Ïåðåâîä Ì. Å. Ñåðãååíêî.
Êîììåíòàðèé ñîñòàâëåí Â. Ì. Ñìèðèíûì, Ã. Ï. ×èñòÿêîâûì è Ô. À. Ìèõàéëîâñêèì. Ðåäàêòîð êîììåíòàðèåâ —
Ðåä. ïåðåâîäà è êîììåíòàðèåâ (èçä. 1991) Â. Ì. Ñìèðèí. Ðåäàêòîðû ïåðåâîäà (èçä. 2002)
Ëàò. òåêñò: Loeb Classical Library, F. G. Moore, 1950/1995. ÑÊÐÛÒÜ ËÀÒÈÍÑÊÈÉ ÒÅÊÑÒ
7. (1) Ãàííèáàë, âèäÿ, ÷òî îí íå ìîæåò íè âûçâàòü ðèìëÿí íà ñðàæåíèå, íè ïðîðâàòüñÿ ÷åðåç èõ ëàãåðü ê Êàïóå, (2) è áîÿñü, êàê áû íîâûå êîíñóëû íå îòðåçàëè åãî îò îáîçà, ðåøèë îòêàçàòüñÿ îò òùåòíûõ çàìûñëîâ è ñíÿòüñÿ ñ ëàãåðÿ. (3) Ðàçäóìûâàÿ, êóäà áû èäòè, îí âäðóã ðåøèë äâèíóòüñÿ ê Ðèìó, ãäå ãîëîâà âñåé âîéíû. Ýòî áûëî åãî âñåãäàøíèì æåëàíèåì, íî îí óïóñòèë ñëó÷àé ïîñëå áèòâû ïðè Êàííàõ — íà íåãî çà òî ìíîãèå íåãîäîâàëè, äà îí è ñàì â òîì êàÿëñÿ33. (4) Ïðè íåîæèäàííîì ïåðåïîëîõå, ïîæàëóé, óäàñòñÿ çàíÿòü êàêóþ-òî ÷àñòü ãîðîäà, ñ.234 (5) à åñëè Ðèì îêàæåòñÿ â îïàñíîñòè, òî îáà ðèìñêèõ âîåíà÷àëüíèêà èëè îäèí èç íèõ òîò÷àñ îñòàâÿò Êàïóþ; åñëè îíè ðàçäåëÿò âîéñêî, òî îáà ñòàíóò ñëàáåå è áóäóò ñîäåéñòâîâàòü óäà÷å åãî èëè êàìïàíöåâ. (6) Áåñïîêîèëî åãî îäíî: êàê áû êàìïàíöû íå ñäàëèñü ñðàçó æå ïîñëå åãî óõîäà. Îí ïðåëüñòèë ïîäàðêàìè ãîòîâîãî íà âñå íóìèäèéöà: ïóñòü òîò ïîä âèäîì ïåðåáåæ÷èêà âîéäåò â ðèìñêèé ëàãåðü è — ñ äðóãîé åãî ñòîðîíû — òàéêîì ïðîáåðåòñÿ ñ ïèñüìîì â Êàïóþ. (7) Ïèñüìî áûëî ïîëíî óãîâîðîâ: îí óøåë-äå íà áëàãî èì, îí îòâëå÷åò ðèìñêîå âîéñêî è åãî âîåíà÷àëüíèêîâ îò îñàäû Êàïóè íà çàùèòó Ðèìà, (8) ïóñòü íå ïàäàþò äóõîì, ïîòåðïÿò åùå íåñêîëüêî äíåé — è ðèìëÿíå ñíèìóò îñàäó. (9) Çàòåì Ãàííèáàë ïðèêàçàë ïîäâåñòè ñóäà, çàõâà÷åííûå íà ðåêå Âóëòóðí, ê ìàëåíüêîìó óêðåïëåíèþ, êîòîðîå îí âûñòðîèë åùå ðàíüøå çàùèòû ðàäè34. (10) Êîãäà åìó ñîîáùèëè: ñóäîâ ñòîëüêî, ÷òî îí ìîæåò ïåðåïðàâèòüñÿ â îäíó íî÷ü ñî âñåì âîéñêîì, îí çàïàññÿ ïðîäîâîëüñòâèåì íà äåñÿòü äíåé è ïåðåïðàâèë åùå äî ðàññâåòà ñâîè ëåãèîíû, ñ íî÷è ñòîÿâøèå íà áåðåãó. |
7. Ceterum Hannibal, ut nec hostis elici amplius ad pugnam vidit neque per castra eorum perrumpi ad Capuam posse, [2] ne suos quoque commeatus intercluderent novi consules, abscedere inrito incepto et movere a Capua statuit castra. [3] Multa secum quonam inde ire pergeret volventi subiit animum impetus caput ipsum belli Romam petendi, cuius rei semper cupitae praetermissam occasionem post Cannensem pugnam et alii volgo fremebant et ipse non dissimulabat: [4] necopinato pavore ac tumultu non esse desperandum aliquam partem urbis occupari posse; [5] et si Roma in discrimine esset, Capuam extemplo omissuros aut ambo imperatores Romanos aut alterum ex iis, et si divisissent copias, utrumque infirmiorem factum aut sibi aut Campanis bene gerendae rei fortunam daturos esse. [6] Una ea cura angebat ne, ubi abscessisset, extemplo dederentur Campani. Numidam promptum ad omnia audenda agendaque donis perlicit ut litteris acceptis specie transfugae castra Romana ingressus, altera parte clam Capuam pervadat. [7] Litterae autem erant adhortatione plenae: profectionem suam, quae salutaris illis foret, abstracturam ad defendendam Romam ab oppugnanda Capua duces atque exercitus Romanos. [8] Ne desponderent animos; tolerando paucos dies totam soluturos obsidionem. [9] Inde navis in flumine Volturno conprehensas subigi ad id quod iam ante praesidii causa fecerat castellum iussit. [10] Quarum ubi tantam copiam esse ut una nocte traici posset exercitus allatum est, cibariis decem dierum praeparatis deductas nocte ad fluvium legiones ante lucem traiecit. |
ÏÐÈÌÅ×ÀÍÈß