàêîì è ïðî÷èìè ïëåííûìè â Ðèì (ñ íèìè îòïðàâèëèñü è ïîñëû Ìàñèíèññû), âåðíóëñÿ ïîä Òóíåòó, âíîâü ïîñòàâèë òàì ëàãåðü è çàêîí÷èë íà÷àòûå óêðåïëåíèÿ. (2) Êàðôàãåíÿíàì óäà÷íûå äåéñòâèÿ ôëîòà äîñòàâèëè ðàäîñòü êðàòêóþ è îáìàí÷èâóþ. Íî, ïîòðÿñåííûå èçâåñòèåì î ïëåíåíèè Ñèôàêà, íà êîòîðîãî íàäåÿëèñü, ïîæàëóé, áîëüøå, ÷åì íà Ãàçäðóáàëà ñ åãî âîéñêîì, (3) îíè, íå ñëóøàÿ óæå íèêîãî èç ñòîðîííèêîâ âîéíû, îòïðàâèëè ïðîñèòü ìèðà òðèäöàòü çíàòíåéøèõ ñòàðåéøèí, ñîñòàâëÿâøèõ âûñøèé ñîâåò, êîòîðûé áûë ãëàâíîé ñèëîé â ñåíàòå44a. (4) Ïðèíÿòûå â ðèìñêîì ëàãåðå ïîñëû ÿâèëèñü ê êîìàíäóþùåìó è ïàëè íèö ïåðåä íèì, äóìàþ, ïî îáû÷àþ èõ ðîäíîé ñòðàíû. (5) Ðå÷ü èõ áûëà ïîä ñòàòü ýòîé íèçêîé ëåñòè; îíè íå îïðàâäûâàëè ñåáÿ, à âñþ âèíó ñâàëèâàëè íà Ãàííèáàëà è íà åãî ñòîðîííèêîâ, íà÷àâøèõ âîéíó. (6) Ïîñëû ïðîñèëè ñìèëîñòèâèòüñÿ íàä èõ ãîñóäàðñòâîì, êîòîðîå äâàæäû ÷óòü íå áûëî ïîãóáëåíî áåçóìèåì ãðàæäàí; ïóñòü îíî åùå ðàç áóäåò ñîõðàíåíî ìèëîñòüþ âðàãà. (7) Ðèìñêèé íàðîä æåëàåò âëàñòâîâàòü íàä ïîáåæäåííûìè, ãîâîðèëè îíè, à íå ãóáèòü èõ; ïóñòü ðàñïîðÿæàåòñÿ êàê åìó óãîäíî: îíè ãîòîâû ïîñëóøíî ïîâèíîâàòüñÿ. (8) Ñöèïèîí îòâåòèë: îí ïðèøåë â Àôðèêó, íàäåÿñü — è ñ÷àñòëèâûé èñõîä âîéíû óêðåïëÿåò åãî â ýòîé íàäåæäå, — ÷òî âåðíåòñÿ äîìîé ñ ïîáåäîé, à íå ñ äîãîâîðîì î ìèðå; (9) íî, õîòÿ ïîáåäà ïî÷òè ó íåãî â ðóêàõ, îò ìèðà îí íå îòêàçûâàåòñÿ: ïóñòü âñå íàðîäû çíàþò: ðèìëÿíå è íà÷èíàþò âîéíó, è îêàí÷èâàþò åå, ðóêîâîäñòâóÿñü ïðàâîì. (10) È îí ïîñòàâèë òàêèå óñëîâèÿ ìèðà: ñ.414 âåðíóòü ïëåííûõ, ïåðåáåæ÷èêîâ è áåãëûõ ðàáîâ; âûâåñòè âîéñêà èç Èòàëèè è Ãàëëèè45, íà Èñïàíèþ íå ïðèòÿçàòü; óéòè ñî âñåõ îñòðîâîâ ìåæäó Èòàëèåé è Àôðèêîé; (11) îòäàòü âîåííûå êîðàáëè, îñòàâèâ ñåáå òîëüêî äâàäöàòü, äîñòàâèòü ïÿòüñîò òûñÿ÷ ìîäèåâ ïøåíèöû è òðèñòà òûñÿ÷ ìîäèåâ ÿ÷ìåíÿ. (12) Î ñóììå äåíåã, êîòîðóþ ïîòðåáîâàë Ñöèïèîí, ÿ íàøåë ðàçëè÷íûå ñâåäåíèÿ: îäíè ïèñàòåëè íàçûâàþò ïÿòü òûñÿ÷ òàëàíòîâ, äðóãèå — ïÿòü òûñÿ÷ ôóíòîâ ñåðåáðà; òðåòüè — æàëîâàíüå äëÿ ñîëäàò â äâîéíîì ðàçìåðå. (13) «Äàåòñÿ âàì òðè äíÿ íà ðàçìûøëåíèå, — ñêàçàë Ñöèïèîí, — ñîãëàñíû ëè âû íà òàêèå óñëîâèÿ? Åñëè ñîãëàñíû, çàêëþ÷àéòå ñî ìíîé ïåðåìèðèå è îòïðàâëÿéòå â Ðèì ïîñëîâ ê ñåíàòó». (14) Ñ òåì îí è îòïóñòèë êàðôàãåíÿí.  Êàðôàãåíå íå îòâåðãëè óñëîâèé ìèðà — òàì ðåøèëè òÿíóòü âðåìÿ, îæèäàÿ ïðèáûòèÿ Ãàííèáàëà. (15) Îäíèõ ïîñëîâ îòïðàâèëè ê Ñöèïèîíó çàêëþ÷èòü ïåðåìèðèå; äðóãèõ — â Ðèì ïðîñèòü ìèðà; äëÿ âèäà îíè âåëè ñ ñîáîþ íåìíîãèõ ïëåííûõ, ïåðåáåæ÷èêîâ è áåãëûõ ðàáîâ, ÷òîáû ëåã÷å áûëî äîáèòüñÿ ìèðà. |
