Ïåðåâîä È. È. Ìàõàíüêîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
24. (1) Ïåðñåé ïîâòîðíî îáâèíèë Äåìåòðèÿ ïåðåä îòöîì, íà ýòîò ðàç â ïîäãîòîâêå ê áåãñòâó ÷åðåç Ïåîíèþ è â ïîäêóïå ëèö, èçáðàííûõ èì â ñîïðîâîæäàþùèå. Îñîáóþ ðîëü âî âñåì ýòîì ñûãðàëî ïîäëîæíîå ïèñüìî Òèòà Êâèíêöèÿ. (2) Íèêàêîãî ïðèãîâîðà ïî ýòîìó äåëó, îäíàêî, íå îãëàñèëè, à ðåøåíî áûëî óáèòü Äåìåòðèÿ òàéíî — â çàáîòå ñîâñåì íå î íåì, à î òîì, ÷òîáû êàçíü åãî íå îáíàðóæèëà çàìûñëû Ôèëèïïà ïðîòèâ ðèìëÿí. (3)  òî âðåìÿ êàê ñàì Ôèëèïï îòïðàâèëñÿ èç Ôåññàëîíèêè â Äåìåòðèàäó, Äåìåòðèÿ ñ òåì æå Äèäàñîì îí ïîñëàë â Àñòðåé, ÷òî â Ïåîíèè, à Ïåðñåÿ â Àìôèïîëü — âçÿòü çàëîæíèêîâ ó ôðàêèéöåâ. (4) Ðàññêàçûâàþò, ÷òî Äèäàñó ïðè îòúåçäå Ôèëèïï ïðèêàçàë óáèòü Äåìåòðèÿ. (5) Ïî ïðèãëàøåíèþ Äèäàñà Äåìåòðèé ïðèáûë èç Àñòðåÿ â Ãåðàêëåþ íà ïðàçäíèê ïî ñëó÷àþ æåðòâîïðèíîøåíèÿ, òî ëè äåéñòâèòåëüíî òàì ñïðàâëÿâøåãîñÿ, òî ëè óñòðîåííîãî íàðî÷íî. Ïî ðàññêàçàì, íà òîì ïèðó Äåìåòðèþ äàëè ÿä. (6) Âûïèâ êóáîê, îí ñðàçó ýòî ïî÷óâñòâîâàë. Âñêîðå íà÷àëèñü áîëè, Äåìåòðèé îñòàâèë ïèð è óøåë â ñâîþ ñïàëüíþ, ãäå â ñòðàøíûõ ìó÷åíèÿõ ñåòîâàë íà æåñòîêîñòü îòöà, áðàòîóáèéñòâî Ïåðñåÿ è êîâàðñòâî Äèäàñà. (7) Òîãäà ê íåìó âïóñòèëè íåêèõ Òèðñà èç Ñòóáåððû è Àëåêñàíäðà èç Áåðîè, êîòîðûå çàäóøèëè Äåìåòðèÿ, îáìîòàâ åìó ãîëîâó è øåþ ïîêðûâàëîì. (8) Òàê áûë áåçâèííî óáèò ýòîò þíîøà, ÷üè âðàãè íå óäîâëåòâîðèëèñü êàêèì-íèáóäü îäíèì ñïîñîáîì óìåðùâëåíèÿ. |
24. Demetrium iterum ad patrem accusavit Perseus. Fuga per Paeoniam praeparata arguebatur et corrupti quidam ut comites itineris essent; maxime falsae litterae T. Quinctii urgebant. [2] Nihil tamen palam gravius pronuntiatum de eo est, ut dolo potius interficeretur, nec id cura ipsius, sed ne poena eius consilia adversus Romanos nudaret. [3] Ab Thessalonice Demetriadem ipsi cum iter esset, Astraeum Paeoniae Demetrium mittit cum eodem comite Dida, Perseum Amphipolin ad obsides Thracum accipiendos. [4] Digredienti ab se Didae mandata dedisse dicitur de filio occidendo. [5] Sacrificium ab Dida seu institutum seu simulatum est, ad quod celebrandum invitatus Demetrius ab Astraeo Heracleam venit. In ea cena dicitur venenum datum. [6] Poculo epoto extemplo sensit, et mox coortis doloribus, relicto convivio cum in cubiculum recepisset sese, crudelitatem patris conquerens, parricidium fratris ac Didae scelus incusans torquebatur. [7] Intromissi deinde Thyrsis quidam Stuberraeus et Beroeaeus Alexander iniectis tapetibus in caput faucesque spiritum intercluserunt. [8] Ita innoxius adulescens, cum in eo ne simplici quidem genere mortis contenti inimici fuissent, interficitur. |