История Рима от основания города

Книга XXV, гл. 29

29. Om­nium in­gen­ti ad­sen­su audi­ta ea ora­tio est. Prae­to­res ta­men pri­us crea­ri quam le­ga­tos no­mi­na­ri pla­cuit; ex ip­so­rum dein­de prae­to­rum nu­me­ro mis­si ora­to­res ad Mar­cel­lum, [2] quo­rum prin­ceps «Ne­que pri­mo» in­quit «Sy­ra­cu­sa­ni a vo­bis de­fe­ci­mus, sed Hie­ro­ny­mus, ne­qua­quam tam in vos im­pius quam in nos, [3] nec pos­tea pa­cem ty­ran­ni cae­de com­po­si­tam Sy­ra­cu­sa­nus quis­quam, sed sa­tel­li­tes re­gii Hip­poc­ra­tes at­que Epi­cy­des oppres­sis no­bis hinc me­tu, hinc frau­de tur­ba­ve­runt. Nec quis­quam di­ce­re po­test ali­quan­do no­bis li­ber­ta­tis tem­pus fuis­se quod pa­cis vo­bis­cum non fue­rit. [4] Nunc cer­te cae­de eorum qui oppres­sas te­ne­bant Sy­ra­cu­sas cum pri­mum nostri ar­bit­rii es­se coe­pi­mus, ex­templo ve­ni­mus ad tra­den­da ar­ma, de­den­dos nos, ur­bem, moe­nia, nul­lam re­cu­san­dam for­tu­nam quae im­po­si­ta a vo­bis fue­rit. [5] Glo­riam cap­tae no­bi­lis­si­mae pul­cher­ri­mae­que ur­bis Grae­ca­rum dei ti­bi de­de­runt, Mar­cel­le. Quid­quid um­quam ter­ra ma­ri­que me­mo­ran­dum ges­si­mus, id tui tri­um­phi ti­tu­lo ac­ce­dit. [6] Fa­mae­ne cre­di ve­lis quan­ta urbs a te cap­ta sit, quam pos­te­ris quo­que eam spec­ta­cu­lo es­se, quo quis­quis ter­ra, quis­quis ma­ri ve­ne­rit, nunc nostra de Athe­nien­si­bus Car­tha­gi­nien­si­bus­que tro­paea, nunc tua de no­bis os­ten­dat, in­co­lu­mes­que Sy­ra­cu­sas fa­mi­liae vestrae sub clien­te­la no­mi­nis Mar­cel­lo­rum tu­te­la­que ha­ben­das tra­das? [7] Ne plus apud vos Hie­ro­ny­mi quam Hie­ro­nis me­mo­ria mo­men­ti fa­ciat. Diu­tius il­le mul­to ami­cus fuit quam hic hos­tis, et il­lius be­ne­fac­ta etiam re sen­sis­tis, hui­us amen­tia ad per­ni­ciem tan­tum ip­sius va­luit». [8] Om­nia et im­pet­ra­bi­lia et tu­ta erant apud Ro­ma­nos: in­ter ip­sos plus bel­li ac pe­ri­cu­li erat. Nam­que transfu­gae, tra­di se Ro­ma­nis ra­ti, mer­cen­na­rio­rum quo­que mi­li­tum auxi­lia in eun­dem com­pu­le­re me­tum; [9] ar­rep­tis­que ar­mis prae­to­res pri­mum obtrun­cant, in­de ad cae­dem Sy­ra­cu­sa­no­rum dis­cur­runt quos­que fors ob­tu­lit ira­ti in­ter­fe­ce­re at­que om­nia quae in promptu erant di­ri­pue­runt. [10] Tum, ne si­ne du­ci­bus es­sent, sex prae­fec­tos crea­ve­re, ut ter­ni Ach­ra­di­nae ac Na­so praees­sent. Se­da­to tan­dem tu­mul­tu exe­quen­ti­bus scis­ci­tan­do quae ac­ta cum Ro­ma­nis es­sent, di­lu­ce­re id quod erat coe­pit, aliam suam ac per­fu­ga­rum cau­sam es­se.