Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1949/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
25. (1) Ïîñëû åùå íå âåðíóëèñü èç Ðèìà, íåèçâåñòíî áûëî ðåøåíèå ñåíàòà: âîåâàòü èëè çàêëþ÷àòü ìèð. (2) Ñöèïèîí, ãëóáîêî îñêîðáëåííûé òåì, ÷òî ïðîñèâøèå ìèðà è ïåðåìèðèÿ ñàìè æå ïîãóáèëè íàäåæäó íà ìèð è íàðóøèëè ïåðåìèðèå, òóò æå îòïðàâèë ïîñëîâ â Êàðôàãåí: Ëóöèÿ Áåáèÿ, Ëóöèÿ Ñåðãèÿ è Ëóöèÿ Ôàáèÿ. (3) Òàì ñáåæàâøàÿñÿ òîëïà ÷óòü íå èçáèëà èõ; ïîñëû, ïîíèìàÿ, ÷òî îáðàòíûé ïóòü áóäåò äëÿ íèõ îïàñåí, ïîïðîñèëè äîëæíîñòíûõ ëèö, êîòîðûå ñïàñëè èõ îò ðàñïðàâû, ïîñëàòü ñóäà äëÿ èõ îõðàíû. (4) Èì áûëè äàíû äâå òðèðåìû, êîòîðûå, äîéäÿ äî ðåêè Áàãðàäû69, îòêóäà óæå âèäåí áûë ðèìñêèé ëàãåðü, âåðíóëèñü â Êàðôàãåí. (5) Êàðôàãåíñêèé ôëîò ñòîÿë ïîä Óòèêîé; îòòóäà âûøëè òðè êâàäðèðåìû — áûë ëè íà òî òàéíûé ïðèêàç èç Êàðôàãåíà èëè Ãàçäðóáàë, êîìàíäîâàâøèé ôëîòîì, ñàìîâîëüíî îñìåëèëñÿ íà ýòîò ãíóñíûé ïîñòóïîê è ïðàâèòåëüñòâî áûëî íè ïðè ÷åì, — íî íà ðèìñêóþ êâèíêâåðåìó, îãèáàâøóþ ìûñ, âíåçàïíî íàïàëè ñ îòêðûòîãî ìîðÿ. (6) Óäàðèòü íîñîì áûñòðî óñêîëüçàâøóþ êâàäðèðåìó âðàæåñêèå êîðàáëè íå ñìîãëè, êàê è âñïðûãíóòü íà íåå: îíà áûëà âûøå èõ êîðàáëÿ (7) è çàùèùàëàñü ïðåâîñõîäíî, ïîêà íå êîí÷èëèñü äðîòèêè. Êîãäà èõ èçðàñõîäîâàëè, îñòàëîñü îäíî — ïîñêîðåé äîñòè÷ü áåðåãà, êóäà èç ëàãåðÿ òîëïîé âûñûïàëè ñîëäàòû. (8) Ãðåáöû íàëåãëè èçî âñåõ ñèë íà âåñëà, è ëþäè áëàãîïîëó÷íî âûñàäèëèñü, ïîòåðÿâ òîëüêî êîðàáëü. (9) Òàêèì îáðàçîì, ïðåñòóïëåíèÿ, íåñîìíåííî íàðóøàâøèå ïåðåìèðèå, ñëåäîâàëè îäíî çà äðóãèì, êîãäà ïðèáûëè èç Ðèìà ñ êàðôàãåíñêèìè ïîñëàìè Ëåëèé è Ôóëüâèé. (10) Ñöèïèîí ñêàçàë èì, ÷òî êàðôàãåíÿíå íàðóøèëè íå òîëüêî ïåðåìèðèå, íî è ïðàâî íàðîäîâ, çàùèùàþùåå ïîñëîâ, îí, îäíàêî, íå ñäåëàåò íè÷åãî íåäîñòîéíîãî ðèìñêèõ îáû÷àåâ è ñîáñòâåííûõ åãî ïðàâèë. Ñ ýòèìè ñëîâàìè îí îòïóñòèë ïîñëîâ è ñòàë ãîòîâèòüñÿ ê âîéíå. (11) Êîãäà Ãàííèáàëîâû êîðàáëè ïîäõîäèëè ê áåðåãó, îäíîìó èç ìîðÿêîâ âåëåíî áûëî âëåçòü íà ìà÷òó è ïîãëÿäåòü, êóäà îíè ïîäïëûâàþò; (12) òîò êðèêíóë, ÷òî êîðàáëü îáðàùåí íîñîì ê ðàçáèòîé ãðîáíèöå. Ãàííèáàëà ñìóòèëî çëîå ïðåäçíàìåíîâàíèå; îí ïðèêàçàë ðóëåâîìó ïðàâèòü ìèìî; ïðèñòàë â Ëåïòèñå70, ãäå è âûñàäèëîñü âîéñêî. |
25. Nondum ab Roma reverterant legati, neque sciebatur quae senatus Romani de bello aut pace sententia esset, necdum indutiarum dies exierat; [2] eo indigniorem iniuriam ratus Scipio ab iis qui petissent pacem et indutias et spem pacis et fidem indutiarum violatam esse, legatos Carthaginem L. Baebium, L. Sergium, L. Fabium extemplo misit. [3] Qui cum multitudinis concursu prope violati essent nec reditum tutiorem futurum cernerent, petierunt a magistratibus quorum auxilio vis prohibita erat ut naves mitterent quae se prosequerentur. [4] Datae triremes duae cum ad Bagradam flumen pervenissent, unde castra Romana conspiciebantur, Carthaginem rediere. [5] Classis Punica ad Uticam stationem habebat. Ex ea tres quadriremes, seu clam misso a Carthagine nuntio ut id fieret, seu Hasdrubale, qui classi praeerat, sine publica fraude auso facinus, quinqueremem Romanam superantem promunturium ex alto repente adgressae sunt. [6] Sed neque rostro ferire celeritate subterlabentem poterant, neque transilire armati ex humilioribus in altiorem navem, et defendebatur egregie, quoad tela suppeditarunt. [7] Quis deficientibus iam nulla alia res eam quam propinquitas terrae multitudoque a castris in litus effusa tueri potuit. [8] Concitatam enim remis quanto maximo impetu poterant in terram cum immisissent, navis tantum iactura facta, incolumes ipsi evaserunt. [9] Ita alio super aliud scelere cum haud dubie indutiae ruptae essent, Laelius Fulviusque ab Roma cum legatis Carthaginiensibus supervenerunt. [10] Quibus Scipio, etsi non indutiarum fides modo a Carthaginiensibus, sed ius etiam gentium in legatis violatum esset, tamen se nihil nec institutis populi Romani nec suis moribus indignum in iis facturum esse cum dixisset, dimissis legatis bellum parabat. [11] Hannibali iam terrae adpropinquanti iussus e nauticis unus escendere in malum, ut specularetur quam tenerent regionem, [12] cum dixisset sepulchrum dirutum proram spectare, abominatus praetervehi iusso gubernatore ad Leptim adpulit classem atque ibi copias exposuit. |