Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì è Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì.
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, B. O. Foster, 1929. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
58. (1) Ãàííèáàë ïîñëå áëåñòÿùåé ïîáåäû ïîä Êàííàìè ïîãðóçèëñÿ â çàáîòû, ïðèëè÷íûå ñêîðåå ïîáåäèòåëþ â âîéíå, ÷åì òîìó, êòî åùå âîþåò. (2) Ê íåìó ïðèâåëè ïëåííûõ — îí îòäåëèë ñîþçíèêîâ è îòïóñòèë èõ, íàïóòñòâóÿ ëàñêîâûìè ñëîâàìè è áåç âûêóïà, êàê äåëàë è ðàíüøå — ïðè Òðåáèè è Òðàçèìåíñêîì îçåðå. Ïîçâàë îí è ðèìëÿí, ÷åãî ïðåæäå íèêîãäà íå áûâàëî, è ïî-äîáðîìó çàãîâîðèë ñ íèìè: (3) åãî âîéíà ñ ðèìëÿíàìè — íå âîéíà íà óíè÷òîæåíèå: ýòî ñïîð î äîñòîèíñòâå è î âëàñòè. Ïðåäøåñòâåííèêè åãî óñòóïèëè ðèìñêîé äîáëåñòè, à îí ñòàðàåòñÿ ïðåâçîéòè ðèìëÿí è óäà÷ëèâîñòüþ è äîáëåñòüþ. (4) Èòàê, îí äàåò ïëåííûì ñ.103 âîçìîæíîñòü âûêóïèòüñÿ — êîííèêó çà ïÿòüñîò ñåðåáðÿíûõ äåíàðèåâ, ïåõîòèíöó — çà òðèñòà, ðàáó — çà ñòî. (5) Õîòÿ çà êîííèêà îí çàïðîñèë áîëüøå, ÷åì óñëîâëåíî áûëî ïðè ñäà÷å, íî îíè ðàäîñòíî ïîøëè íà ëþáûå óñëîâèÿ (6) è îòïðàâèëè â Ðèì ê ñåíàòó äåñÿòåðûõ âûáðàííûõ èìè ïîñëàíöåâ233; (7) îò íèõ Ãàííèáàë ïîòðåáîâàë òîëüêî êëÿòâåííîãî îáåùàíèÿ âåðíóòüñÿ. Ñ íèìè îí îòïðàâèë Êàðôàëîíà, çíàòíîãî êàðôàãåíèíà: åñëè ðèìëÿíå ñêëîííû ê ìèðó, îí èì èçëîæèò óñëîâèÿ. (8) Êîãäà îíè âûøëè èç ëàãåðÿ, îäèí èç ïîñëàíöåâ — ÷åëîâåê ñîâñåì íå ðèìñêîãî ñêëàäà, — ïðèòâîðèâøèñü, áóäòî îí ÷òî-òî çàáûë, âåðíóëñÿ â ëàãåðü, ÷òîáû òåì ðàçðåøèòü ñåáÿ îò êëÿòâû234, è åùå äî íî÷è äîãíàë òîâàðèùåé. (9) Êîãäà äîíåñåíî áûëî, ÷òî ïëåííûå ïðèáóäóò â Ðèì, íàâñòðå÷ó Êàðôàëîíó áûë ïîñëàí ëèêòîð ñêàçàòü îò èìåíè äèêòàòîðà: ïóñòü åùå äî íî÷è óéäåò ñ ðèìñêîé çåìëè. |
58. Namque Hannibal secundum tam prosperam ad Cannas pugnam victoris magis quam bellum gerentis intentus curis, cum captivis productis segregatisque socios, sicut ante ad Trebiam Trasumennumque lacum, [2] benigne adlocutus sine pretio dimisisset, Romanos quoque vocatos, quod nunquam alias antea, satis miti sermone adloquitur: [3] non internecivum sibi esse cum Romanis bellum; de dignitate atque imperio certare. Et patres virtuti Romanae cessisse, et se id adniti, ut suae in vicem simul felicitati et virtuti cedatur. [4] Itaque redimendi se captivis copiam facere; pretium fore in capita equiti quingenos quadrigatos nummos, trecenos pediti, servo centenos. [5] Quamquam aliquantum adiciebatur equitibus ad id pretium quo pepigerant dedentes se, laeti tamen quamcumque condicionem paciscendi acceperunt. [6] Placuit suffragio ipsorum decem deligi qui Romam ad senatum irent, nec pignus aliud fidei quam ut iurarent se redituros acceptum. [7] Missus cum his Carthalo, nobilis Carthaginiensis, qui, si forte ad pacem inclinare cerneret animos, condiciones ferret. [8] Cum egressi castris essent, unus ex iis, minime Romani ingenii homo, veluti aliquid oblitus, iuris iurandi solvendi causa cum in castra redisset, ante noctem comites adsequitur. [9] Ubi Romam venire eos nuntiatum est, Carthaloni obviam lictor missus qui dictatoris verbis denuntiaret ut ante noctem excederet finibus Romanis. |