Ïåðåâîä È. È. Ìàõàíüêîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
23. (1) Äèäàñ, ïîñëàííûé, êàê óæå áûëî ñêàçàíî, ñîïðîâîæäàòü Äåìåòðèÿ â Ìàêåäîíèþ, âîñïîëüçîâàëñÿ ïðîñòîäóøèåì íåîñòîðîæíîãî þíîøè, íå áåç îñíîâàíèÿ ãíåâàâøåãîñÿ íà ñâîèõ ðîäíûõ. Äèäàñ âî âñåì ñ íèì ñîãëàøàëñÿ, âîçìóùàëñÿ, ñàì ïðåäëàãàë åìó ïîìîùü âî âñåì, ïîêà íàêîíåö ïîä êëÿòâîé â âåðíîñòè íå âûâåäàë åãî òàéíó. (2) Äåìåòðèé çàìûøëÿë áåãñòâî ê ðèìëÿíàì; è ïðàâèòåëü Ïåîíèè ïîêàçàëñÿ åìó ïîñëàííûì áîãàìè â ïîìîùíèêè, ïîòîìó ÷òî ÷åðåç åãî ïðîâèíöèþ Äåìåòðèé íàäåÿëñÿ óñêîëüçíóòü, íå ïîäâåðãàÿñü îïàñíîñòè. (3) Î åãî çàìûñëå òóò æå äîëîæåíî áûëî áðàòó, à òîò âåëåë óâåäîìèòü è îòöà, (4) â ëàãåðü ïðè Ïåòðå ïîñëàëè ïèñüìî, — Ãåðîäîð, ïåðâûé äðóã Äåìåòðèÿ, áûë âçÿò ïîä ñòðàæó, à çà ñàìèì Äåìåòðèåì ó÷ðåäèëè òàéíûé íàäçîð. (5) Ýòî ñäåëàëî ìó÷èòåëüíûì âîçâðàùåíèå öàðÿ â Ìàêåäîíèþ. Îí áûë ðàçãíåâàí óæå è îáíàðóæèâøèìèñÿ ïðîñòóïêàìè, îäíàêî ðåøèë äîæäàòüñÿ ëþäåé, ïîñëàííûõ â Ðèì äëÿ òùàòåëüíîãî, êàê îí äóìàë, ðàññëåäîâàíèÿ. (6)  òàêèõ äóøåâíûõ ìó÷åíèÿõ îí ïðåáûâàë íåñêîëüêî ìåñÿöåâ, ïîêà íå ïðèáûëè åãî ïîñëû, çàðàíåå — åùå â Ìàêåäîíèè — îáäóìàâøèå, ÷òî îíè ñîîáùàò èç Ðèìà. (7) Ñðåäè ïðî÷åé êëåâåòû öàðþ áûëî ïåðåäàíî ïîäëîæíîå ïèñüìî, ñêðåïëåííîå ïîääåëüíîé ñ.376 ïå÷àòüþ Òèòà Êâèíêöèÿ41. (8)  ïèñüìå ñîäåðæàëàñü ïðîñüáà çà Äåìåòðèÿ[1] íà òîò ñëó÷àé, åñëè óâëå÷åííûé æàæäîé âëàñòè þíîøà óæå ñäåëàë êàêîé-òî íåâåðíûé øàã: íèêàêèõ-äå óìûñëîâ ïðîòèâ êîãî-òî èç ðîäñòâåííèêîâ ó öàðåâè÷à íåò, äà è îí, Òèò Êâèíêöèé, ñîâñåì íå òîò ÷åëîâåê, ÷òîáû ñòàòü âäîõíîâèòåëåì êàêîãî-íèáóäü íå÷åñòèâîãî çàìûñëà42. (9) Ýòî ïèñüìî ïðèäàëî äîñòîâåðíîñòè Ïåðñååâûì îáâèíåíèÿì. Ãåðîäîðà òóò æå ñòàëè ïûòàòü, äîëãî ìó÷èëè, íî îí íè â ÷åì íå ïðèçíàëñÿ è óìåð ïîä ïûòêîé. |
23. Missus hic comes, ut ante dictum est, cum simplicitatem iuvenis incauti et suis haud immerito suscensentis assentando indignandoque et ipse vicem eius captaret, in omnia ultro suam offerens operam, fide data arcana eius elicuit. [2] Fugam ad Romanos Demetrius meditabatur; cui consilio adiutor deum beneficio oblatus videbatur Paeoniae praetor, per cuius provinciam spem ceperat elabi tuto posse. [3] Hoc consilium extemplo et fratri proditur et auctore eo indicatur patri. [4] Litterae primum ad obsidentem Petram adlatae sunt. Inde Herodorus — princeps hic amicorum Demetrii erat — in custodiam est coniectus et Demetrius dissimulanter adservari iussus. [5] Haec super cetera tristem adventum in Macedoniam regi fecerunt. Movebant eum et praesentia crimina: expectandos tamen, quos ad exploranda omnia Romam miserat censebat. [6] His anxius curis cum aliquot menses egisset, tandem legati, iam ante praemeditati in Macedonia quae ab Roma renuntiarent, venerunt; [7] qui super cetera scelera falsas etiam litteras, signo adulterino T. Quinctii signatas, reddiderunt regi. [8] Deprecatio in litteris erat si quid adulescens cupiditate regni prolapsus secum egisset: nihil eum adversus suorum quemquam facturum neque eum se esse qui ullius impii consilii auctor futurus videri possit. [9] Hae litterae fidem Persei criminibus fecerunt. Itaque Herodorus extemplo diu excruciatus sine indicio rei ullius in tormentis moritur. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß