Ïåðåâîä Ì. Ë. Ãàñïàðîâà.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå.
Ñâåðåíî ðåäàêöèåé ñàéòà ñ èçäàíèåì 1994 ã.
Ïàãèíàöèÿ ïî èçäàíèþ: Òèò Ëèâèé. Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà. Òîì III. Ì., «Íàóêà», 1994.
Ëàò. òåêñò: T. Livi Periochae omnium librorum, Fragmenta Oxyrhynchi reperta, Iulii Obsequentis Prodigiorum liber. Ed. O. Rossbach. Teubner, 1910. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
ò. III, ñ. 557 Êíèãà 1 (753— (Iá) <…> (Àíê Ìàðöèé), ïîáåäèâ ëàòèíîâ, ïðèáàâëÿåò ê ãîðîäó Àâåíòèíñêèé õîëì, ðàñøèðÿåò ãðàíèöû, âûâîäèò ïîñåëåíèå â Îñòèþ, âîçîáíîâëÿåò îáðÿäû, ó÷ðåæäåííûå Íóìîþ. Öàðñòâîâàíèÿ åãî 24 ãîäà.  åãî ïðàâëåíèå â Ðèì ÿâëÿåòñÿ ýòðóññêèé ãðàæäàíèí Ëóêóìîí, ñûí Äåìàðàòà Êîðèíôñêîãî îò Òàðêâèíèåâ, âñòóïàåò â äðóæáó ñ Àíêîì, ïðèíèìàåò èìÿ Òàðêâèíèÿ Ñòàðøåãî è ïîñëå êîí÷èíû Àíêà çàõâàòûâàåò âëàñòü. Îí èçáèðàåò ñòî ÷åëîâåê â ñåíàò, ïîêîðÿåò ëàòèíîâ, óñòðàèâàåò öèðêîâûå èãðû, ïîïîëíÿåò öåíòóðèè âñàäíèêîâ, îêðóæàåò ãîðîä ñòåíîþ, ñòðîèò êëîàêè. Óáèò ñûíîâüÿìè Àíêà, ïðîöàðñòâîâàâøè 38 ëåò. (Îí, æåëàÿ èñïûòàòü ãàäàòåëüíîå èñêóññòâî àâãóðà Àòòà Íàâèÿ, ñïðîñèë ó íåãî, ìîæåò ëè ñáûòüñÿ òî, î ÷åì îí äóìàåò, è êîãäà òîò ñêàçàë, ÷òî ìîæåò, ïðèêàçàë åìó íîæîì ðàçðåçàòü êàìåíü, ÷òî Àòò òîò÷àñ è ñäåëàë.) Åìó íàñëåäóåò Ñåðâèé Òóëëèé, ðîæäåííûé îò çíàòíîé ïëåííèöû èç Êîðíèêóëà; ãîâîðÿò, åùå â êîëûáåëè áûëî âèäíî ïëàìÿ íàä åãî ãîëîâîé. Îí ïðîâåë ïåðâóþ ïåðåïèñü, óñòàíîâèâ âïðåäü äëÿ íèõ ïÿòèëåòíèé ñðîê, è íàñ÷èòàë, ãîâîðÿò, 80 òûñÿ÷ ãðàæäàí; îí ðàñøèðèë ãîðîä, ïðèñîåäèíèâ ê íåìó õîëìû Êâèðèíàë, Âèìèíàë è Ýñêâèëèí, è ïîñòðîèë âìåñòå ñ ëàòèíàìè õðàì Äèàíû íà Àâåíòèíå. Óáèò Ëóöèåì Òàðêâèíèåì, ñûíîì Ñòàðøåãî, ïî íàóùåíèþ ñîáñòâåííîé äî÷åðè Òóëëèè; öàðñòâîâàíèÿ åãî 44 ãîäà. Çàòåì öàðñêóþ âëàñòü çàõâàòèë Ëóöèé Òàðêâèíèé Ãîðäûé ïîìèìî âîëè è ñåíàòà è íàðîäà. Îí çàâåë ïðè ñåáå âîîðóæåííóþ ñòðàæó. Âîåâàë ñ âîëüñêàìè è íà ñðåäñòâà èç çàõâà÷åííîé äîáû÷è âîçäâèã íà Êàïèòîëèè õðàì Þïèòåðà. Ãàáèè îí ïîä÷èíèë ñâîåé âëàñòè õèòðîñòüþ. Êîãäà ñûíîâüÿ åãî ÿâèëèñü â Äåëüôû è âîïðîñèëè, êòî èç íèõ áóäåò â Ðèìå öàðñòâîâàòü, èì áûëî îòâå÷åíî: òîò, êòî ïåðâûì ïîöåëóåò ñâîþ ìàòü. Îíè èñòîëêîâàëè ýòî îáû÷íûì îáðàçîì, ñîïðîâîæäàâøèé æå èõ Þíèé Áðóò ïðèòâîðíî óïàë è ïîöåëîâàë çåìëþ; è åãî ïîñòóïîê ïîäòâåðäèëè ïîñëåäñòâèÿ. Íåîáóçäàííûì ïðàâëåíèåì ñâîèì Òàðêâèíèé Ãîðäûé ñòÿæàë îáùóþ íåíàâèñòü, íàêîíåö, êîãäà ñûí åãî Ñåêñò ïîñÿãíóë íà öåëîìóäðèå Ëóêðåöèè, òî îíà, ïðèçâàâ îòöà ñâîåãî Òðèöèïèòèíà è ìóæà Êîëëàòèíà, óìîëèëà èõ íå îñòàâèòü åå ñìåðòü íåîòìùåííîþ è ñàìà ïîðàçèëà ñåáÿ êèíæàëîì. Óñèëèÿìè, ãëàâíûì îáðàçîì Áðóòîâûìè, Òàðêâèíèé èçãíàí, öàðñòâîâàíèÿ æå åãî áûëî 25 ëåò. Çàòåì áûëè èçáðàíû êîíñóëàìè Ëóöèé Þíèé Áðóò è Ëóöèé Òàðêâèíèé Êîëëàòèí. |
