Ïåðåâîä Ã. Ñ. Êíàáå.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1985. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
50. (1) Óñëûøà îòå÷åñêèå åãî íàñòàâëåíèÿ, ïðîñëåçèëèñü ðàäîñòíî âñå, äàæå è ñàì Êâèíêöèé. (2) È ðîïîò îäîáðåíèÿ ñëûøàëñÿ òî è äåëî, è ïðèçûâàëè äðóã äðóãà ñëîæèòü ñëîâà åãî â ïàìÿòè ñâîåé è â ñåðäöå ïîäîáíî ñëîâàì îðàêóëà. (3) À êîãäà óìîëêëè, ñêàçàë Êâèíêöèé, ÷òîáû çà äâà ìåñÿöà îòûñêàëè ðèìñêèõ ãðàæäàí, êîòîðûå ó íèõ â ðàáñòâå, è îòîñëàëè áû ê íåìó â Ôåññàëèþ, èáî ïîçîð îáðóøèòñÿ íà èõ ãîëîâû, åñëè â îñâîáîæäåííîé ñòðàíå îñâîáîäèòåëè îñòàíóòñÿ â ðàáñòâå. (4) È ãðîìêî áëàãîäàðèëè âñå Êâèíêöèÿ åùå è çà òî, ÷òî ïîáóæäàåò èõ èñïîëíèòü äîëã ñòîëü ñâÿùåííûé è íåïðåëîæíûé. (5)  Ãðåöèè â ñàìîì äåëå âåñüìà ìíîãî áûëî ðèìëÿí, ÷òî ïîïàëè â ïëåí âî âðåìÿ Ïóíè÷åñêîé âîéíû, è, êàê íèêòî èç ñâîèõ èõ íå âûêóïèë, òî Ãàííèáàë èõ ïðîäàë. (6) Ñêîëü âåëèêî áûëî ÷èñëî ïëåííûõ, ìîæíî ñóäèòü ïî ðàññêàçó Ïîëèáèÿ: îí ïèøåò, ÷òî ñîäåðæàíèå èõ îáîøëîñü àõåéöàì â ñòî òàëàíòîâ; âûêóï æå çà êàæäîãî óñòàíîâëåí áûë â ïÿòüñîò äåíàðèåâ. Òàê ÷òî, åñëè ðàñ÷åñòü, âûõîäèò, ÷òî áûëî èõ â Àõàéå òûñÿ÷à äâåñòè ÷åëîâåê, (7) à èç òîãî ìîæíî âûâåñòü, êàêîå ÷èñëî áûëî âî âñåé Ãðåöèè. (8) Ñîáðàíèå íå ðàçîøëîñü åùå, êîãäà óâèäåëè, ÷òî ãàðíèçîí, çäåñü ñòîÿâøèé, ñïóñêàåòñÿ ñ Àêðîêîðèíôà, øàãàåò ïðÿìî ê âîðîòàì è ïîêèäàåò ãîðîä. (9) Ïîëêîâîäåö ïîñëåäîâàë çà ñâîèìè âîèíàìè, à âñå øëè çà íèì è ãðîìêî ñëàâèëè ñïàñèòåëÿ è îñâîáîäèòåëÿ; è ðàñïðîñòèâøèñü ñ ïðîâîæàâøèìè, âîçâðàòèëñÿ Êâèíêöèé â Ýëàòèþ ñ.144 ïî òîé æå äîðîãå, ïî êàêîé ïðèøåë. (10)  Ýëàòèè îí ïðèêàçàë ëåãàòó Àïïèþ Êëàâäèþ âåñòè âñå âîéñêî ÷åðåç Ôåññàëèþ è Ýïèð â Îðèê109 è òàì îæèäàòü åãî. Èáî èìåííî èç Îðèêà ðåøèë Êâèíêöèé ïåðåïðàâëÿòü âîéñêî â Èòàëèþ. (11) È íàïèñàë òîò÷àñ áðàòó Ëóöèþ Êâèíêöèþ, êîòîðûé áûë åãî ëåãàòîì è êîìàíäîâàë ôëîòîì, ñîáðàòü â Îðèêå ñî âñåõ êîíöîâ Ãðåöèè ñóäà äëÿ ïåðåâîçêè âîèíîâ. |
50. Has velut parentis voces cum audirent, manare omnibus gaudio lacrimae, adeo ut ipsum quoque confunderent dicentem. [2] Paulisper fremitus approbantium dicta fuit monentiumque aliorum alios ut eas voces velut oraculo missas in pectora animosque demitterent. [3] Silentio deinde facto petiit ab iis ut cives Romanos, si qui apud eos in servitute essent, conquisitos intra duos menses mitterent ad se in Thessaliam; ne ipsis quidem honestum esse in liberata terra liberatores eius servire. [4] Omnes acclamarunt gratias se inter cetera etiam ob hoc agere, quod admoniti essent ut tam pio, tam necessario officio fungerentur. [5] Ingens numerus erat bello Punico captorum, quos Hannibal, cum ab suis non redimerentur, venum dederat. [6] Multitudinis eorum argumentum sit, quod Polybius scribit centum talentis eam rem Achaeis stetisse, cum quingenos denarios pretium in capita, quod redderetur dominis, statuissent. Mille enim ducentos ea ratione Achaia habuit. [7] Adice nunc pro portione, quot verisimile sit Graeciam totam habuisse. [8] Nondum conventus dimissus erat, cum respiciunt praesidium ab Acrocorintho descendens protinus duci ad portam atque abire. [9] Quorum agmen imperator secutus prosequentibus cunctis, servatorem liberatoremque acclamantibus, salutatis dimissisque iis eadem qua venerat via Elatiam rediit. [10] Inde cum omnibus copiis Ap. Claudium legatum dimittit. Per Thessaliam atque Epirum ducere Oricum iubet atque se ibi opperiri; inde namque in animo esse exercitum in Italiam traicere. [11] Et L. Quinctio fratri, legato et praefecto classis, scribit ut onerarias ex omni Graeciae ora eodem contraheret. |