Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1985. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
22. (1) Ïîñëå ðå÷è ïðåòîðà ïîäíÿëñÿ øóì. Îäíè åå îäîáðÿëè, äðóãèå ñóðîâî áðàíèëè îäîáðÿþùèõ, (2) è óæå íå òîëüêî îòäåëüíûå ëþäè, íî è öåëûå ãîðîäà ñïîðèëè ìåæäó ñîáîé; äîëæíîñòíûå ëèöà ñîþçà — èõ íàçûâàþò «äàìèóðãè» è èçáèðàþò ÷èñëîì äåñÿòü ÷åëîâåê66 — òîæå âñòóïèëè â ïåðåïàëêó íè÷óòü íå ìåíåå ãîðÿ÷óþ, ÷åì òîëïà. (3) Ïÿòåðî ãîâîðèëè, ÷òî îíè âíåñóò ïðåäëîæåíèå î ñîþçå ñ ðèìëÿíàìè è ïîñòàâÿò åãî íà ãîëîñîâàíèå; ïÿòåðî äðóãèõ óòâåðæäàëè, ÷òî çàêîí çàïðåùàåò äîëæíîñòíûì ëèöàì ñòàâèòü íà ãîëîñîâàíèå, à ñîáðàíèþ ïðèíèìàòü ðåøåíèå ïðîòèâ ñîþçà ñ Ôèëèïïîì. Òàê â ïåðåáðàíêàõ ïðîøåë åùå îäèí äåíü. (4) Ïîñëåäíèé, òðåòèé, äåíü îñòàëñÿ ñîáðàíèþ äëÿ ïðèíÿòèÿ çàêîííîãî ðåøåíèÿ. Ê ýòîìó âðåìåíè ñòðàñòè íàêàëèëèñü äî òîãî, ÷òî îòöû ñ òðóäîì óäåðæèâàëèñü îò ðàñïðàâû íàä ñûíîâüÿìè. (5) Ó ïåëëåíöà Ïèñèÿ áûë ñûí äàìèóðã ïî èìåíè Ìåìíîí, èç òåõ, ÷òî ïðîòèâèëèñü ïðèíÿòèþ ðåøåíèÿ è îïðîñó ìíåíèé. (6) Ïèñèé äîëãî óìîëÿë ñûíà, ÷òîáû òîò ïîçâîëèë àõåéöàì ïîçàáîòèòüñÿ îá îáùåì áëàãå è ñâîèì óïðÿìñòâîì íå òîëêàë ê ãèáåëè öåëûé íàðîä. (7) Êîãäà ìîëüáû íå ïîäåéñòâîâàëè, îí ïîêëÿëñÿ, ÷òî áóäåò ñ÷èòàòü åãî íå ñûíîì, à âðàãîì è óáüåò ñîáñòâåííîé ðóêîé. (8) Ýòèì îòåö äîáèëñÿ òîãî, ÷òî íà ñëåäóþùèé äåíü ñûí ïðèñîåäèíèëñÿ ê òåì, êòî ñòîÿë çà ãîëîñîâàíèå. Ïîñêîëüêó îíè îêàçàëèñü â áîëüøèíñòâå, à ïî÷òè âñå ãîðîäà íå êîëåáëÿñü îäîáðÿëè ïðåäëîæåíèå è îòêðûòî çàÿâëÿëè, êàêîå ðåøåíèå îíè ïðèìóò, (9) òî æèòåëè Äèì, ìåãàëîïîëèòàíöû è íåêîòîðûå èç ñ.62 àðãîñöåâ, ïðåæäå ÷åì áûëî ïðèíÿòî ðåøåíèå, ïîäíÿëèñü è ïîêèíóëè ñîáðàíèå, ÷åìó íèêòî íå óäèâèëñÿ è íå ïîïåíÿë. (10) Äåëî â òîì, ÷òî ìåãàëîïîëèòàíöû åùå íà ïàìÿòè èõ äåäîâ67 áûëè èçãíàíû ñ ðîäèíû ëàêåäåìîíÿíàìè; âåðíóë æå èõ îáðàòíî Àíòèãîí. Äèìû áûëè íåäàâíî çàõâà÷åíû è ðàçãðàáëåíû ðèìñêèì âîéñêîì, à Ôèëèïï ïðèêàçàë âûêóïèòü èõ æèòåëåé, ãäå áû îíè íè òîìèëèñü â ðàáñòâå, è âåðíóë èì íå òîëüêî ñâîáîäó, íî è ðîäèíó. (11) Àðãîñöû æå ïîìèìî òîãî, ÷òî âåðèëè, áóäòî îò íèõ âåäóò ñâîé ðîä ìàêåäîíñêèå öàðè, â áîëüøèíñòâå ñâîåì ê òîìó æå áûëè ñâÿçàíû ñ Ôèëèïïîì óçàìè ãîñòåïðèèìñòâà è ñåìåéíîé äðóæáû. (12) Ïîòîìó-òî âñå îíè è ïîêèíóëè ñîáðàíèå, êîòîðîå ñêëîíÿëîñü ê ðåøåíèþ î ñîþçå ñ ðèìëÿíàìè. Ïîñêîëüêó íà íèõ ëåæàë äîëã çà ñòîëü âåëèêèå è íåäàâíèå áëàãîäåÿíèÿ, èì ïðîñòèëè ýòîò óõîä. |
22. Secundum orationem praetoris murmur ortum aliorum cum adsensu, aliorum inclementer adsentientes increpantium; [2] et iam non singuli tantum sed populi universi inter se altercabantur. Tum inter magistratus gentis — damiurgos vocant; decem numero creantur — certamen nihilo segnius quam inter multitudinem esse. [3] Quinque relaturos de societate Romana se aiebant suffragiumque daturos; quinque lege cautum testabantur, ne quid quod adversus Philippi societatem esset aut referre magistratibus aut decernere concilio ius esset. Is quoque dies iurgiis est consumptus. [4] Supererat unus iusti concilii dies; tertio enim lex iubebat decretum fieri; in quem adeo exarsere studia, ut vix parentes ab liberis temperaverint. Pisias Pellenensis erat; [5] filium damiurgum nomine Memnonem habebat, partis eius quae decretum recitari perrogarique sententias prohibebat. [6] Is diu obtestatus filium ut consulere Achaeos communi saluti pateretur neu pertinacia sua gentem universam perditum iret, [7] postquam parum proficiebant preces, iuratus se eum sua manu interempturum nec pro filio sed pro hoste habiturum minis pervicit, [8] ut postero die coniungeret iis se qui referebant. Qui cum plures facti referrent, omnibus fere populis haud dubie approbantibus relationem ac prae se ferentibus quid decreturi essent, [9] Dymaei ac Megalopolitani et quidam Argivorum, priusquam decretum fieret, consurrexerunt ac reliquerunt concilium neque mirante ullo nec improbante. [10] Nam Megalopolitanos avorum memoria pulsos ab Lacedaemoniis restituerat in patriam Antigonus, et Dymaeis, captis nuper direptisque ab exercitu Romano, cum redimi eos, ubicumque servirent, Philippus iussisset, non libertatem modo sed etiam patriam reddiderat; [11] iam Argivi, praeterquam quod Macedonum reges ab se oriundos credunt, privatis etiam hospitiis familiarique amicitia plerique illigati Philippo erant. [12] Ob haec concilio, quod inclinaverat ad Romanam societatem iubendam, excesserunt, veniaque iis huius secessionis fuit et magnis et recentibus obligatis beneficiis. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß