Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1940/1984. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
13. (1) Ãàííèáàë íàõîäèëñÿ ïîä Òàðåíòîì, îáà êîíñóëà áûëè â Ñàìíèè è ñîáèðàëèñü îñàæäàòü Êàïóþ. Ãîëîäàëà íå òîëüêî Êàïóÿ (ïðè âñÿêîé çàòÿíóâøåéñÿ îñàäå ãîëîä — áåäñòâèå îáû÷íîå), íî è âñÿ Êàìïàíèÿ: ðèìñêèå âîéñêà ïîìåøàëè èì ïîñåÿòü õëåá. (2) Ê Ãàííèáàëó îòïðàâèëè ïîñëîâ è óìîëÿëè åãî ñâåçòè èç îêðåñòíûõ ìåñò õëåá â Êàïóþ, ïîêà êîíñóëû ñî ñâîèìè ëåãèîíàìè íå âîøëè â èõ çåìëè è íå ðàññòàâèëè ïî âñåì äîðîãàì ñâîè çàñòàâû. (3) Ãàííèáàë âåëåë Ãàííîíó ïåðåéòè ñ âîéñêîì èç Áðóòòèÿ â Êàìïàíèþ è ùåäðî îáåñïå÷èòü êàìïàíöåâ õëåáîì. (4) Ãàííîí âûñòóïèë èç Áðóòòèÿ ñ âîéñêîì è, ñòàðàÿñü íå íàòêíóòüñÿ íà êîíñóëîâ, íàõîäèâøèõñÿ â Ñàìíèè, ðàñïîëîæèëñÿ ëàãåðåì íà êàêîé-òî âûñîòêå âáëèçè Áåíåâåíòà, â òðåõ ìèëÿõ îò ãîðîäà, (5) è ïðèêàçàë îêðåñòíûì ñîþçíèêàì ñâåçòè íûíåøíèé óðîæàé â ëàãåðü; äëÿ ñîïðîâîæäåíèÿ îáîçà áûëà ïðåäîñòàâëåíà âîîðóæåííàÿ ñòðàæà. (6)  Êàïóþ îí ïîñëàë ñêàçàòü, â êàêîé äåíü èì ÿâèòüñÿ çà õëåáîì; ïóñòü ñîáåðóò ïî îêðåñòíîñòÿì âñÿêîãî ðîäà òåëåãè è âüþ÷íûõ æèâîòíûõ. (7) Êàìïàíöû ïîâåëè ñåáÿ êàê îáû÷íî — ëåíèâî è íåáðåæíî; ïðèñëàëè òåëåã ÷åòûðåñòà è î÷åíü ìàëî âüþ÷íûõ æèâîòíûõ. Ãàííîí èõ âûáðàíèë: ãîëîä ïîáóæäàåò ê äåéñòâèþ äàæå áåññëîâåñíûõ æèâîòíûõ, à îíè ñèäÿò ñåáå ñëîæà ðóêè, — íàçíà÷èë ïðèåõàòü çà ïøåíèöåé â äðóãîé äåíü, ñíàðÿäèâøèñü ïîëó÷øå. (8) Êîãäà îáî âñåì ýòîì óçíàëè â Áåíåâåíòå, æèòåëè ãîðîäà òîò÷àñ æå îòïðàâèëè äåñÿòü ïîñëîâ ê êîíñóëàì — ðèìñêèé ëàãåðü áûë ïîä Áîâèàíîì60. (9) Êîíñóëû, óçíàâ î òîì, ÷òî áûëî ïîä Êàïóåé, óãîâîðèëèñü, ÷òî îäèí èç íèõ ïîâåäåò âîéñêî â Êàìïàíèþ, è Ôóëüâèé, êîòîðîìó âûïàëî âåäàòü ýòîé ïðîâèíöèåé, âñòóïèë íî÷üþ â Áåíåâåíò. (10) Òóò îí óçíàë, ÷òî Ãàííîí, íàõîäèâøèéñÿ ïîáëèçîñòè, îòïðàâèëñÿ ñ ÷àñòüþ âîéñêà çà ïðîäîâîëüñòâèåì; åãî êâåñòîð âûäàë õëåá êàìïàíöàì; ïðèáûëî äâå òûñÿ÷è òåëåã è ñ íèìè òîëïà, áåçîðóæíàÿ è áåñïîðÿäî÷íàÿ; âñå ñóåòÿòñÿ, âñå ïåðåïóãàíû, â âîåííûé ëàãåðü çàòåñàëèñü îêðåñòíûå æèòåëè: ëàãåðü óòåðÿë âèä âîåííîãî ëàãåðÿ, ïîðÿäêà â íåì óæå íåò. (11) Õîðîøåíüêî âñå ðàçóçíàâ, êîíñóë îáúÿâèë âîèíàì: îíè âûñòóïÿò ýòîé íî÷üþ è íàïàäóò íà êàðôàãåíñêèé ëàãåðü. (12) Âñþ ïîêëàæó è âåñü îáîç îñòàâèëè â Áåíåâåíòå, íåçàäîëãî äî ðàññâåòà ïîäîøëè ê ëàãåðþ è âíóøèëè âðàãàì òàêîé óæàñ, ÷òî, áóäü èõ ëàãåðü íà ðîâíîì ìåñòå, åãî âçÿëè áû ñ õîäó. (13) Êàðôàãåíÿí çàùèùàëè óêðåïëåíèÿ è ñàìî ìåñòî: ïîäúåì âñþäó áûë êðóò è òÿæåë. (14) Íà ðàññâåòå ðàçãîðåëñÿ æåñòîêèé áîé; ïóíèéöû íå òîëüêî çàùèùàëè âàë, íî, çàíèìàÿ ñ.201 ïîçèöèþ áîëåå óäîáíóþ, ñòàëêèâàëè âðàãîâ, êàðàáêàâøèõñÿ ïî êðóòèçíå. |
