Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1935/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
32. (1) Ïîñëå òîãî êàê Àíòèîõ áåæàë îò Ôåðìîïèë, à Ôèëèïï èçãíàë Àìèíàíäðà èç Àôàìàíèè, Ãèåðîêë ñàìî÷èííî ïîñëàë ãîíöîâ ê àõåéñêîìó ïðåòîðó Äèîôàíó è, äîãîâîðèâøèñü î öåíå, ïåðåäàë îñòðîâ àõåéöàì. (2) Ðèìëÿíå æå ñ÷èòàëè, ÷òî ïî ñïðàâåäëèâîñòè ýòî äîëæíà áûëà áûòü èõ âîåííàÿ äîáû÷à: âåäü íå äëÿ Äèîôàíà, íå ðàäè àõåéöåâ áèëèñü ïðè Ôåðìîïèëàõ êîíñóë Ìàíèé Àöèëèé è ðèìñêèå ëåãèîíû. (3)  îòâåò Äèîôàí òî îïðàâäûâàëñÿ çà ñåáÿ è ñâîå ïëåìÿ, òî ðàññóæäàë î ïðàâîâîé ñòîðîíå äåëà. (4) Èíûå àõåéöû ñâèäåòåëüñòâîâàëè, ÷òî îíè è ñ ñàìîãî íà÷àëà âîçðàæàëè ïðîòèâ ýòîé çàòåè, è òåïåðü îñóæäàþò óïðÿìñòâî ïðåòîðà. Ïî èõ íàñòîÿíèþ áûëî ðåøåíî, ÷òî ýòî äåëî áóäåò ïåðåäàíî íà óñìîòðåíèå Òèòà Êâèíêöèÿ. (5) Êâèíêöèé áûë êðóò ñ ïðåêîñëîâÿùèìè, íî îòõîä÷èâ, êîãäà åìó óñòóïàëè. Ñìÿã÷èâøèñü ëèöîì è ãîëîñîì, îí ñêàçàë: «Åñëè ÿ ñî÷òó, ÷òî àõåéöàì ïîëåçíî îáëàäàòü ýòèì îñòðîâîì, ÿ ïîõîäàòàéñòâóþ ïåðåä ñåíàòîì è íàðîäîì ðèìñêèì, ÷òîáû âàì áûëî äîçâîëåíî âëàäåòü èì. (6) Ïîãëÿäèòå, îäíàêî, íà ÷åðåïàõó: âòÿíóâøèñü â ñâîé ïàíöèðü, îíà çàùèùåíà îò ëþáûõ óäàðîâ, íî åñëè âûñóíåò íàðóæó êàêóþ-íèáóäü ÷àñòü òåëà, òî, îáíàæèâ åå, ñäåëàåòñÿ ñëàáîé è óÿçâèìîé81; òî÷íî òàê æå è âàì, àõåéöû, îêðóæåííûì ñî âñåõ ñòîðîí ìîðåì, (7) íåòðóäíî îáúåäèíèòü, à îáúåäèíèâ, çàùèùàòü âñå òî, ÷òî â ïðåäåëàõ Ïåëîïîííåñà. (8) Íî êàê òîëüêî âû, æàæäàÿ ïðèîáðåñòè áîëüøå, âûéäåòå, òî âñå âàøå, ÷òî áóäåò ñíàðóæè, îêàæåòñÿ îáíàæåíî è îòêðûòî ëþáûì óäàðàì». (9) Âåñü ñîâåò ñîãëàñèëñÿ ñ ýòèì, è Äèîôàí íå ñìåë äîëåå íàñòàèâàòü — Çàêèíô áûë ïåðåäàí ðèìëÿíàì. |
32. Is post fugam ab Thermopylis Antiochi Amynandrumque a Philippo Athamania pulsum missis ultro ad Diophanen praetorem Achaeorum nuntiis pecunia pactus insulam Achaeis tradidit. [2] Id praemium belli suum esse aequum censebant Romani: non enim M’. Acilium consulem legionesque Romanas Diophani et Achaeis ad Thermopylas pugnasse. [3] Diophanes adversus haec purgare interdum sese gentemque, interdum de iure facti disserere. [4] Quidam Achaeorum et initio eam se rem aspernatos testabantur et tunc pertinaciam increpitabant praetoris; auctoribusque iis decretum est, ut T. Quinctio ea res permitteretur. [5] Erat Quinctius sicut adversantibus asper, ita, si cederes, idem placabilis. Omissa contentione vocis vultusque «si utilem» inquit «possessionem eius insulae censerem Achaeis esse, auctor essem senatui populoque Romano ut eam vos habere sinerent; [6] ceterum sicut testudinem, ubi collecta in suum tegumen est, tutam ad omnes ictus video esse, ubi exserit partes aliquas, quodcumque nudavit, obnoxium atque infirmum habere, haud dissimiliter vos, Achaei, clausos undique mari, [7] quae intra Peloponnesi sunt terminos, ea et iungere vobis et iuncta tueri facile, [8] simul aviditate plura amplectendi hinc excedatis, nuda vobis omnia, quae extra sint, et exposita ad omnes ictus esse». [9] Adsentienti omni concilio nec Diophane ultra tendere auso Zacynthus Romanis traditur. |