Ïåðåâîä È. È. Ìàõàíüêîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
35. (1) Êîíñóëàì èõ ïðîâèíöèÿ íå äîñòàâèëà ìíîãî õëîïîò. Îòîçâàííûé â Ðèì äëÿ ïðîâåäåíèÿ âûáîðîâ Ìàðê Áåáèé îáúÿâèë ñ.383 êîíñóëàìè Àâëà Ïîñòóìèÿ Àëüáèíà Ëóñêà è Ãàÿ Êàëüïóðíèÿ Ïèçîíà. (2)  ïðåòîðû áûëè âûáðàíû Òèáåðèé Ñåìïðîíèé Ãðàêõ, Ëóöèé Ïîñòóìèé Àëüáèí, Ïóáëèé Êîðíåëèé Ìàììóëà, Òèáåðèé Ìèíóöèé Ìîëëèêóë, Àâë Ãîñòèëèé Ìàíöèí è Ãàé Ìåíèé.  ìàðòîâñêèå èäû âñå îíè âñòóïèëè â äîëæíîñòü. (3)  íà÷àëå ýòîãî ãîäà, â êîòîðûé êîíñóëàìè áûëè Àâë Ïîñòóìèé Àëüáèí è Ãàé Êàëüïóðíèé Ïèçîí, êîíñóë Àâë Ïîñòóìèé ïðåäñòàâèë ñåíàòó ïðèáûâøèõ èç Áëèæíåé Èñïàíèè îò Êâèíòà Ôóëüâèÿ Ôëàêêà ëåãàòà Ëóöèÿ Ìèíóöèÿ è äâóõ âîéñêîâûõ òðèáóíîâ, Òèòà Ìåíèÿ è Ëóöèÿ Òåðåíöèÿ Ìàññèëèîòà. (4) Ðàññêàçàâ î äâóõ óñïåøíûõ ñðàæåíèÿõ, ñäà÷å êåëüòèáåðîâ è ïîêîðåíèè ïðîâèíöèè, îíè çàÿâèëè, ÷òî íà ýòîò ãîä èì íå íóæíî íè îáû÷íîãî æàëîâàíüÿ, íè õëåáà äëÿ âîéñêà. (5) Ïðîñÿò æå îíè ñåíàò î òîì, ÷òîáû çà èõ óäà÷ó áûëè âîçäàíû ïî÷åñòè áåññìåðòíûì áîãàì, (6) è î òîì, ÷òîáû Êâèíòó Ôóëüâèþ, çàêàí÷èâàþùåìó ñâîé ñðîê ïðåáûâàíèÿ â ïðîâèíöèè, ðàçðåøåíî áûëî âûâåñòè îòòóäà âîéñêî, ìóæåñòâåííî ñëóæèâøåå è åìó, è ìíîãèì ïðåòîðàì äî íåãî. Ýòî íå òîëüêî äî́ëæíî, íî è íåîáõîäèìî: (7) âîèíû òàê óïîðñòâóþò, ÷òî íåâîçìîæíî èõ äîëåå óäåðæèâàòü â ïðîâèíöèè, è åñëè èõ íå îòïóñòÿò, òî îíè óéäóò ñàìîâîëüíî, à åñëè êòî ïîïðîáóåò óäåðæàòü èõ ëþáîé öåíîé, òî âñïûõíåò ìÿòåæ. (8) Îáîèì êîíñóëàì ñåíàò íàçíà÷èë ïðîâèíöèåé Ëèãóðèþ. Ïîñëå ýòîãî áðîñèëè æðåáèé ïðåòîðû. Àâëó Ãîñòèëèþ äîñòàëàñü ãîðîäñêàÿ ïðåòóðà, à Òèáåðèþ Ìèíóöèþ — äåëà ñ ÷óæåçåìöàìè. Ïóáëèþ Êîðíåëèþ âûïàëà Ñèöèëèÿ, Ãàþ Ìåíèþ — Ñàðäèíèÿ. (9) Äàëüíÿÿ Èñïàíèÿ äîñòàëàñü Ëóöèþ Ïîñòóìèþ, à Áëèæíÿÿ — Òèáåðèþ Ñåìïðîíèþ, (10) êîòîðîìó ïðåäñòîÿëî ñìåíèòü Êâèíòà Ôóëüâèÿ Ôëàêêà. Íå æåëàÿ, ÷òîáû ïðîâèíöèÿ îñòàëàñü áåç îïûòíîãî âîéñêà, Ñåìïðîíèé ñêàçàë ñëåäóþùåå: «Îòâåòü ìíå, Ëóöèé Ìèíóöèé, ñ÷èòàåøü ëè òû, ñîîáùàÿ î ïîêîðåíèè ïðîâèíöèè, ÷òî êåëüòèáåðû áóäóò âåðíû ñâîåìó ñëîâó, òàê ÷òî ýòó ïðîâèíöèþ ìîæíî çàíèìàòü è áåç âîéñêà? (11) Åñëè æå íå ìîæåøü ðó÷àòüñÿ çà âåðíîñòü âàðâàðîâ è ñ÷èòàåøü, ÷òî â Áëèæíåé Èñïàíèè íåëüçÿ îáîéòèñü áåç âîéñêà, òî ñêàæè: ñîâåòóåøü ëè òû ñåíàòó ïîñëàòü â Èñïàíèþ ïîïîëíåíèå, ÷òîáû îòïóñòèòü òîëüêî òåõ ñîëäàò, êîòîðûå îòñëóæèëè ñâîé ñðîê, (12) à îñòàâøèõñÿ ñòàðûõ âîèíîâ ñìåøàòü ñ íîâîáðàíöàìè? èëè ñîâåòóåøü, âûâåäÿ ñòàðûå ëåãèîíû öåëèêîì, íàáðàòü è ïîñëàòü íîâûå, õîòÿ ïðåíåáðåæåíèå ê íîâè÷êàì ìîæåò ïîáóäèòü ê âîññòàíèþ äàæå áîëåå ìèðíûõ âàðâàðîâ? (13) Äèêóþ, ìÿòåæíóþ ïðîâèíöèþ ëåã÷å óñìèðèòü íà ñëîâàõ, ÷åì íà äåëå. Êàê ÿ ïîíÿë, ñäàëèñü è ïîêîðèëèñü òîëüêî òå íåìíîãèå ãîðîäà, êîòîðûõ ïîíóæäàëî ê ýòîìó ñîñåäñòâî íàøèõ çèìíèõ ëàãåðåé, à áîëåå îòäàëåííûå òàê è íå ñëîæèëè îðóæèÿ. (14) À ðàç òàê, ÿ çàðàíåå çàÿâëÿþ, îòöû-ñåíàòîðû, ÷òî áóäó óïðàâëÿòü ïðîâèíöèåé ñ òåì âîéñêîì, êîòîðîå íàõîäèòñÿ òàì ñåé÷àñ. Åñëè æå Ôëàêê âûâåäåò ëåãèîíû, òî ÿ âûáåðó äëÿ çèìîâêè çàìèðåííûå îáëàñòè, íî íå ïîäñòàâëþ íåîïûòíûõ âîèíîâ ïîä óäàðû ëþòîãî âðàãà». ñ.384 |