13. Cum Hannibal circa Tarentum, consules ambo in Samnio essent, sed circumsessuri Capuam viderentur, quod malum diuturnae obsidionis esse solet, iam famem Campani sentiebant, quia sementem facere prohibuerant eos Romani exercitus. [2] Itaque legatos ad Hannibalem miserunt orantes ut, priusquam consules in agros suos educerent legiones viaeque omnes hostium praesidiis insiderentur, frumentum ex propinquis locis convehi iuberet Capuam. [3] Hannibal Hannonem ex Bruttiis cum exercitu in Campaniam transire et dare operam ut frumenti copia fieret Campanis iussit. [4] Hanno ex Bruttiis profectus cum exercitu, vitabundus castra hostium consulesque, qui in Samnio erant, cum Benevento iam adpropinquaret, tria milia passuum ab ipsa urbe loco edito castra posuit; [5] inde ex sociis circa populis, quo aestate comportatum erat, devehi frumentum in castra iussit praesidiis datis quae commeatus eos prosequerentur. [6] Capuam inde nuntium misit qua die in castris ad accipiendum frumentum praesto essent omni undique genere vehiculorum iumentorumque ex agris contracto. [7] Id pro cetera socordia neglegentiaque a Campanis actum: paulo plus quadringenta vehicula missa et pauca praeterea iumenta. Ob id castigatis ab Hannone quod ne fames quidem, quae mutas accenderet bestias, curam eorum stimulare posset, alia prodicta dies ad frumentum maiore apparatu petendum. [8] Ea omnia, sicut acta erant, cum enuntiata Beneventanis essent, legatos decem extemplo ad consules — circa Bovianum castra Romanorum erant — miserunt. [9] Qui cum auditis quae ad Capuam agerentur inter se comparassent ut alter in Campaniam exercitum duceret, Fulvius, cui ea provincia obvenerat, profectus nocte Beneventi moenia est ingressus. [10] Ex propinquo cognoscit Hannonem cum exercitus parte profectum frumentatum; per quaestorem Campanis datum frumentum; duo milia plaustrorum, inconditam inermemque aliam turbam advenisse; per tumultum ac trepidationem omnia agi, castrorumque formam et militarem ordinem inmixtis agrestibus et iis externis sublatum. [11] His satis compertis, consul militibus edicit, signa tantum armaque in proximam noctem expedirent; castra Punica oppugnanda esse. [12] Quarta vigilia profecti sarcinis omnibus impedimentisque Beneventi relictis, paulo ante lucem cum ad castra pervenissent, tantum pavoris iniecerunt ut, si in plano castra posita essent, haud dubie primo impetu capi potuerint. [13] Altitudo loci et munimenta defendere, quae nulla ex parte adiri nisi arduo ac difficili ascensu poterant. [14] Luce prima proelium ingens accensum est. Nec vallum modo tutantur Poeni, sed, ut quibus locus aequior esset, deturbant nitentis per ardua hostes. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß