Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1985. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
ñ.102 39. (1) Òåì âðåìåíåì Ëóöèé Êîðíåëèé, ïîñëàííûé ñåíàòîì óëàæèâàòü ðàñïðè ìåæäó öàðÿìè Àíòèîõîì è Ïòîëåìååì, îñòàíîâèëñÿ â Ñåëèìáðèè. (2) À íåêîòîðûå èç äåñÿòè ðèìñêèõ ïîñëîâ îòïðàâèëèñü â Ëèñèìàõèþ: Ïóáëèé Ëåíòóë — èç Áàðãèëèé è åùå Ïóáëèé Âèëëèé ñ Ëóöèåì Òåðåíöèåì — ñ Ôàñîñà. Òóäà æå ïðèáûë Ëóöèé Êîðíåëèé èç Ñåëèìáðèè, à ÷åðåç íåñêîëüêî äíåé — è Àíòèîõ èç Ôðàêèè. (3) Ñíà÷àëà îí âñòðåòèëñÿ ñ ïîñëàìè, çàòåì ðàäóøíî è ãîñòåïðèèìíî ïðèãëàñèë èõ ê ñåáå. Íî ëèøü òîëüêî ðå÷ü çàøëà î òðåáîâàíèÿõ, êàñàþùèõñÿ òîãäàøíåãî ïîëîæåíèÿ Àçèè, ïîÿâèëîñü ðàçäðàæåíèå. (4) Ðèìëÿíå íå ñòàëè ñêðûâàòü, ÷òî ñåíàòó íå íðàâÿòñÿ âñå äåéñòâèÿ öàðÿ ïîñëå îòïëûòèÿ ôëîòà èç Ñèðèè; êðîìå òîãî, îíè ñ÷èòàëè, ÷òî ñïðàâåäëèâîñòü òðåáóåò âåðíóòü Ïòîëåìåþ âñå ãîðîäà, êîòîðûìè îí âëàäåë ðàíüøå. (5) Âåäü ÷òî êàñàåòñÿ òåõ ãîðîäîâ, êîòîðûå ïðèíàäëåæàëè Ôèëèïïó è êîòîðûå Àíòèîõ çàõâàòèë, âîñïîëüçîâàâøèñü âîéíîþ Ôèëèïïà ñ Ðèìîì, òî íåâîçìîæíî òåðïåòü, (6) ÷òîáû Àíòèîõ ïîæèíàë ïëîäû äîëãîëåòíåé âîéíû, ñòîèâøåé ðèìëÿíàì ñòîëüêèõ ïåðåíåñåííûõ òðóäîâ, ñòîëüêèõ ïðåîäîëåííûõ îïàñíîñòåé íà ñóøå è íà ìîðå. (7) Íî, ïîëîæèì, åãî ïîÿâëåíèå â Àçèè ìîæåò áûòü îñòàâëåíî ðèìëÿíàìè áåç âíèìàíèÿ, êàê áóäòî îíî íå èìååò ê íèì îòíîøåíèÿ, ÷òî èç òîãî? Âåäü îí ñî âñåìè ìîðñêèìè è ñóõîïóòíûìè ñèëàìè óæå ïåðåïðàâèëñÿ â Åâðîïó, è ìîæíî ëè ýòî íå ñ÷åñòü çà îòêðûòîå îáúÿâëåíèå âîéíû ðèìëÿíàì? Îí-òî áóäåò îòðèöàòü âñå, äàæå åñëè ñòàíåò ïåðåïðàâëÿòüñÿ â Èòàëèþ, íî âîò ðèìëÿíå íå ñòàíóò äîæèäàòüñÿ, êîãäà ó íåãî è íà ýòî äîñòàíåò ñèë. |
39. Sub hoc tempore et L. Cornelius, missus ab senatu ad dirimenda inter Antiochum Ptolomaeumque reges certamina, Selymbriae substitit, [2] et decem legatorum P. Lentulus a Bargyliis, P. Villius et L. Terentius ab Thaso Lysimachiam petierunt. Eodem et ab Selymbria L. Cornelius et ex Thracia paucos post diebus Antiochus convenerunt. [3] Primus congressus cum legatis et deinceps invitatio benigna et hospitalis fuit; ut de mandatis statuque praesenti Asiae agi coeptum est, animi exasperati sunt. [4] Romani omnia acta eius, ex quo tempore ab Syria classem solvisset, displicere senatui non dissimulabant restituique et Ptolomaeo omnes civitates quae dicionis eius fuissent aequum censebant; [5] nam quod ad eas civitates attineret quas a Philippo possessas Antiochus per occasionem, averso Philippo in Romanum bellum, intercepisset, [6] id vero ferendum non esse, Romanos per tot annos terra marique tanta pericula ac labores exhausisse, Antiochum belli praemia habere. [7] Sed ut in Asiam adventus eius dissimulari ab Romanis tamquam nihil ad eos pertinens potuerit, quid? Quod iam etiam in Europam omnibus navalibus terrestribusque copiis transierit, quantum a bello aperte Romanis indicto abesse? Illum quidem, etiam si in Italiam traiciat, negaturum; Romanos autem non expectaturos, ut id posset facere. |