Ïåðåâîä Ì. Ï. Ôåäîðîâà, È. Ô. Ìàêàðåíêîâà.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì, Â. Ì. Ñìèðèíûì.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, E. T. Sage, A. C. Schlesinger, 1938/1991. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
18. (1) Ýòîò ðàññêàç â ñîâîêóïíîñòè ñ äîíåñåíèåì Ýâìåíà óñêîðèë ïðèçíàíèå Ïåðñåÿ âðàãîì; âåäü òåïåðü ðèìëÿíå óáåäèëèñü, ÷òî ìàêåäîíÿíèí íå òîëüêî ãîòîâèòñÿ ê íàñòîÿùåé âîéíå, êàê ïîäîáàåò öàðþ, íî ïîëüçóåòñÿ âñåìè òàéíûìè ñðåäñòâàìè çëîäååâ è îòðàâèòåëåé. (2) Îðãàíèçàöèÿ âîåííûõ äåéñòâèé áûëà îòëîæåíà äî íîâûõ êîíñóëîâ, íî ñåíàò òóò æå ïîñòàíîâèë, ÷òîáû ïðåòîð Ãíåé Ñèöèíèé, âåäàâøèé ðàçáîðîì ñóäåáíûõ äåë ìåæäó ãðàæäàíàìè è èíîçåìöàìè, íàáðàë ñîëäàò, (3) ïðèâåë èõ â Áðóíäèçèé è â áëèæàéøåå æå âðåìÿ ïåðåïðàâèë â Àïîëëîíèþ, ãîðîä Ýïèðà, çàíÿòü ïðèáðåæíûå ãîðîäà, êóäà êîíñóë, êîòîðîìó äîñòàíåòñÿ ïðîâèíöèÿ Ìàêåäîíèÿ, ìîã áåçîïàñíî ïðèñòàòü ê áåðåãó è ñïîêîéíî âûñàäèòü âîéñêî. (4) Îïàñíàÿ è òÿæêàÿ áîëåçíü çàäåðæàëà Ýâìåíà íà îñòðîâå Ýãèíå, íî åäâà îïðàâèâøèñü, îí âîçâðàòèëñÿ â Ïåðãàì è âåñüìà ýíåðãè÷íî ïðèíÿëñÿ çà ïîäãîòîâêó ê âîéíå, ïîáóæäàåìûé ê ýòîìó êàê ñòàðèííîé âðàæäîé ê Ïåðñåþ, òàê è íåäàâíèì åãî ïîêóøåíèåì. (5) Èç Ðèìà ê íåìó ïðèáûëè ïîñëû ñ ïîçäðàâëåíèåì ïî ñëó÷àþ ñïàñåíèÿ îò âåëèêîé îïàñíîñòè. (6) Èòàê, Ìàêåäîíñêàÿ âîéíà áûëà îòëîæåíà íà ãîä, è âñå ïðåòîðû óæå ðàçúåõàëèñü ïî ñâîèì ïðîâèíöèÿì; òîëüêî Ìàðê Þíèé è Ñïóðèé Ëóêðåöèé, êîòîðûì äîñòàëèñü îáå Èñïàíèè, äîêó÷àëè ñåíàòó îäíèìè è òåìè æå ïîñòîÿííûìè ïðîñüáàìè, ïîêà íå äîáèëèñü ðàçðåøåíèÿ ïîïîëíèòü ñâîè âîéñêà. Èì ïðèêàçàëè ïðèçâàòü òðè ñ.432 òûñÿ÷è ïåõîòèíöåâ è ñòî ïÿòüäåñÿò âñàäíèêîâ â ðèìñêèå ëåãèîíû (7) è ïîòðåáîâàòü îò ñîþçíèêîâ ïÿòü òûñÿ÷ ïåõîòèíöåâ è òðèñòà âñàäíèêîâ äëÿ ñîþçíîãî âîéñêà.  Èñïàíèþ ýòî ïîïîëíåíèå ïåðåïðàâèëè óæå íîâûå ïðåòîðû. |
18. Haec ad ea quae ab Eumene delata erant accessere, quo maturius hostis Perseus iudicaretur, quippe quem non iustum modo apparare bellum regio animo, sed per omnia clandestina grassari scelera latrociniorum ac veneficiorum cernebant. [2] Belli administratio ad novos consules reiecta est; in praesentia tamen Cn. Sicinium praetorem, cuius inter cives et peregrinos iurisdictio erat, scribere milites placuit, [3] qui Brundisium ducti primo quoque tempore Apolloniam in Epirum traicerentur ad occupandas maritimas urbes, ubi consul cui provincia Macedonia obvenisset, classem appellere tuto et copias per commodum exponere posset. [4] Eumenes, aliquamdiu Aeginae retentus periculosa et difficili curatione, cum primum tuto potuit, profectus Pergamum, praeter pristinum odium recenti etiam scelere Persei stimulante summa vi parabat bellum. [5] Legati eo ab Roma gratulantes quod e tanto periculo evasisset venerunt. [6] Cum Macedonicum bellum in annum dilatum esset, ceteris praetoribus iam in provincias profectis, M. Iunius et Sp. Lucretius, quibus Hispaniae provinciae obvenerant, fatigantes saepe idem petendo senatum, tandem pervicerunt ut supplementum sibi ad exercitum daretur: tria milia peditum, centum et quinquaginta equites in Romanas legiones scribere, [7] in socialem exercitum quinque milia peditum et trecentos equites imperare sociis iussi. Hoc copiarum in Hispanias cum praetoribus novis portatum est. |