Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà

Ïåðèîõà êíèãè 28

Òèò Ëèâèé. Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà. Òîì III. Ì., èçä-âî «Ëàäîìèð», 2002.
Ïåðåâîä Ì. Ë. Ãàñïàðîâà.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå.
Ñâåðåíî ðåäàêöèåé ñàéòà ñ èçäàíèåì 1994 ã.
Ïàãèíàöèÿ ïî èçäàíèþ: Òèò Ëèâèé. Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà. Òîì III. Ì., «Íàóêà», 1994.
Ëàò. òåêñò: T. Livi Periochae omnium librorum, Fragmenta Oxyrhynchi reperta, Iulii Obsequentis Prodigiorum liber. Ed. O. Rossbach. Teubner, 1910.
ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ

Êíè­ãà 28 (207—205 ãã.). Îïè­ñû­âà­þò­ñÿ óñïåø­íûå äåé­ñò­âèÿ Ñèëà­íà, Ñöè­ïè­î­íî­âà ëåãà­òà è Ëóöèÿ Ñöè­ïè­î­íà, áðà­òà åãî, â Èñïà­íèè ïðî­òèâ ïóíèé­öåâ, à ïðî­êîí­ñó­ëà Ñóëü­ïè­öèÿ â ñîþ­çå ñ Àòòà­ëîì, öàðåì Àçèè, ïðî­òèâ Ôèëèï­ïà Ìàêåäîí­ñêî­ãî â çàùè­òó ýòî­ëèé­öåâ. Êîí­ñó­ëàì Ìàð­êó Ëèâèþ è Êëàâ­äèþ Íåðî­íó íàçíà­÷åí òðè­óìô, ïðè­÷åì Ëèâèé, ñðà­æàâ­øèé­ñÿ âî ââå­ðåí­íîé åìó îáëà­ñòè, åäåò íà êîëåñ­íè­öå ÷åò­âåð­íåé, à Íåðîí, ÿâèâ­øèé­ñÿ â îáëàñòü òîâà­ðè­ùà, ÷òîáû ïîìî÷ü åãî ïîáåäå, ñëå­äó­åò çà íèì íà êîíå, íî ýòèì ëèøü óìíî­æà­åò ñâîé ïî÷åò è ñëà­âó, ïîòî­ìó ÷òî è íà âîéíå îí äîñòèã áîëü­øå­ãî, ÷åì òîâà­ðèù. Ïîæàð â õðà­ìå Âåñòû ïî âèíå íå óñëåäèâ­øåé çà îãíåì âåñòàë­êè; ïîæàð ïîòó­øåí, âèíîâ­íè­öà çàñå­÷å­íà íàñìåðòü[1]. Ïóá­ëèé Ñöè­ïè­îí â Èñïà­íèè îäåð­æè­âà­åò îêîí­÷à­òåëü­íóþ ïîáåäó íàä ïóíèé­öà­ìè (íà 14-ì ãîäó âîé­íû è íà ïÿòûé ãîä ñâî­åãî òàì ïðå­áû­âà­íèÿ); îòòåñ­íèâ âðà­ãîâ, îí ðàñ­ïðî­ñòðà­íÿ­åò ñâîþ ïîë­íóþ âëàñòü íà îáå Èñïà­íèè. Èç Òàð­ðî­êî­íà îí ïëû­âåò â Àôðè­êó è çàêëþ­÷à­åò äîãî­âîð ñ Ñèôà­êîì, öàðåì Ìàñ­ñè­ëè­åâ; òàì íà ïèðó îí âîç­ëå­æèò íà îäíîì ëîæå ñ Ãàç­ä­ðó­áà­ëîì, ñûíîì Ãèñãî­íî­âûì.  ïàìÿòü îòöà è äÿäè îí óñòðà­è­âà­åò â Íîâîì Êàð­ôà­ãåíå ãëà­äè­à­òîð­ñêèå èãðû, íî ñðà­æà­þò­ñÿ â íèõ íå ãëà­äè­à­òî­ðû, à òå, êòî âûøåë íà àðå­íó â ÷åñòü ñâî­åãî âîæäÿ èëè ïî âûçî­âó; ñðå­äè ïðî­÷èõ äâà áðà­òà-öàðü­êà ðåøà­ëè îðó­æè­åì ñïîð î ñâî­åì öàð­ñòâå. Îñà­äà Ãèñèè, æèòå­ëè êîòî­ðîé ïåðå­áè­ëè íàä ïîãðå­áàëü­íûì êîñò­ðîì ñâî­èõ äåòåé è æåí, à ïîòîì ñàìè áðî­ñè­ëèñü â îãîíü. Ñàì Ñöè­ïè­îí, õîòü è ñòðà­äàë òÿæ­êîé áîëåç­íüþ, ïîäà­âèë áóíò, âñïûõ­íóâ­øèé â ÷àñòè âîé­ñêà, îáî­ä­ðèë âîè­íîâ, ïðè­íóäèë ê ñäà­÷å âîñ­ñòàâ­øèå èñïàí­ñêèå ïëå­ìå­íà è âñòó­ïèë â äðóæ­áó ñ Ìàñè­íèñ­ñîé, öàðåì Íóìè­äèè, êîòî­ðûé îáå­ùàë åìó ñâîþ ïîìîùü, åñëè îí ïåðå­íå­ñåò âîé­íó â Àôðè­êó, à òàê­æå ñ ñ.566 æèòå­ëÿ­ìè Ãàäå­ñà, ïîñëå òîãî êàê îòòóäà óäà­ëèë­ñÿ Ìàãîí, âûçâàí­íûé ïèñü­ìîì èç Êàð­ôà­ãå­íà äëÿ ïåðå­ïðà­âû â Èòà­ëèþ. Âîðîòÿñü â Ðèì, Ñöè­ïè­îí èçáðàí êîí­ñó­ëîì; îí ïðî­ñèò äëÿ ñåáÿ âîé­íó â Àôðè­êå, íî èç-çà ïðî­òè­âî­äåé­ñò­âèÿ Êâèí­òà Ôàáèÿ Ìàê­ñè­ìà ïîëó­÷à­åò íà ñâîþ äîëþ Ñèöè­ëèþ, îäíà­êî ñ ïðà­âîì ïåðå­íå­ñòè âîé­íó â Àôðè­êó, åñëè ïî÷òåò ýòî çà áëà­ãî äëÿ ãîñóäàð­ñòâà. Ìàãîí æå, ñûí Ãàìèëü­êà­ðà, ïåðå­çè­ìî­âàâ íà ìåíü­øåì èç Áàëå­àð­ñêèõ îñò­ðî­âîâ, ïåðå­ïðàâ­ëÿ­åò­ñÿ â Èòà­ëèþ.

EX LIB­RO XXVIII
Res in His­pa­nia pros­pe­re ges­tae a Si­la­no, Sci­pio­nis le­ga­to, et ab L. Sci­pio­ne frat­re ad­ver­sus Poe­nos, a P. Sul­pi­cio pro cos. so­cio At­ta­lo, re­ge Asiae, ad­ver­sus Phi­lip­pum, re­gem Ma­ce­do­num, pro Aeto­lis re­fe­run­tur. cum M. Li­vio et Claudio Ne­ro­ni coss. tri­um­phus dec­re­tus es­set, Li­vius, qui in pro­vin­cia sua rem ges­se­rat, quad­ri­gis in­vec­tus est, Ne­ro, qui in col­le­gae pro­vin­ciam, ut vic­to­riam eius adiu­va­ret, ve­ne­rat, equo se­cu­tus est, et in hoc ha­bi­tu plus glo­riae re­ve­ren­tiae­que ha­buit; nam et plus in bel­lo quam col­le­ga fe­ce­rat. ig­nis in aede Ves­tae neg­le­gen­tia vir­gi­nis, quae non cus­to­die­rat, ex­tinctus est; cae­sa est flag­ro. P. Sci­pio in His­pa­nia cum Poe­nis <de>bel­la­vit XIIII an­no eius bel­li, quin­to post an­no, quam ierat, praeclu­sis­que in to­tum pos­ses­sio­ne pro­vin­ciae eius hos­ti­bus His­pa­nias re­ce­pit; et a Tarraco­ne in Af­ri­cam ad Sypha­cem, re­gem Mas­sy­lio­rum, transvec­tus foe­dus iun­xit. Hasdru­bal Gis­go­nis ibi cum eo in eodem lec­to ce­na­vit. mu­nus gla­dia­to­rium in ho­no­rem pat­ris pat­rui­que Car­tha­gi­ni no­va edidit, non ex gla­dia­to­ri­bus, sed ex his, qui aut in ho­no­rem du­cis aut ex pro­vo­ca­tio­ne des­cen­de­bant; in quo re­gu­li frat­res de reg­no fer­ro con­ten­de­runt. cum Gi­sia urbs ob­pug­na­re­tur, op­pi­da­ni li­be­ros et co­niu­ges ro­go extruc­to oc­ci­de­runt et se in­su­per prae­ci­pi­ta­ve­runt. ip­se Sci­pio, dum gra­vi mor­bo inpli­ci­tus est, se­di­tio­nem in par­te exer­ci­tus mo­tam, con­fir­ma­tus dis­cus­sit re­bel­lan­tes­que His­pa­niae po­pu­los coe­git in de­di­tio­ne<m> ve­ni­re. et ami­ci­tia fac­ta <cum> Ma­si­nis­sa, re­ge Nu­mi­da­rum, qui il­li auxi­lium, si in Af­ri­cam traie­cis­set, pol­li­ce­ba­tur, <cum> Ga­di­ta­nis quo­que post dis­ces­sum in­de Ma­go­nis, cui Car­tha­gi­ne scrip­tum erat, ut in Ita­liam trai­ce­ret, Ro­mam re­ver­sus con­sul­que crea­tus. Af­ri­cam pro­vin­ciam pe­ten­ti contra­di­cen­te Q. Fa­bio Ma­xi­mo Si­ci­lia da­ta est, per­mis­sum­que ut in Af­ri­cam trai­ce­ret, si id e re p. es­se cen­se­ret. Ma­go, Ha­mil­ca­ris fi­lius, a mi­no­re Ba­lea­ri in­su­la, ubi hie­ma­ve­rat, in Ita­liam traie­cit.

  • ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß ÐÅÄÀÊÖÈÈ ÑÀÉÒÀ

  • [1] îðè­ãè­íà­ëå ig­nis in aede Ves­tae neg­le­gen­tia vir­gi­nis, quae non cus­to­die­rat, ex­tinctus est; cae­sa est flag­ro — «Â õðà­ìå Âåñòû ïîãàñ îãîíü èç-çà íåáðåæ­íî­ñòè äåâû (âåñòàë­êè), êîòî­ðàÿ (çà íèì) íå ñëåäè­ëà; îíà âûñå­÷å­íà ïëå­òüþ». (Ïðèì. ðåä. ñàé­òà).
  • ÈÑÒÎÐÈß ÄÐÅÂÍÅÃÎ ÐÈÌÀ
    1364004257 1364004306 1364004307 1364143029 1364143030 1364143031