Ïåðåâîä Ì. Ë. Ãàñïàðîâà.
Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002) Ì. Ë. Ãàñïàðîâ è Ã. Ñ. Êíàáå.
Ñâåðåíî ðåäàêöèåé ñàéòà ñ èçäàíèåì 1994 ã.
Ïàãèíàöèÿ ïî èçäàíèþ: Òèò Ëèâèé. Èñòîðèÿ Ðèìà îò îñíîâàíèÿ ãîðîäà. Òîì III. Ì., «Íàóêà», 1994.
Ëàò. òåêñò: T. Livi Periochae omnium librorum, Fragmenta Oxyrhynchi reperta, Iulii Obsequentis Prodigiorum liber. Ed. O. Rossbach. Teubner, 1910. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
Êíèãà 37 (190 ã.). Êîíñóë Ëóöèé Êîðíåëèé Ñöèïèîí, âçÿâ ñ ñîáîé ëåãàòîì Ñöèïèîíà Àôðèêàíñêîãî (êîòîðûé ñàì îáåùàë ïîéòè ëåãàòîì ïðè áðàòå, åñëè òîìó äàäóò ïîä íà÷àëî Ãðåöèþ) è ñ Ãàåì Ëåëèåì, âëèÿòåëüíûì ÷åëîâåêîì â ñåíàòå, ïîëó÷èâ ñêàçàííîå íàçíà÷åíèå[1], âûñòóïàåò íà âîéíó ñ öàðåì Àíòèîõîì è ïåðâûé èç âñåõ ðèìñêèõ ïîëêîâîäöåâ ïåðåïðàâëÿåòñÿ â Àçèþ. Ðåãèëë ñ ïîìîùüþ ðîäîñöåâ óñïåøíî ñðàæàåòñÿ ïðè Ìèîííåñå ïðîòèâ öàðñêîãî ôëîòà Àíòèîõà. Ñûí Ñöèïèîíà Àôðèêàíñêîãî ïîïàäàåò â ïëåí ê Àíòèîõó, íî îòïóùåí èì ê îòöó. Çàòåì Àíòèîõ ðàçáèò Ëóöèåì Êîðíåëèåì Ñöèïèîíîì ñ ïîìîùüþ ïåðãàìñêîãî öàðÿ Ýâìåíà, ñûíà Àòòàëà; ñ Àíòèîõîì çàêëþ÷àåòñÿ ìèð íà òîì óñëîâèè, ÷òî îí óñòóïàåò âñå îáëàñòè ïî ñþ ñòîðîíó Òàâðà. Ëóöèé Êîðíåëèé Ñöèïèîí, ïîáåäèâ òàêèì îáðàçîì Àíòèîõà, ïîëó÷àåò, ïîäîáíî áðàòó, ïðîçâèùå «Àçèàòñêèé»; Ýâìåí, ñ ÷üåþ ïîìîùüþ áûë ðàçáèò Àíòèîõ, ðàñøèðÿåò ñâîå öàðñòâî; ðîäîñöàì çà òàêóþ æå ïîìîùü óñòóïëåíû íåêîòîðûå ãîðîäà. Âûâåäåíî ïîñåëåíèå â Áîíîíèþ. Ýìèëèé Ðåãèëë, ðàçáèâøèé â ìîðñêîì áîþ ôëîòîâîäöåâ Àíòèîõà, ñïðàâëÿåò ìîðñêîé òðèóìô; Ìàíèé Àöèëèé Ãëàáðèîí ñïðàâëÿåò òðèóìô çà ïîáåäû íàä Àíòèîõîì, èçãíàííûì èç Ãðåöèè, è íàä ýòîëèéöàìè. |
EX LIBRO XXXVII L. Cornelius Scipio cos. legato Scipione Africano fratre (qui se legatum fratris futurum dixerat, si ei Graecia provincia decerneretur, cum C. Laelio, qui multum in senatu poterat, ea provincia dari videretur) profectus ad bellum adversus Antiochum regem gerendum, primus omnium Romanorum ducum in Asia<m> traiecit. Regillus adversus regiam classem Antiochi feliciter pugnavit ad Myonnesum Rhodîs iuvantibus. filius Africani captus ab Antiocho patri remissus est. victo deinde Antiocho ab L. Cornelio Scipione adiuvante Eumene, rege Pergami, Attali filio, pax data est ea condicione, ut omnibus provinciis citra Taurum montem cederet. L. Cornelius Scipio, qui cum Antiocho debellaverat, cognomine fratri exaequatus Asiaticus appellatus. colonia deducta est Bononia. Eumenis, quo iuvante Antiochus victus erat, regnum ampliatum. Rhodîs quoque, qui et ipsi iuverant, quaedam civitates concessae. Aemilius Regillus, qui praefectos Antiochi navali proelio devicerat, navalem triumphum deduxit. M’. Acilius Glabrio de Antiocho, quem Graecia expulerat, et de Aetolis triumphavit. |