Всеобщая история

Кн. II, гл. 31

31. ἀπέ­θανον μὲν οὖν τῶν Κελ­τῶν εἰς τετ­ρα­κισ­μυ­ρίους, ἑάλω­σαν δ᾽ οὐκ ἐλάτ­τους μυ­ρίων, ἐν οἷς καὶ τῶν βα­σιλέων Κογ­κο­λιτά­νος. [2] ὁ δ᾽ ἕτε­ρος αὐτῶν Ἀνη­ρόεσ­τος εἴς τι­να τό­πον συμ­φυ­γὼν μετ᾽ ὀλί­γων προ­σήνεγ­κε τὰς χεῖ­ρας αὑτῷ καὶ τοῖς ἀναγ­καίοις. [3] ὁ δὲ στρα­τηγὸς τῶν Ῥω­μαίων τὰ μὲν σκῦλα συ­ναθ­ροίσας εἰς τὴν Ῥώ­μην ἀπέσ­τει­λε, τὴν δὲ λείαν ἀπέ­δωκε τοῖς προ­σήκου­σιν. [4] αὐτὸς δ᾽ ἀνα­λαβὼν τὰ στρα­τόπε­δα καὶ διελ­θὼν παρ᾽ αὐτὴν τὴν Λι­γυσ­τικὴν εἰς τὴν τῶν Βοίων ἐνέ­βαλε χώ­ραν. πλη­ρώσας δὲ τὰς ὁρμὰς τῶν στρα­τοπέ­δων τῆς ὠφε­λείας, ἐν ὀλί­γαις ἡμέ­ραις ἧκεν με­τὰ τῶν δυ­νάμεων εἰς τὴν Ῥώ­μην. [5] καὶ τὸ μὲν Κα­πετώ­λιον ἐκόσ­μη­σε ταῖς τε ση­μείαις καὶ τοῖς μα­νιάκαις — τοῦ­το δ᾽ ἔστι χρυ­σοῦν ψέ­λιον, ὃ φο­ροῦσι περὶ τὸν τρά­χηλον οἱ Γα­λάται — [6] τοῖς δὲ λοιποῖς σκύ­λοις καὶ τοῖς αἰχμα­λώτοις πρὸς τὴν εἴσο­δον ἐχρή­σατο τὴν ἑαυτοῦ καὶ πρὸς τὴν τοῦ θριάμ­βου­ διακόσ­μη­σιν.

[7] ἡ μὲν οὖν βα­ρυτά­τη τῶν Κελ­τῶν ἔφο­δος οὕτω καὶ τού­τῳ τῷ τρό­πῳ διεφ­θά­ρη, πᾶ­σι μὲν Ἰτα­λιώταις, μά­λισ­τα δὲ Ῥω­μαίοις μέ­γαν καὶ φο­βερὸν ἐπι­κρε­μάσα­σα κίν­δυ­νον. [8] ἀπὸ δὲ τοῦ κα­τορ­θώ­μα­τος τού­του κα­τελ­πί­σαν­τες Ῥω­μαῖοι δυ­νήσεσ­θαι τοὺς Κελ­τοὺς ἐκ τῶν τό­πων τῶν περὶ τὸν Πά­δον ὁλοσ­χε­ρῶς ἐκβα­λεῖν, τούς τε με­τὰ ταῦτα κα­τασ­τα­θέν­τας ὑπά­τους Κόϊντον Φόλουιον καὶ Τί­τον Μά­λιον ἀμφο­τέρους καὶ τὰς δυ­νάμεις με­τὰ πα­ρασ­κευῆς με­γάλης ἐξα­πέσ­τει­λαν ἐπὶ τοὺς Κελ­τούς. [9] οὗτοι δὲ τοὺς μὲν Βοίους ἐξ ἐφό­δου κα­ταπ­λη­ξάμε­νοι συ­νηνάγ­κα­σαν εἰς τὴν Ῥω­μαίων ἑαυτοὺς δοῦ­ναι πίσ­τιν, [10] τὸν δὲ λοιπὸν χρό­νον τῆς στρα­τείας, ἐπι­γε­νομέ­νων ὄμβρων ἐξαι­σίων, ἔτι δὲ λοιμι­κῆς διαθέ­σεως ἐμπε­σούσης αὐτοῖς, εἰς τέ­λος ἄπρακ­τον εἶχον.