35. Otiosam provinciam consules habuerunt. M. Baebius comitiorum causa Romam revocatus consules creavit A. Postumium Albinum Luscum et C. Calpurnium Pisonem. [2] Praetores exinde facti Ti. Sempronius Gracchus L. Postumius Albinus P. Cornelius Mammula, Ti. Minucius Molliculus A. Hostilius Mancinus C. Maenius. Ii omnes magistratum idibus Martiis inierunt. [3] Principio eius anni quo A. Postumius Albinus et C. Calpurnius Piso consules fuerunt, ab A. Postumio consule in senatum introducti, qui ex Hispania citeriore venerant a Q. Fulvio Flacco, L. Minucius legatus et duo tribuni militum, T. Maenius et L. Terentius Massiliota. [4] Hi cum duo secunda proelia, deditionem Celtiberiae, confectam provinciam nuntiassent, nec stipendio quod mitti soleret nec frumento portato ad exercitum in eum annum opus esse, [5] petierunt ab senatu primum, ut ob res prospere gestas diis immortalibus honos haberetur, [6] deinde ut Q. Fulvio decedenti de provincia deportare inde exercitum, cuius forti opera et ipse et multi ante eum praetores usi essent, liceret. Quod fieri, praeterquam quod ita deberet, etiam prope necessarium esse: [7] ita enim obstinatos esse milites ut non ultra retineri posse in provincia viderentur, iniussuque abituri inde essent si non dimitterentur, aut in perniciosam, si quis impense retineret, seditionem exarsuri. [8] Consulibus ambobus provinciam Ligures esse senatus iussit. Praetores inde sortiti sunt: A. Hostilio urbana, Ti. Minucio peregrina obvenit, P. Cornelio Sicilia, C. Maenio Sardinia. [9] Hispanias sortiti L. Postumius ulteriorem, Ti. Sempronius citeriorem. [10] Is quia successurus Q. Fulvio erat, ne vetere exercitu provincia spoliaretur, «quaero» inquit «de te, L. Minuci, cum confectam provinciam nunties, existimesne Celtiberos perpetuo in fide mansuros, ita ut sine exercitu ea provincia obtineri possit. [11] Si neque de fide barbarorum quicquam recipere aut firmare nobis potes et habendum illic utique exercitum censes, utrum tandem auctor senatui sis supplementum in Hispaniam mittendi, ut ii modo quibus emerita stipendia sint milites dimittantur, [12] veteribus militibus tirones immisceantur, an deductis de provincia veteribus legionibus novas conscribendi et mittendi, cum contemptum tirocinium etiam mitiores barbaros excitare ad rebellandum possit? [13] Dictu quam re facilius est provinciam ingenio ferocem, rebellatricem confecisse. Paucae civitates, ut quidem ego audio, quas vicina maxime hiberna premebant, in ius dicionemque venerunt; ulteriores in armis sunt. [14] Quae cum ita sint, ego iam hinc praedico, patres conscripti, me exercitu eo qui nunc est rem publicam administraturum: si deducat secum Flaccus legiones, loca pacata me ad hibernacula lecturum neque novum militem ferocissimo hosti obiecturum». |