Ïåðåâîä Ý. Ã. Þíöà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, 1936/1983. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
11. (1) Êîãäà îí ïðèøåë äîìîé è ìàòü ñòàëà åìó îáúÿñíÿòü, êàê îí äîëæåí ãîòîâèòüñÿ ê ïîñâÿùåíèþ ñåãîäíÿ, è êàê — â ïîñëåäóþùèå äíè, îí îáúÿâèë, ÷òî íè÷åãî ýòîãî äåëàòü íå áóäåò è ÷òî îí âîîáùå ðàçäóìàë ïðèíèìàòü ïîñâÿùåíèå. (2) Ïðè ðàçãîâîðå ïðèñóòñòâîâàë îò÷èì. Ìàòü òóò æå çàâîïèëà, ÷òî ìàëü÷èøêà, âèäèòå ëè, íå ìîæåò ïîòåðïåòü, ÷òîáû íå ñïàòü ñî ñâîåé Ãèñïàëîé êàêèõ-íèáóäü äåñÿòü íî÷åé, ÷òî ýòà çìåÿ òàê îïîèëà åãî ïðèâîðîòíûìè çåëüÿìè, ÷òî îí óæå íè ìàòü, íè îò÷èìà, íè áîãîâ íè âî ÷òî íå ñòàâèò. Ñ êðèêàìè è áðàíüþ ìàòü è îò÷èì âûãíàëè Ýáóòèÿ ñ ÷åòûðüìÿ åãî ñëóãàìè èç äîìó. (3) Þíîøà íàøåë ïðèáåæèùå ó ñâîåé òåòêè Ýáóòèè è ðàññêàçàë, çà ÷òî ìàòü åãî âûãíàëà èç äîìó, à íà äðóãîé äåíü, ïî åå ñîâåòó, îí îòïðàâèëñÿ ê êîíñóëó Ïîñòóìèþ è ñ ãëàçó íà ãëàç âñå åìó ðàññêàçàë. (4) Êîíñóë åãî îòïóñòèë, ïðèêàçàâ ñíîâà ÿâèòüñÿ ÷åðåç òðè äíÿ, à ñàì ðàññïðîñèë Ñóëüïèöèþ, ñâîþ ïî÷òåííóþ òåùó, çíàåò ëè îíà ïîæèëóþ Ýáóòèþ ñ Àâåíòèíà. (5) Êîãäà òà îòâåòèëà, ÷òî çíàåò åå êàê ÷åñòíóþ æåíùèíó ñòðîãèõ ïðàâèë, îí ñêàçàë, ÷òî äîëæåí îáñóäèòü ñ íåé âàæíîå äåëî, è âåëåë Ñóëüïèöèè åå ïðèãëàñèòü. (6) Ïîëó÷èâ ïðèãëàøåíèå, Ýáóòèÿ ïðèõîäèò ê Ñóëüïèöèè, à êîíñóë ÷óòü ïîçæå, âîéäÿ êàê áû íåâçíà÷àé, çàâîäèò ðàçãîâîð îá Ýáóòèè, åå ïëåìÿííèêå. (7) Òà ãîðüêî çàïëàêàëà, ñåòóÿ íà ñóäüáó þíîøè, êîòîðûé, áóäó÷è îãðàáëåí òåìè, îò êîãî ìåíüøå âñåãî ìîæíî áûëî ýòîãî æäàòü, íàõîäèòñÿ òåïåðü ó íåå â äîìå, ïîñëå òîãî, êàê ìàòü åãî âûãíàëà çà òî, ÷òî äîáðîïîðÿäî÷íûé þíîøà (äà ïðîñòÿò åå áîãè) îòêàçàëñÿ áûòü ïîñâÿùåííûì â ãðÿçíûå, êàêèìè èõ ñ÷èòàþò, ìèñòåðèè. |
11. Postquam domum venit, et mater mentionem intulit, quid eo die, quid deinceps ceteris, quae ad sacra pertinerent, faciendum esset, negat eorum se quicquam facturum nec initiari sibi in animo esse. Aderat sermoni vitricus. [2] Confestim mulier exclamat Hispalae concubitu carere eum decem noctes non posse; illius excetrae delenimentis et venenis imbutum nec parentis nec vitrici nec deorum verecundiam habere. Iurgantes hinc mater, hinc vitricus cum quattuor eum servis domo exegerunt. [3] Adulescens inde ad Aebutiam se amitam contulit, causamque ei, cur esset a matre eiectus, narravit, deinde ex auctoritate eius postero die ad consulem Postumium arbitris remotis rem detulit. [4] Consul post diem tertium redire ad se iussum dimisit; ipse Sulpiciam gravem feminam, socrum suam, percunctatus est, ecquam anum Aebutiam ex Aventino nosset. [5] Cum ea nosse probam et antiqui moris feminam respondisset, opus esse sibi ea conventa dixit: mitteret nuntium ad eam, ut veniret. [6] Aebutia accita ad Sulpiciam venit et consul paulo post, velut forte intervenisset, sermonem de Aebutio fratris eius filio infert. [7] Lacrimae mulieri obortae et miserari casum adulescentis coepit, qui spoliatus fortunis, a quibus minime oporteret, apud se tunc esset, eiectus a matre, quod probus adulescens — dii propitii essent — obscenis, ut fama esset, sacris initiari nollet. |