16. Scipio C. Laelio cum Syphace aliisque captivis Romam misso, cum quibus et Masinissae legati profecti sunt, ipse ad Tyneta rursus castra refert et quae munimenta incohaverat permunit. [2] Carthaginienses non brevi solum, sed prope vano gaudio ab satis prospera in praesens oppugnatione classis perfusi, post famam capti Syphacis, in quo plus prope quam in Hasdrubale atque exercitu suo spei reposuerant, perculsi, [3] iam nullo auctore belli ultra audito oratores ad pacem petendam mittunt triginta seniorum principes; id erat sanctius apud illos consilium maximaque ad ipsum senatum regendum vis. [4] Qui ubi in castra Romana et in praetorium pervenerunt, more adulantium — accepto, credo, ritu ex ea regione ex qua oriundi erant — procubuerunt. [5] Conveniens oratio tam humili adulationi fuit, non culpam purgantium, sed transferentium initium culpae in Hannibalem potentiaeque eius fautores. [6] Veniam civitati petebant civium temeritate bis iam eversae, incolumi futurae iterum hostium beneficio; [7] imperium ex victis hostibus populum Romanum, non perniciem petere; paratis oboedienter servire imperaret quae vellet. [8] Scipio et venisse ea spe in Africam se ait, et spem suam prospero belli eventu auctam, victoriam se, non pacem domum reportaturum esse; [9] tamen, cum victoriam prope in manibus habeat, pacem non abnuere, ut omnes gentes sciant populum Romanum et suscipere iuste bella et finire. [10] Leges pacis se has dicere: captivos et perfugas et fugitivos restituant; exercitus ex Italia et Gallia deducant; Hispania abstineant; insulis omnibus quae inter Italiam atque Africam sint, decedant; [11] naves longas praeter viginti omnes tradant, tritici quingenta, hordei trecenta milia modium. [12] Pecuniae summam quantam imperaverit parum convenit; alibi quinque milia talentum, alibi quinque milia pondo argenti, alibi duplex stipendium militibus imperatum invenio. [13] «His condicionibus» inquit «placeatne pax triduum ad consultandum dabitur. Si placuerit, mecum indutias facite, Romam ad senatum mittite legatos». [14] Ita dimissi Carthaginienses nullas recusandas condiciones pacis cum censuissent, quippe qui moram temporis quaererent, dum Hannibal in Africam traiceret, [15] legatos alios ad Scipionem, ut indutias facerent, alios Romam ad pacem petendam mittunt, ducentes paucos in speciem captivos perfugasque et fugitivos, quo impetrabilior pax esset. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß