Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì è Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì.
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ Â. Ì. Ñìèðèí. Îòâ. ðåä. Å. Ñ. Ãîëóáöîâà.
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1940/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
6. (1) Ñ ýòèìè ñëîâàìè êîíñóë îòïóñòèë ïîñëîâ, êîòîðûå è ïîøëè äîìîé. Îäèí èç íèõ, Âèáèé Âèððèé, ñêàçàë: «Ïðèøëî âðåìÿ êàìïàíöàì âåðíóòü íå òîëüêî çåìëþ, êîãäà-òî íåñïðàâåäëèâî îòíÿòóþ ðèìëÿíàìè20: îíè ìîãóò ïîä÷èíèòü ñåáå âñþ Èòàëèþ; (2) ñ Ãàííèáàëîì îíè çàêëþ÷àò äîãîâîð íà óñëîâèÿõ, êàêèõ çàõîòÿò, à êîãäà Ãàííèáàë, ïîáåäîíîñíî çàêîí÷èâ âîéíó, óéäåò â Àôðèêó è ïåðåïðàâèò òóäà ñâîå âîéñêî, íèêòî íå ñòàíåò ñïîðèòü, ÷òî âëàäû÷èöåé Èòàëèè îñòàåòñÿ Êàìïàíèÿ». (3) Âñå ñîãëàñèëèñü ñî ñëîâàìè Âèáèÿ è, îò÷èòûâàÿñü â ïîñîëüñòâå, ñêàçàëè, ÷òî ïî èõ îáùåìó ìíåíèþ ðèìñêîìó íàðîäó ïðèøåë êîíåö. (4) È ÷åðíü, è áîëüøàÿ ÷àñòü ñåíàòà òåïåðü òîëüêî è äóìàëè, êàê áû îòïàñòü îò ðèìëÿí; (5) ñòàðåéøèå ñåíàòîðû îòòÿíóëè òàêîå ðåøåíèå íà íåñêîëüêî äíåé, íî ïîáåäèëî áîëüøèíñòâî, êîòîðîå òðåáîâàëî îòïðàâèòü ê Ãàííèáàëó òåõ æå ïîñëîâ, ÷òî íåäàâíî áûëè ó êîíñóëà. (6)  íåêîòîðûõ ëåòîïèñÿõ21 ÿ íàøåë, áóäòî áû êàìïàíöû, ñ.112 ïðåæäå ÷åì ñäåëàòü ýòî è ïðåæäå ÷åì ðåøèòüñÿ íà îòïàäåíèå, îòïðàâèëè â Ðèì ïîñëîâ òðåáîâàòü: åñëè ðèìëÿíå õîòÿò îò íèõ ïîìîùè, òî ïóñòü îäèí èç êîíñóëîâ áóäåò êàìïàíöåì22. (7) Ñåíàòîðû âîçìóòèëèñü; ïîñëàì âåëåëè óáðàòüñÿ èç êóðèè è ïîñëàëè ëèêòîðà, ÷òîáû îí âûâåë èõ èç ãîðîäà è ïðèêàçàë èì â òîò æå äåíü ïîêèíóòü ðèìñêóþ çåìëþ. (8) Òàê êàê èìåííî òîãî æå íåêîãäà òðåáîâàëè ëàòèíû23 è òàê êàê íå áåç ïðè÷èíû Öåëèé24 è äðóãèå ïèñàòåëè íè÷åãî òàêîãî íå óïîìèíàþò, ÿ ïîáîÿëñÿ ñ÷åñòü ýòîò ðàññêàç äîñòîâåðíûì. |
6. Ab hac oratione consulis dimissis redeuntibusque domum legatis unus ex iis, Vibius Virrius, tempus venisse ait quo Campani non agrum solum ab Romanis quondam per iniuriam ademptum recuperare, sed imperio etiam Italiae potiri possint; [2] foedus enim cum Hannibale quibus velint legibus facturos; neque controversiam fore quin, cum ipse confecto bello Hannibal victor in Africam decedat exercitumque deportet, Italiae imperium Campanis relinquatur. [3] Haec Virrio loquenti adsensi omnes ita renuntiant legationem uti deletum omnibus videretur nomen Romanum. [4] Extemplo plebes ad defectionem ac pars maior senatus spectare; [5] extracta tamen auctoritatibus seniorum per paucos dies est res. Postremo vincit sententia plurium, ut iidem legati qui ad consulem Romanum ierant ad Hannibalem mitterentur. [6] Quo priusquam iretur certumque defectionis consilium esset, Romam legatos missos a Campanis in quibusdam annalibus invenio, postulantes ut alter consul Campanus fieret, si rem Romanam adiuvari vellent; [7] indignatione orta summoveri a curia iussos esse, missumque lictorem qui ex urbe educeret eos atque eo die manere extra finis Romanos iuberet. [8] Quia nimis compar Latinorum quondam postulatio erat, Coeliusque et alii id haud sine causa praetermiserant scriptores, ponere pro certo sum veritus. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß