Всеобщая история

Кн. II, гл. 50

50. ὁ μὲν οὖν Ἀντί­γονος ἀκού­σας ταῦτα καὶ δό­ξας ἀλη­θινῶς καὶ πραγ­μα­τικῶς ὑπο­δεικ­νύ­ναι τὸν Ἄρα­τον, προ­σεῖχε τοῖς ἑξῆς πρατ­το­μένοις ἐπι­με­λῶς. [2] ἔγρα­ψε δὲ καὶ τοῖς Με­γαλο­πολί­ταις, ἐπαγ­γελ­λό­μενος βοηθή­σειν, ἐὰν καὶ τοῖς Ἀχαιοῖς τοῦ­το βου­λο­μένοις ᾖ. [3] τῶν δὲ περὶ τὸν Νι­κοφά­νη καὶ Κερ­κι­δᾶν ἐπα­νελ­θόντων εἰς οἶκον καὶ τάς τε πα­ρὰ τοῦ βα­σιλέως ἐπι­στο­λὰς ἀπο­δόν­των καὶ τὴν λοιπὴν εὔνοιαν αὐτοῦ καὶ προ­θυμίαν διασα­φούν­των, [4] με­τεωρισ­θέν­τες οἱ Με­γαλο­πολῖ­ται προ­θύμως ἔσχον ἰέναι πρὸς τὴν σύ­νοδον τῶν Ἀχαιῶν καὶ πα­ρακα­λεῖν ἐπι­σπά­σασ­θαι τὸν Ἀντί­γονον καὶ τὰ πράγ­μα­τα κα­τὰ σπουδὴν ἐγχει­ρίζειν αὐτῷ. [5] ὁ δ᾽ Ἄρα­τος διακού­σας κατ᾽ ἰδίαν τῶν περὶ τὸν Νι­κοφά­νη τὴν τοῦ βα­σιλέως αἵρε­σιν, ἣν ἔχοι πρός τε τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ πρὸς αὐτόν, πε­ριχαρὴς ἦν τῷ μὴ διὰ κε­νῆς πε­ποιῆσ­θαι τὴν ἐπί­νοιαν μηδ᾽ εὑρῆσ­θαι κα­τὰ τὴν τῶν Αἰτω­λῶν ἐλπί­δα τὸν Ἀντί­γονον εἰς τέ­λος ἀπηλ­λοτ­ριωμέ­νον ἑαυτοῦ. [6] πά­νυ δὲ πρὸς λό­γον ἡγεῖ­το γί­νεσ­θαι καὶ τὸ τοὺς Με­γαλο­πολί­τας προ­θύ­μους εἶναι διὰ τῶν Ἀχαιῶν φέ­ρειν ἐπὶ τὸν Ἀντί­γονον τὰ πράγ­μα­τα. [7] μά­λισ­τα μὲν γάρ, ὡς ἐπά­νω προεῖπον, ἔσπευ­δεν μὴ προσ­δεηθῆ­ναι τῆς βοηθείας· εἰ δ᾽ ἐξ ἀνάγ­κης ἐπὶ τοῦ­το δέοι κα­ταφεύγειν, οὐ μό­νον ἠβού­λε­το δι᾽ αὑτοῦ γε­νέσ­θαι τὴν κλῆ­σιν, ἔτι δὲ μᾶλ­λον ἐξ ἁπάν­των τῶν Ἀχαιῶν. [8] ἠγω­νία γάρ, εἰ πα­ραγε­νόμε­νος ὁ βα­σιλεὺς καὶ κρα­τήσας τῷ πο­λέμῳ τοῦ Κλεομέ­νους καὶ τῶν Λα­κεδαι­μο­νίων ἀλ­λοιότε­ρόν τι βου­λεύσοιτο περὶ τῆς κοινῆς πο­λιτείας, μή ποθ᾽ ὁμο­λογου­μένως τῶν συμ­βαι­νόν­των αὐτὸς ἀνα­λάβῃ τὴν αἰτίαν, [9] δό­ξαν­τος δι­καίως τοῦ­το πράτ­τειν διὰ τὴν ἐξ αὐτοῦ προ­γεγε­νημέ­νην ἀδι­κίαν περὶ τὸν Ἀκρο­κόριν­θον εἰς τὴν Μα­κεδό­νων οἰκίαν. [10] διόπερ ἅμα τῷ πα­ρελ­θόν­τας τοὺς Με­γαλο­πολί­τας εἰς τὸ κοινὸν βου­λευ­τήριον τά τε γράμ­μα­τα τοῖς Ἀχαιοῖς ἐπι­δεικ­νύ­ναι καὶ διασα­φεῖν τὴν ὅλην εὔνοιαν τοῦ βα­σιλέως, πρὸς δὲ τού­τοις ἀξιοῦν ἐπι­σπά­σασ­θαι τὸν Ἀντί­γονον τὴν τα­χίσ­την, εἶναι δὲ καὶ τὸ πλῆ­θος ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὁρμῆς, [11] προελ­θὼν Ἄρα­τος καὶ τήν τε τοῦ βα­σιλέως προ­θυμίαν ἀπο­δεξά­μενος καὶ τὴν τῶν πολ­λῶν διάλη­ψιν ἐπαι­νέσας πα­ρεκά­λει διὰ πλειό­νων μά­λισ­τα μὲν πει­ρᾶσ­θαι δι᾽ αὑτῶν σῴ­ζειν καὶ τὰς πό­λεις καὶ τὴν χώ­ραν· οὐδὲν γὰρ εἶναι τού­του κάλ­λιον οὐδὲ συμ­φο­ρώτε­ρον· [12] ἐὰν δ᾽ ἄρα πρὸς τοῦ­το τὸ μέ­ρος ἀντι­βαίνῃ τὰ τῆς τύ­χης, πρό­τερον ἔφη δεῖν ἐξε­λέγ­ξαν­τας πά­σας τὰς ἐν αὑτοῖς ἐλπί­δας τό­τε κα­ταφεύγειν ἐπὶ τὰς τῶν φί­λων βοηθείας.