Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1985. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
14. (1) Âïðî÷åì, Àìèíàíäð, íå ñëèøêîì äîâåðÿÿ ñîáñòâåííûì âîèíàì, ïîïðîñèë êîíñóëà î íåáîëüøîì ïîäêðåïëåíèè. Îí íàïðàâèëñÿ ê Ãîìôàì, íî ñíà÷àëà âçÿë ïðèñòóïîì Ôåêó — ãîðîä, ðàñïîëîæåííûé ìåæäó Ãîìôàìè è òåì óçêèì óùåëüåì, ÷òî îòäåëÿåò Ôåññàëèþ îò Àôàìàíèè. (2) Çàòåì îí ïîäñòóïèë ê Ãîìôàì: èõ æèòåëè â òå÷åíèå íåñêîëüêèõ äíåé âñåìè ñèëàìè çàùèùàëè ñâîé ãîðîä, è òîëüêî êîãäà ê åãî ñòåíàì áûëè óæå ïðèñòàâëåíû ëåñòíèöû, ñòðàõ ïðèíóäèë èõ ê ñäà÷å. (3) Ïàäåíèå Ãîìôîâ ïîâåðãëî ôåññàëèéöåâ â âåëèêèé óæàñ. Ïîñëå ýòîãî ñäàëèñü Àðãåíòû, Ôåðèíèé, Òèìàð, Ëèãèíû, Ñòðèìîí, Ëàìïñ è ñ íèìè äðóãèå áåçâåñòíûå êðåïîñòè. (4) Èòàê, ìàêåäîíñêàÿ îïàñíîñòü áûëà óñòðàíåíà, íî ÷óæîé ïîáåäîé âîñïîëüçîâàëèñü ê ñâîåé âûãîäå àôàìàíû è ýòîëèéöû: òåïåðü ñ.54 Ôåññàëèþ îïóñòîøàëè óæå öåëûõ òðè âîéñêà, òàê ÷òî íåâîçìîæíî áûëî ïîíÿòü, ãäå âðàã, ãäå ñîþçíèê. (5) À êîíñóë äâèíóëñÿ â çåìëè Ýïèðà, ïîñêîëüêó áåãñòâî âðàãà îòêðûëî åìó äîðîãó ÷åðåç óùåëüå. Îí õîðîøî ïîíèìàë, ÷üþ ñòîðîíó äåðæàëè ýïèðöû, çà èñêëþ÷åíèåì èõ ïðåäâîäèòåëÿ Õàðîïà. (6)  òîì, êàê óñåðäíî ýïèðöû âûïîëíÿþò ïðèêàçû, êîíñóëó âèäåëîñü èõ ñòðåìëåíèå çàãëàäèòü ñâîþ âèíó; ñ÷èòàÿ, ÷òî íàäî ñóäèòü î íèõ ïî íûíåøíèì, à íå ïðîøëûì ïîñòóïêàì, îí çàâîåâàë èõ ðàñïîëîæåíèå íà áóäóùåå óæå òåì, êàê ëåãêî ïðîñòèë èõ. (7) Çàòåì îí îòïðàâèë ãîíöîâ íà Êîðêèðó ñ ïðèêàçàíèåì, ÷òîáû ãðóçîâûå ñóäà ïëûëè â Àìáðàêèéñêèé çàëèâ, à ñàì íåáîëüøèìè ïåðåõîäàìè äâèíóëñÿ âïåðåä è íà ÷åòâåðòûé äåíü ðàçáèë ëàãåðü íà ãîðå Êåðêåòèé. Òóäà îí âûçâàë Àìèíàíäðà ñ åãî âñïîìîãàòåëüíûì âîéñêîì, (8) íóæäàÿñü íå ñòîëüêî â âîåííîé ñèëå, ñêîëüêî â ïðîâîäíèêàõ â Ôåññàëèþ. Òîãî æå ðàäè ïðèíÿòû áûëè âî âñïîìîãàòåëüíûå ÷àñòè è ìíîãî÷èñëåííûå äîáðîâîëüöû èç ýïèðöåâ. |
14. Ceterum Amynander, quia suo militi parum fidebat, petito a consule modico praesidio cum Gomphos peteret, oppidum protinus nomine Phaecam situm inter Gomphos faucesque angustas, quae ab Athamania Thessaliam dirimunt, vi cepit. [2] Inde Gomphos adortus est, et per aliquot dies summa vi tuentes urbem, cum iam scalas ad moenia erexisset, eo demum metu perpulit ad deditionem. [3] Haec traditio Gomphorum ingentem terrorem Thessalis intulit. Dedidere deinceps sese qui Argenta quique Pherinium et Timarum et Ligynas et Strymonem et Lampsum habent aliaque castella iuxta ignobilia. [4] Dum Athamanes Aetolique submoto Macedonum metu in aliena victoria suam praedam faciunt, Thessaliaque ab tribus simul exercitibus incerta, quem hostem quemve socium crederet, vastatur, [5] consul faucibus, quas fuga hostium aperuerat, in regionem Epiri transgressus, etsi probe scit cui parti Charopo principe excepto Epirotae favissent, [6] tamen quia ab satisfaciendi quoque cura imperata enixe facere videt, ex praesenti eos potius quam ex praeterito aestimat habitu et ea ipsa facilitate veniae animos eorum in posterum conciliat. [7] Missis deinde nuntiis Corcyram, ut onerariae naves in sinum venirent Ambracium, ipse progressus modicis itineribus quarto die in monte Cercetio posuit castra, eodem Amynandro cum suis auxiliis accito, [8] non tam virium eius egens, quam ut duces in Thessaliam haberet. Ab eodem consilio et plerique Epirotarum voluntarii inter auxilia accepti. |