EX LIBRO I Ia. Adventus Aeneae in Italiam et res gestae. Ascani regnum Albae [Italiae] et deinceps Silviorum. Numitoris filia a Marte compressa nati Romulus et Remus. Amullius obtruncatus. urbs a Romulo condita. senatus lectus. cum Sabinis bellatum. spolia opima Feretrio Iovi lata. in curias populus divisus. Fidenates Veientes victi. Romulus consecratus.Numa Pompilius ritus sacrorum tradidit. porta Iani clausa. Tullus Hostilius Albanos diripuit. trigeminorum pugna. Metti Fufeti supplicium. Tullus fulmine consumptus. Ancus Marcius Latinos devicit, Ostiam condidit. Tarquinius Priscus Latinos superavit, circum fecit, finitimos devicit, muros et cloacas fecit. Servio Tullio caput arsit. Servius Tullius Veientes devicit et populum in classes divisit, aedem Dianae dedicavit. Tarquinius Superbus occiso Tullio regnum invasit. Tulliae scelus in patrem. Turnus Herdonius per Tarquinium occisus. bellum cum Vulscis. fraude Sex. Tarquini Gabi direpti. Capitolium inchoatum. Termonis et Iuventae arae moveri non potuerunt. Lucretia se occidit. Superbi expulsio. regnatum est annis CCLV. Ib. Latinis victis montem Aventinum adsignavit, fines protulit, Hostiam coloniam deduxit. caerimonias a Numa institutas renovavit. Hic temptandae scientiae Atti Navi auguris causa fertur consuluisse eum, an id, de quo cogitaret, effici posset; quod cum ille fieri posse dixisset, iussisse eum novacula cotem praecidere, idque ab Atto protinus factum. [Regnavit annis XXIIII. eo regnante Lucumo, Demarati Corinthî filius, a Tarquinis, Etrusca civitate, Romam venit et in amicitiam Anci receptus Tarquini Prisci nomen ferre coepit et post mortem Anci regnum excepit. centum in patres allegit, Latinos subegit, ludos in circo edidit, equitum centurias ampliavit, urbem muro circumdedit, cloacas fecit.] occisus est ab Anci filiis, cum regnasset annis XXXVIII. Successit ei Servius Tullius, natus ex captiva nobili Corniculana, cui puero athuc in cunis posito caput arsisse traditum erat. is censum primum egit, lustrum condidit, quo censa LXXX milia esse dicuntur, pomerium protulit, colles urbi adiecit Quirinalem Viminalem Aesquilinum, templum Dianae cum Latinis in Aventino fecit. interfectus est a Lucio Tarquinio, Prisci filio, consilio filiae suae Tulliae, cum regnasset annis XLIIII. Post hunc L. Tarquinius Superbus neque patrum neque populi iussu regnum invasit. is armatos circa se in custodiam sui habuit. bellum cum Vulscis gessit et ex spoliis eorum templum in Capitolio Iovi fecit. Gabios dolo in potestatem suam redegit. huius filiis Delphos profectis et consulentibus, quis eorum Romae regnaturus esset, dictum est eum regnaturum, qui primum matrem osculatus esset. quod responsum cum ipsi aliter interpretarentur, Iunius Brutus, qui cum his profectus erat, prolapsum se simulavit et terram osculatus est. idque factum eius eventus conprobavit. nam cum inpotenter se gerendo Tarquinius Superbus omnes in odium sui adduxisset, ad ultimum propter expugnatam nocturna vi a Sexto, filio eius, Lucretiae pudicitiam, quae ad se vocato patre Tricipitino et viro Conlatino obtestata, ne inulta mors eius esset, cultro se interfecit, Bruti opera maxime expulsus est, cum regnasset annos XXV. tum consules primi creati sunt L. Iunius Brutus L. Tarquinius Conlatinus. |