Ïåðåâîä Ñ. À. Èâàíîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1935/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
33. (1)  ýòî æå âðåìÿ öàðü Ôèëèïï ñïðîñèë ó îòïðàâëÿâøåãîñÿ ê Íàâïàêòó êîíñóëà, õî÷åò ëè òîò, ÷òîáû îí çàíÿë òåì âðåìåíåì ãîðîäà, îòëîæèâøèåñÿ îò ñîþçà ñ ðèìëÿíàìè. (2) Ïîëó÷èâ ðàçðåøåíèå, îí äâèíóë âîéñêà íà Äåìåòðèàäó, îòëè÷íî çíàÿ, êàêîå òàì ñåé÷àñ öàðèò ñìÿòåíèå. (3) Àíòèîõ åå êèíóë, íà ýòîëèéöåâ íåëüçÿ áûëî ïîëîæèòüñÿ — îò÷àÿâøèñü âî âñåì, ãîðîæàíå äåíü è íî÷ü æäàëè ïðèõîäà âðàãà: èëè Ôèëèïïà, èëè ðèìëÿí, êîòîðûõ áîÿëèñü òåì áîëüøå, ÷åì ñïðàâåäëèâåå òå íà íèõ ãíåâàëèñü. (4) Òàì íàõîäèëàñü áåñïîðÿäî÷íàÿ òîëïà öàðñêèõ âîèíîâ; íåêîòîðûå èç íèõ áûëè îñòàâëåíû ðàíüøå â êà÷åñòâå ãàðíèçîíà, íî áîëüøèíñòâî ñîñòàâëÿëè òå, ïî ïðåèìóùåñòâó áåçîðóæíûå, êòî áåæàë ñþäà ïîçäíåå, ïîñëå ïîðàæåíèÿ. Ó íèõ íåäîñòàâàëî íè ñèë, íè äóõà, ÷òîáû âûäåðæèâàòü îñàäó. (5) Òàê ÷òî, êîãäà Ôèëèïï âûñëàë âïåðåä ãîíöîâ, ïîäàâøèõ èì íàäåæäó íà ïðîùåíèå, îíè îòâåòèëè, ÷òî ãîðîä îòêðûâàåò öàðþ âîðîòà. (6) Êàê òîëüêî îí ïîÿâèëñÿ, íåêîòîðûå èç âèäíûõ ëþäåé óäàëèëèñü èç ãîðîäà, Ýâðèëîõ82 æå ïîêîí÷èë ñ ñîáîé. Âîèíû Àíòèîõà, ñîãëàñíî óñëîâèÿì, áûëè ïðåïðîâîæäåíû ÷åðåç Ìàêåäîíèþ è Ôðàêèþ â Ëèñèìàõèþ ïîä ìàêåäîíñêîé îõðàíîé, ÷òîáû èì íèêòî íå ïðè÷èíèë âðåäà. (7)  Äåìåòðèàäå áûëî è íåñêîëüêî êîðàáëåé, íàä êîòîðûìè íà÷àëüñòâîâàë Èñèäîð83. Îíè òàêæå áûëè îòïóùåíû âìåñòå ñî ñâîèì íà÷àëüíèêîì. Çàòåì Ôèëèïï çàíÿë Äîëîïèþ, Àïåðàíòèþ è íåêîòîðûå ãîðîäà Ïåððåáèè. |
33. Per idem tempus Philippus rex proficiscentem consulem ad Naupactum percunctatus, si se interim quae defecissent ab societate Romana urbes recipere vellet, [2] permittente eo ad Demetriadem copias admovit haud ignarus, quanta ibi tum turbatio esset. [3] Destituti enim ab omni spe, cum desertos se ab Antiocho, spem nullam in Aetolis esse cernerent, dies noctesque aut Philippi hostis adventum aut infestiorem etiam, quo iustius irati erant, Romanorum expectabant. [4] Turba erat ibi incondita regiorum, qui primo pauci in praesidio relicti, postea plures, plerique inermes, ex proelio adverso fuga delati, nec virium nec animi satis ad obsidionem tolerandam habebant; [5] itaque praemissis a Philippo, qui spem impetrabilis veniae ostendebant, responderunt patere portas regi. [6] Ad primum eius ingressum principum quidam urbe excesserunt, Eurylochus mortem sibi conscivit. Antiochi milites — sic enim pacti erant — per Macedoniam Thraeciamque prosequentibus Macedonibus, ne quis eos violaret, Lysimachiam deducti sunt. [7] Erant et paucae naves Demetriade, quibus praeerat Isidorus; eae quoque cum praefecto suo dimissae sunt. Inde Dolopiam et Aperantiam et Perrhaebiae quasdam civitates recipit. |